Ο Τζον Σλέσιντζερ (John Richard Schlesinger, 16 Φεβρουαρίου 1926 – 25 Ιουλίου 2003) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τη δραματική ταινία Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου (Midnight Cowboy, 1969), ενώ έλαβε άλλες δυο υποψηφιότητες για τις ταινίες Ντάρλινγκ (Darling, 1965) και Καταραμένη Κυριακή (Sunday Bloody Sunday, 1971). Είναι επίσης γνωστός για τη σκηνοθεσία των ταινιών Μπίλι, ο Ψεύτης (Billy Liar, 1963), Μακριά από το Αγριεμένο Πλήθος (Far From the Madding Crowd, 1967), Η Μέρα της Θεομηνίας (The Day of The Locust, 1975), Το Ανθρωποκυνηγητό (The Marathon Man, 1975) και Μαντάμ Σουζάτσκα (Madame Sousatzka, 1988).
Ο Σλέσιντζερ γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1926 και ήταν γόνος μεσοαστικής εβραϊκής οικογένειας. Γονείς του ήταν η Γουίνιφρεντ Χενριέτα και ο γιατρός Μπέρναρντ Έντουαρντ Σλέσιντζερ. Αφόυ αποφοίτησε από το κολλέγιο εργάστηκε ως ηθοποιός.
Η καριέρα του ξεκίνησε κατά τις αρχές τις αρχές της δεκαετίας του ’50 με συμμετοχές σε μικρούς ρόλους σε ταινίες όπως: The Divided Heart, 1955 και Η νυχτερίδα (Oh… Rosalinda, 1956) καθώς και σε τηλεοπτικές παραγωγές. Έκανε το ντεμπούτο του στο τιμόνι της σκηνοθεσίας το 1956 όταν γύρισε το ντοκυμαντέρ Sunday in the Park.
Κατά τη δεκαετία του ’60 εγκατέλειψε εντελώς την καριέρα του ως ηθοποιός και περιορίστηκε στο χώρο της σκηνοθεσίας και το ντοκυμαντέρ που γύρισε το 1961 με τίτλο Terminus του χάρισε το Χρυσό Λέοντα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας. Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που γύρισε το 1962 με τίτλο Η Αμαρτία μιας Νύχτας (A Kind of Loving, 1962) και με πρωταγωνιστή τον Άλαν Μπέιτς του χάρισε τη Χρυσή Άρκτο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου. Έπειτα ακολούθησε η ταινία Μπίλι, ο Ψεύτης που λάνσαρε την καριέρα της Τζούλι Κρίστι και του Τομ Κόρτενεϊ, καθώς και η ταινία Ντάρλινγκ του 1965 που χάρισε στην Κρίστι το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου και περιέγραφε με εύστοχο τους ξέφρενους ρυθμούς και την ποπ κουλτούρα του Λονδίνου της δεκαετίας του ’60. Επομενό του εγχείρημα ήταν η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Τόμας Χάρντι Μακριά από το Αγριεμένο Πλήθος επίσης με την Κρίστι στον πρωταγωνιστικό ρόλο, που γυρίστηκε στην αγγλική ύπαιθρο.
Το 1969 ο Σλέσιντζερ σκηνοθέτησε την ταινία Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου με πρωταγωνιστές τους Ντάστιν Χόφμαν και Τζον Βόιτ κι έλαβε την επευφημία των κριτικών. Επρόκειτο για την πρώτη ταινία που γύρισε στην Νέα Υόρκη. Η ταινία τιμήθηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και ο Σλέσιντζερ με Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Κατά τη δεκαετία του ’70 συνέχισε να γυρίζει επιτυχημένες ταινίες όπως: Καταραμένη Κυριακή, 1971, Η Μέρα της Θεομηνίας, 1975, Το Ανθρωποκυνηγητό, 1976 και Μέχρι Χθες Ήμασταν Ξένοι (Yanks, 1979).
Κατά τη δεκαετία του ’80 οι ταινίες του άρχισαν να μην έχουν απήχηση στο κοινό κι η αρχή έγινε με το Της Αμερικής…το Κάγκελο (Honky Tonk Freeway) του 1981. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι ταινίες: Μαντάμ Σουζάτσκα με τη Σίρλεϊ Μακ Λέιν και Ο Άγνωστος του Πασίφικ Χάιτς (Pacific Heights, 1990) με τους Μέλανι Γκρίφιθ, Μάικλ Κίτον και Μάθιου Μοντίν. Τελευταία του ταινία ήταν το Οι Καλύτεροι Φίλοι (The Next Best Thing) με τη Μαντόνα και τον Ρούπερτ Έβερετ που έλαβε κακές κριτικές.
Ο Σλέσιντζερ ήταν επίσης σκηνοθέτης θεατρικών παραγωγών. Το 1965 σκηνοθέτησε το θεατρικό του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Τίμων, ο Αθηναίος και το 1972 το μιούζικαλ I and Albert που σηματοδότησε το θεατρικό ντεμπούτο της Σάρα Μπράιτμαν.
Το 1980 τιμήθηκε με το αγγλικό παράσημο του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στην 7η τέχνη.
Το 1998 ο Σλέσιντζερ υπεβλήθη σε τετραπλό μπάι πας και τον Δεκέμβριο του 2000 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Έμεινε σε κόμμα για τρία χρόνια και το 2003 του αφαιρέθηκε η μηχανική υποστήριξη με αποτέλεσμα το θάνατό του στις 25 Ιουλίου 2003.
