Χρήστος Τσάγκας (1939 – 2011) Ηθοποιός

Ο Χρήστος Τσάγκας (7 Σεπτεμβρίου 1939 – 17 Μαρτίου 2011) ήταν ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1939 στην Ανάληψη Βοιωτίας. Σπούδασε υποκριτική στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είχε σημαντική διαδρομή στη ζωή του ελληνικού θεάτρου και συνεργάστηκε με τους σπουδαιότερους Έλληνες ηθοποιούς: Δημήτρη Χορν, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Δημήτρη Μυράτ, Βούλα Ζουμπουλάκη, Κατίνα Παξινού, Μελίνα Μερκούρη, Άννα Συνοδινού κ.ά.

Πρωταγωνίστησε σε περισσότερα από 40 θεατρικά έργα. Σκηνοθέτησε 40 και πλέον θεατρικά έργα και υπήρξε συνιδρυτής του «Παλκοσένικου» και του θεάτρου Κνωσός, όπου ανέβασε επιλεγμένα έργα κλασικού ρεπερτορίου.

Πρωταγωνίστησε σε 27 ταινίες μεταξύ των οποίων τα Μέχρι το πλοίο του Αλέξη Δαμιανού, Safe sex (1999), Η φωτογραφία του Νίκου Παπατάκη (1986), Παραγγελιά του Παύλου Τάσιου, Ένα γελαστό απόγευμα (1979), Αλιόσα (2000), Δονούσα (1992), Εφήμερη πόλη (2000), Η κάθοδος των εννιά (1984), Ιφιγένεια (1977), Κόκκινος δράκος (1998), Ο τοίχος (1977), Φτάσαμεε! (2004) κ.λπ.

Πέθανε στις 17 Μαρτίου 2011 σε ηλικία 71 ετών.

Θέατρο

• 1963-Πρωτοεμφανίζεται στη σκηνή με το θίασο Δημήτρη Μυράτ – Βούλας Ζουμπουλάκη στην «Πικραγαπημένη» του Χαθίντο Μπεναβέντε.
• 1964-Ηνωμένοι Καλλιτέχνες: “Θάψτε τους νεκρούς” του Ίρβιν Σόου.
• 1965-Θέατρο Νέας Ιωνίας: “Έξω απ’ την πόρτα” του Βόλφγκανγκ Μπόρχερτ.
• 1965-66-Θέατρο Τέχνης: “Πέρσες”, “Όρνιθες”, “Βαβυλωνία”, “Ο κύριος Μπίντερμαν και οι εμπρηστές”.
• 1966-Νέα Ελληνική Σκηνή της Άννας Συνοδινού: “Ελένη” και “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” του Ευριπίδη και “Πόλεμος και Ειρήνη” του Λ. Τολστόι.
• 1967-“Ευτυχισμένες μέρες” του Σάμιουελ Μπέκετ, με τη Χριστίνα Τσίγκου.
• 1968-“Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ” με την Κατερίνα Βασιλάκου και τον Θανάση Μυλωνά.
• 1969-“Ο πατέρας” του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ με την Κατίνα Παξινού και τον Αλέξη Μινωτή.
• 1970-71 ΚΘΒΕ: “Παρεξήγηση” του Αλμπέρ Καμύ, “Φοίνισσες” και “Ιφιγένεια εν Ταύροις” του Ευριπίδη, “Αίας του Σοφοκλή.
• 1972-“Ριχάρδος Γ'” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ με τον Δημήτρη Χορν.
• 1973-74-“Φτωχέ φονιά” του Πάβελ Κόχουτ, “Ο δάσκαλος” του Μπέρτολτ Μπρεχτ, “Άνθρωπος, κτήνος και αρετή” του Λουίτζι Πιραντέλο, “Αστυνομία” του Σουαβόμιρ Μρόζεκ με τον θίασο Γιάννη Φέρτη-Ξένιας Καλογεροπούλου.
• 1975-“Οι μικροαστοί του Μαξίμ Γκόρκι με Κατερίνα Βασιλάκου, Θανάση Μυλωνά.
• 1976-77 ΚΘΒΕ: “Ο Πουντίλα και ο Ματί” του Μπέρτολτ Μπρεχτ και “Μήδεια του Ευριπίδη, “Τρωάδες” του Ευριπίδη με τον Γιάννη Τσαρούχη.
• 1978-“Τρωάδες” του Ευριπίδη με τους «Δεσμούς» της Ασπασίας Παπαθανασίου.

Παλκοσένικο

Το “Παλκοσένικο” ιδρύθηκε από τους Χρήστο και Λάμπρο Τσάγκα. Ήταν καλλιτεχνική, μη κερδοσκοπική εταιρία: λειτούργησε ανελλιπώς σαν ελεύθερος θίασος κι ένα χρόνο και σαν ημικρατικό Θέατρο Στερεάς Ελλάδας. Από το 1981 ο θίασος ασχολείται και ερευνά το Αρχαίο Δράμα και από το 1985 απέκτησε τη μόνιμη στέγη του, το θέατρο Κνωσός.

Τα έργα που παρουσίασε το Παλκοσένικο στα 17 χρόνια από την ίδρυση του με άξιους καλλιτεχνικούς συντελεστές του θεάτρου και σκηνοθετημένα όλα από τον Χρίστο Τσάγκα είναι:

• 1978: “Οι χωριάτες” του Ρουτζάντε, αναγεννησιακή ιταλική κωμωδία
• 1979: “Η οικογένεια Τοτ”, ουγγρική σάτιρα του Ίστβαν Όρκενυ, “Αλεπομαζώματα” του Χρήστου Τσάγκα και του Φώντα Κονδύλη
• 1980: “Το πανηγύρι” του Δημήτρη Κεχαΐδη, “Ο γίγαντας Αμιράν” του Γεωργιανού συγγραφέα Ναχουτσρισβίλι
• 1981: “Ένας εχθρός του λαού” του Ερρίκου Ίψεν, “Περιμένοντας τον Γκοντό” του Σάμιουελ Μπέκετ σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, “Οι παίχτες” του Νικολάι Γκόγκολ, “Ο μεγάλος Θαμεξ” του Ζιλ Μαγκρό, “Ιππής του Αριστοφάνη
• 1982: “Οι χωριάτες” του Ρουτζάντε (επανάληψη), “Τα δακτυλίδια” του Σπύρου Παπαδογιώργου, “Τέσσερα μονόπρακτα” του Άντον Τσέχωφ
• 1983: “Οι παλαιστές” του Στρατή Καρρά
• 1984: “Η Αθήνα στο Παλκοσένικο”, 2 έργα, με επιλογή κειμένων του Κώστα Γεωργουσόπουλου από τα 150 χρόνια θεάτρου στην Αθήνα
• 1985: “Ιππής” του Αριστοφάνη σε περιοδεία στο εξωτερικό
• 1986: “Ο Ταρέλκιν δεν πεθαίνει ποτέ” του Σούχοβο Κομπίλιν
• 1987: “Ο παράξενος θησαυρός” του Λ. Ουστίνωφ, “Χάσαμε τη θεία, στοπ” του Γιώργου Διαλεγμένου
• 1987: “Ιππής” του Αριστοφάνη (περιοδεία στο εξωτερικό), Καναδά, Αμερική, Βουλγαρία
• 1988: “Φιλοκτήτης” του Σοφοκλή, “Ιππής” του Αριστοφάνη (Φεστιβάλ Λυκαβηττού)
• 1989: “Αντιγόνη του Σοφοκλή
• 1990-91: “Ιφιγένεια εν Ταύροις” του Ευριπίδη
• 1992: “Ειρήνη του Αριστοφάνη
• 1993-94: Σύνθεση από 5 τραγωδίες στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα του Βελγίου Αμβέρσα
• 1995: “Η πανούκλα” του Αλμπέρ Καμύ, σε σκηνοθεσία Κωστή Τσώνου
• 1996: “Ειρήνη” του Αριστοφάνη (στη Ρωσία)
• 1997: “Δαναΐδες” του Ανδρέα Κάλβου
• 1997: “Ο Δαίδαλος στην Κρήτη” του Άγγελου Σικελιανού (στους Δελφούς)
• 1998: “Η Αθήνα χώρα των θαυμάτων”
• 1997: “Αντιγόνη”, σκηνοθεσία Νίκου Κούνδουρου (Επίδαυρος)
• 2000-2001: “Εγώ ο Ντοστογιέφσκι” του Έντβαρντ Ρατζίνσκι
• 2002-2003: “Σονάτα του Σεληνόφωτος” του Γιάννη Ρίτσου
• 2005: “Ειρήνη” του Αριστοφάνη
• 2005-6: “Οι ηθοποιοί” του Γιώργου Σκούρτη
• 2003: “Ο δρομέας” της Παυλίνας Γαλανοπούλου (μονόλογος στην Πολιτιστική Ολυμπιάδα)
• 2010: “Το υπόγειο” του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι (σκηνοθεσία).

Έχει μεταφράσει και παρουσιάσει στη σκηνή (πλην των Βακχών) έξι έργα του αρχαίου ελληνικού δράματος: “Φιλοκτήτης” και “Αντιγόνη” του Σοφοκλή, “Βάκχες” και “Ιφιγένεια εν Ταύροις” του Ευριπίδη και “Ιππής” και “Ειρήνη” του Αριστοφάνη.

Φιλμογραφία

Πηγές

• Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος
• «Χρήστος Τσάγκας, δημιουργικός ηθοποιός». Καθημερινή (kathimerini.gr). 22-03-2011. 
• Θόδωρος Έξαρχος, ‘Έλληνες Ηθοποιοί