Ο Τόμας Πίντσον (Thomas Ruggles Pynchon Jr, 8 Μαΐου 1937) είναι Αμερικανός συγγραφέας. Είναι περισσότερο γνωστός για τα έργα του V., Το Ουράνιο τόξο της Βαρύτητας και The Crying of Lot 49, καθώς επίσης και για την άκρως αινιγματική φυσιογνωμία και για την συστηματική και συνειδητή αποχή του από τη δημοσιότητα και τον τύπο. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς λογοτέχνες της εποχής του.
Ο Πίντσον γεννήθηκε στο Γκλεν Κόουβ, του Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης. Το 1953 αποφοίτησε από το γυμνάσιο Oyster Bay και στη συνέχεια γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Cornell και συγκεκριμένα στο τμήμα μηχανολογίας. Στο τέλος της δεύτερης πανεπιστημιακής χρονιάς κατατάχθηκε στο αμερικανικό ναυτικό και επέστρεψε στο Κορνέλ το 1957 αλλάζοντας παράλληλα την κατεύθυνση των σπουδών του προς την αγγλική φιλολογία.
Τον Μάϊο του 1959 δημοσιεύτηκε στην πανεπιστημιακή έκδοση Cornell Writer το πρώτο διήγημά του με τον τίτλο A Small Rain ενώ την ίδια χρονιά αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο. Θεωρείται πιθανό πως κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ο Πίντσον παρακολούθησε μαθήματα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, ο οποίος εκείνη την εποχή δίδασκε στο Κορνέλ.
Μετά την αποφοίτησή του, ο Πίντσον ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στο πρώτο του βιβλίο ενώ παράλληλα εργάστηκε ως μηχανικός στην εταιρία Boeing. Το 1963 δημοσίευσε το μυθιστόρημα V., το οποίο απέσπασε το βραβείο του ιδρύματος William Faulkner, ως το καλύτερο μυθιστόρημα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Το δεύτερο βιβλίο του, Ο λαχνός των 49 στο σφυρί (The Crying of Lot 49) δημοσιεύτηκε το 1966 και επίσης βραβεύτηκε, αυτή τη φορά από το ίδρυμα Richard and Hilda Rosenthal.
Το γνωστότερο ίσως έργο του Πίντσον, Το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας (Gravity’s Rainbow), δημοσιεύτηκε το 1973 το οποίο απέσπασε γενικά θετικές κριτικές και θεωρείται από πολλούς ένα από τα σημαντικότερα βιβλία στην ιστορία της αμερικανικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το 1990 εκδίδεται το τέταρτο μυθιστόρημά του, Vineland ενώ το 1997 εκδόθηκε το Mason & Dixon.
Ο Πίντσον εξέδωσε άλλα τρία μυθιστορήματα, το ογκώδες Ενάντια στην ημέρα (Against the day) το 2006, το Έμφυτο ελάττωμα (Inherent vice) το 2009 και το Υπεραιχμή (Bleeding Edge) το 2013.
Στη δεκαετία του ’90, περίοδο στην οποία εικάζεται πως έζησε για ένα διάστημα στο Μεξικό και την Καλιφόρνια, ο Πίντσον μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και παντρεύτηκε την συνεργάτιδά του Μέλανι Τζάκσον με την οποία απέκτησε και ένα γιο. Γενικά για την προσωπική ζωή του συγγραφέα ελάχιστα στοιχεία είναι γνωστά.
Ανωνυμία και μύθος
Η αποστροφή του Πίντσον απέναντι στον τύπο και τη δημοσιότητα αποτελεί τμήμα ενός ιδιότυπου μύθου που καλλιεργήθηκε γύρω από το όνομά του. Είναι ενδεικτικό ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν παρά δύο διαθέσιμες φωτογραφίες του, από την περίοδο των μαθητικών σπουδών του και της θητείας του στο ναυτικό. Ο Πίντσον έχει επιμελώς φροντίσει να μην έρχεται σε επαφή με δημοσιογράφους ενώ μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του δόθηκε για το περιοδικό New York Magazine το 1996. Πριν τη δημοσίευση του Mason and Dixon, ο τηλεοπτικός σταθμός CNN εντόπισε και κινηματογράφησε τον Πίντσον στο Μανχάτταν, ωστόσο ο ίδιος απαίτησε να μην προβληθεί, αίτημα που έγινε δεκτό.
Εργογραφία
- V. (1963, Ελ. Έκδ. 2007, Χατζηνικολή)
- Η συλλογή των 49 στο σφυρί (The Crying of Lot 49) (1966, Ελ. Έκδ. 1986, Ύψιλον ),(Εκδ. Gutenberg, 2017. ISBN: 978-960-01-1850-6)
- Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας (Gravity’s Rainbow) (1973, Ελ. Έκδ. 2000, Χατζηνικολή)
- Βραδείας καύσεως (Slow Learner) (1984, Ελ. Έκδ. 2000, Χατζηνικολή), συλλογή διηγημάτων
- Vineland (1990, Ελ. Έκδ. 1997, Χατζηνικολή)
- Mason & Dixon (1997, Ελ. Έκδ. 2003, Χατζηνικολή)
- Ενάντια στη μέρα (Against the day) (2006, Ελ. Έκδ. 2009, Καστανιώτης)
- Έμφυτο ελάττωμα (Inherent Vice) (2009, Ελ. Έκδ. 2011, Καστανιώτης)
- Bleeding Edge (2013)
