ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΕΥΤΟΓΚΑΣ
Η λαϊκή παροιμία, επιστέγασμα σοφίας ανθεκτικής στο χρόνο που φέρνει και το τεκμήριο της εγκυρότητας πάει “γάντι” στην περίπτωση του ενός εκ των διεκδικητών της ηγεσίας ΣΥΡΙΖΑ.
Ένας άγνωστος φωτογενής νέος, πλούσιος, μορφωμένος, με σπουδές στην Αμερική που δηλώνει ευθαρσώς την διαφορετική σεξουαλική του ταυτότητα και ευφυώς μετατρέποντας τα ” μειονεκτήματα” σε πλεονεκτήματα, χωρίς ιδιαίτερη προγραμματική συγκρότηση και αναφορά, μπαίνει ξαφνικά στα “τελευταία μέτρα” στην κούρσα αντοχής της διαδοχής και κάνοντας ξεκούραστος ” κατοστάρι ” ταχύτητας, κερδίζει τους έκπληκτους εν υπνώσει ανταγωνιστές του με άνεση στον πρώτο γύρο!
Έπαθαν το… μύθευμα του λαγού από την χελώνα!
Την ίδια ώρα το πολιτικό σύστημα, υφιστάμενο μια αιφνιδιαστική εισβολή ενός άγνωστου, “ουρανοκατέβατου” που χειρίζεται με άνεση και χρησιμοποιεί με αποτελεσματικότητα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και επικοινωνίας, συνεπικουρούμενος από ένα επιτελείο επαγγελματιών αυτών των απαραίτητων πολιτικών εργαλείων, νιώθει από την υπερτροφική αίσθηση αυτοσυντήρησης, τον κίνδυνο!
Προσπαθεί με κάθε τρόπο να του κόψει την φόρα.. Έχει τρόπους, πρακτικές, μέσα και ανθρώπους να τον ζυγίσουν, να τον μετρήσουν, να τον …ψαλιδίσουν όσο είναι καιρός και κυρίως μιας και έδειξε μόνο επιθετικές αρετές, ίσως είναι ανοργάνωτος στην άμυνα!
Ο λαός μέσα στον κυκεώνα ενός εκρηκτικού μείγματος απογοήτευσης, θυμού, οργής, φόβου και ανασφάλειας που έχει κορυφωθεί από τις τελευταίες φυσικές καταστροφές, πυρκαγιές και πλημμύρες και τις έκδηλες αδυναμίες που αναδείχθηκαν στην πρόληψη, στο σχεδιασμό, στον συντονισμό και στην ικανότητα παρέμβασης και αρωγής της κρατικής μηχανής από μια κυβέρνηση μονοκομματική επί τετραετία που κατήγαγε συντριπτική νίκη επί της αντιπολίτευσης στις πρόσφατες εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου, ψάχνει την πεπατημένη: Εύκολες λύσεις, μαγικές όλων των προβλημάτων που τον βασανίζουν “αυθωρει και παραχρήμα” αναζητώντας πάντοτε τον ιδανικό σωτήρα και Μεσία!
Δεν κάθεται να σκεφτεί, να αναλύσει τις αιτίες ούτε να αναζητήσει πιθανές λύσεις των προβλημάτων και να επιλέξει την καλύτερη. Φυσικά ούτε λόγος για συμμετοχή, βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και προγραμματισμό… Ο λαός συμπεριφέρεται πολλές φορές σαν μωρό που κλαίει αναζητώντας την σωτηρία και τον ελλιμενισμό στον ζεστό και ευώδη μητρικό μαστό! Όχι, άδικα! Έτσι έχει ανατραφεί από το πολιτικό μας σύστημα δεκαετίες τώρα και αρνείται να ενηλικιωθεί!
Αρνείται να αγωνιστεί, να αναλάβει ευθύνες, να διεκδικήσει, να συμμετάσχει, να συνεργαστεί, να βάλει πλάτη… Όλοι τον χαϊδεύουν, του συγχωρούν τα λάθη, χρίζοντάς τον εξαρχής μέγα, αλάθητο και κάθε πράξη του σοφή! Κανείς δεν αμφιβάλλει για το μεγαλείο της λαϊκής κυριαρχίας σε μια δημοκρατική πολιτεία. Όμως η νόθευσή της είναι συνεχής και αδιάλειπτη.
Η διαπάλη των οικονομικών συμφερόντων και η συστοίχηση μαζί τους της κρατικής εξουσίας, κυβέρνησης και γραφειοκρατικής νομενκλατούρας, είναι κανόνας πλέον… Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές όπου πρωταγωνιστούσε η πολιτική και υπερίσχυε της οικονομίας… Αν και κατά την μαρξιστική θεωρία και σκέψη, περισσότερο ή λιγότερο φανερά, το κεφάλαιο είναι η μόνη πραγματική εξουσία… Όμως πίσω από αυτό υπάρχουν άνθρωποι…
Η δύναμη του ανθρώπου είναι εκείνη που δημιουργεί, που μετασχηματίζει , καινοτομεί, αλλάζει τα πάντα! Μόνο η δύναμη “εν τη ενώσει” με την κατάλληλη ηγεσία αποκτά την ικανότητα βαθέων κοινωνικών μετασχηματισμών και αλλαγών. Αυτό δείχνει και η ιστορία και η σύγχρονη εμπειρία… Η στασιμότητα και η οπισθοδρόμηση των κοινωνιών οφείλεται στην χειραγώγηση και στον έλεγχο των παραγωγικών δυνάμεων.
Οι μέθοδοι είναι πολλές, αποτελεσματικές και σταθερές… Εξαγορά, διαίρεση, συκοφάντηση, έλεγχος της ηγεσίας, εμφύλια διαμάχη, στέρηση αγαθών, τεχνητή έλλειψη, αυξημένη ζήτηση, πληθωρισμός, ανεργία, πολεμικές συγκρούσεις, φθοροποιές απειλές, αναταραχές, ανομία, ανασφάλεια, φόβος… υποταγή! Πάνω από μια δεκαετία η χώρα μας είναι ένα πειραματικό πεδίο εφαρμογής όλων των διαθέσιμων μεθόδων υποταγής, συμμόρφωσης, παράδοσης σε μεγάλα συμφέροντα…
Γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά βρίσκεται στο σημείο σύγκρουσης αντιτιθέμενων δυνάμεων και συμφερόντων που μάχονται για την παγκόσμια κηδεμονία και τον έλεγχο στρατηγικών οδών και πόρων… Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα ανομοιογενές ιδεολογικό μόρφωμα του 3%, γιγαντώθηκε σε περίοδο ανωμαλίας ,δρώντας επί του επιθυμητικού και θυμοειδούς, χωρίς αρχές και αξίες … Υποσχέθηκε τα πάντα, προεξαρχόντων της ελπίδας, της αφθονίας και της ευκολίας, με την μαγική ράβδο του” ενός άρθρου και ενός νόμου”!
Οδηγήθηκε σε αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες ,αφού απογοήτευσε, υπέγραψε το δυσμενέστερο και δυσβάσταχτο τρίτο μνημόνιο, υπέγραψε μια συμφωνία με την γειτονική τεχνητή πολυεθνική χώρα – δορυφόρο, παραχωρώντας περισσότερα από όσα έλαβε και κυρίως κρίσιμα που θα τα βρίσκουμε μπροστά μας καρκινικά μεγεθυνόμενα, που θα μας κατατρώγουν εθνικά!
Το χειρότερο όλων των επιπτώσεων, είναι η θόλωση του ονείρου, των ιδεών και του αξιακού κόσμου της Αριστεράς … Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα δεν απέχει πολύ από την διάλυση “εις τα εξ ων συνετέθη “! Η μεσιανική εμφάνιση του πιθανού νέου στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνάντησε διθυράμβους, καυστικά σχόλια, φίλιες αψιμαχίες και πολλή καχυποψία από πολλές πλευρές…ως αποτέλεσμα σύγκρουσης ή ταύτισης συμφερόντων …
Πολλά ερωτήματα εγείρονται και δικαίως… Μας απασχολούν όλους όχι μόνο γιατί τα κόμματα είναι πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος αλλά κυρίως λόγω του θεσμικού του ρόλου και των εξ αυτού απορρεόντων επιπτώσεων… Όμως δεν είναι της παρούσης…
Χωρίς να προδικάζουμε τίποτε η νέα ηγεσία ακόμα κι αν φορέσει το φωτοστέφανο της νίκης, αυτό ένεκα των δυσκολιών που θα συναντήσει, θα μοιάζει περισσότερο με “στέφανο εξ ακανθών” κι αν και μας έρχεται από τις Ενωμένες Πολιτείες μάλλον διάλυση και ρήξη θα φέρει!
Όπως και ναχει την επόμενη του δεύτερου γύρου των επερχόμενων προεδρικών εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ τίποτε δεν θα είναι ίδιο με πριν…
Σε καλό να μας βγει…
