- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΕΥΤΟΓΚΑΣ
Δημοκρατία! Στην Ελλάδα που γεννήθηκε πριν… 25 αιώνες συνήθως κάθε Ιούλιο, δοκιμάζεται, στενάζει και… γιορτάζει! Όμως παρότι γεννήθηκε εδώ, σε τούτο τον τόπο, η… χάρη της ευδοκίμησε, αφού απέκτησε απογόνους σε όλο τον κόσμο, λιγότερο στα πάτρια και περισσότερο στην αλλοδαπή! Με πολλές προσθήκες, φτιασίδια και παραλλαγές… Άλλοτε επιτυχείς και άλλοτε σαν τον αποχρωματισμό του μελαμψού μουσικού ειδώλου Μάικλ Τζάκσον και την μετατροπή του, με την αγριότητα της κοφτερής χειρουργικής σμίλης των πλαστικών, σε λευκό ομοίωμα μακρινού συγγενή της εικόνας του, ενάντια στην προγραμματισμένη σχεδιαστική θέληση της δύναμης των πατρικών και μητρικών γονιδίων!
Στην πατρίδα μας διάγει τον βίο της η τρίτη σύγχρονη απόγονος! Την 24η Ιουλίου του 1974, εφτά χρόνια μετά την κατάλυσή της, αποκαταστάθηκε ή καλύτερα ξαναγεννήθηκε εν μέσω ερειπίων μιας εθνικής τραγωδίας, προϊόν προδοσίας ξενοκίνητων Εφιαλτών, της εισβολής και κατοχής του 40% της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα του Αττίλα μετά το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, νόμιμου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, από εγκάθετους της στρατιωτικής χούντας των Αθηνών….
Είμαστε ένας περίεργος λαός… Χρειαζόμαστε επιτακτικά,επετείους! Έστω κι αν είναι θλιβερές, μας είναι απαραίτητες! Η σημειολογική τους υπενθύμιση είναι συντομότερη του προσδόκιμου ενώ η αξία και η χρησιμότητά τους, εκ των πραγμάτων, αμφισβητήσιμη και ολίγιστη… Κατά τον μακιαβελικά εμπειρότατο, στον πολυτάραχο πολιτικό του βίο, τεθνεώτα πατέρα του νυν πρωθυπουργού , το διάστημα αυτό έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια σε έτη και δεν ξεπερνά σε αριθμό το σύνολο των δακτύλων των δύο παλαμών, έχοντας πει για το όνομα των Σκοπίων, ότι “δεν θα το θυμάται κανείς σε δέκα χρόνια”! Και δεν έπεσε πολύ έξω στους υπολογισμούς του!
Ενώ την “αποστασία” του ιδίου και τα “Ιουλιανά” του 1965, τα λησμόνησαν σε δέκα έτη και τον εξέλεξαν βουλευτή και μετά μια δεκαετία επιπλέον και κάτι τον έκαναν πρωθυπουργό αποσβένοντας το μιαρό ” Μητσοτάκη κάθαρμα”, το νέο απευκταίο όνομα των Σκοπίων “Βόρεια Μακεδονία” το… ξεχάσαμε σε τέσσερα!
Έχουμε ως έθνος μια ειδική επιλεκτική αμνησία στις τραγωδίες! Αντί να γίνονται μαθήματα αποφυγής και αποτροπής γίνονται μαθήματα κατάχωσης στο ασυνείδητο! Με ωραίες τελετές και δεξιώσεις, παρελάσεις και καταθέσεις στεφάνων στους… ατυχείς άγνωστους πεσόντες και φανταχτερές δηλώσεις ραγισμένης θλίψης που αίφνης μετατρέπεται σε αγωνιστικό κρεσέντο ηρωισμού και θυσίας (άλλων)!
Η παρά ένα έτος πεντηκοντούτης Δημοκρατία μας παρά τα σπουδαία συλλογικά επιτεύγματά της σε σύντομες αναλαμπές της, αφού ξεκίνησε με ένα ακόμη πραξικόπημα της “πιτζάμας” ( αποτυχημένο), με την δικαιοσύνη του σαραπενταριού της 17 Νοέμβρη, των βομβών του ΕΛΑ και μετά την μετεξέλιξη αυτών σε αυτοσχέδια μπαζούκας και εισαγόμενα καλάσνικοφ, τις δολοφονίες διαδηλωτών (Κανελλοπούλου, Κουμής), τις αυθαιρεσίες οργάνων κατά νεαρών πολιτών (Καλτεζάς, Γρηγορόπουλος), τις πολιτικές δολοφονίες από παρακρατικούς (Τεμπονέρας; Φύσσας) και συνέχισε με εκατόμβες νεκρών από πυρκαγιές και πλημμύρες (Ηλεία, Μάτι, Μάνδρα, Βαρυμπόμπη κλπ.) φέτος ολοκλήρωσε το “έργο” του “εκτροχιασμού” της, στα Τέμπη με μια εκατόμβη νεκρών και τραυματιών!
Έτσι πώς να γιορτάσεις γενέθλια; Πώς να ανάψεις και να σβήσεις κεράκια, όταν “λαμπάδιασε ο τόπος “απ’ άκρου εις άκρον ” και δεν μπορείς να σβήσεις τις φωτιές; Με τι καρδιά, με τι ψυχή; Υποκριτικά ποιούντες την “τεθλιμμένη νήσσαν”, κρατούμε εορταστικές δυνάμεις για του… χρόνου! Αν και στην σύγχρονη Δημοκρατία μας κάθε τέτοια εποχή λίγο πριν ή λίγο μετά μετράμε … αποκαΐδια και συμφορές! Δεν ξέρω τι χάσαμε… όλα αυτά τα χρόνια! Χάσαμε τον λογαριασμό.
Σίγουρα η Ελλάδα που γνώριζα, δεν υπάρχει… Δεν ξέρω αν αύριο θα υπάρχει, αέρας να αναπνέουμε και πόσο θα κοστίζει… Σίγουρα και η Δημοκρατία μας δεν είναι αυτή που ονειρευτήκαμε ούτε αυτή που αγωνιστήκαμε… Η ευθύνη για την λειτουργία των θεσμών της, αναλογικά βαρύνει περισσότερα τις ηγεσίες και λιγότερο τον λαό. Ηγεσίες σε όλους τους θεσμούς και τους πυλώνες της. Κυβέρνηση και Διοίκηση, Κοινοβούλιο, Δικαιοσύνη, Τύπο και ΜΜΕ, κόμματα, Αυτοδιοίκηση…
Διακρίνεται δια γυμνού οφθαλμού ένας ελιτίστικος συγκεντρωτισμός, μια εκφύλιση των διαδικασιών συμμετοχής, ένας απολίτικος μηχανισμός τεχνοκρατών και… πελατών, αποκλειομένων των πολιτών, που υπακούουν και εντέλλονται σε άγνωστα υπερεθνικά κέντρα και συμφέροντα. Αυτό το σύστημα συνεπικουρείται από ένα πλέγμα κατευθυνόμενης ενημέρωσης με μεγάλες δόσεις παραλυτικού φόβου, τρόμου, επερχόμενων δεινών, στα οποία εμφιλοχωρούν κάθε είδους θεωρίες συνωμοσίας… Έτσι γίνεται βολική η ανικανότητα και βέλτιστο “το μη χείρον”…
Η συστηματική απόκρυψη ή παραποίηση της πραγματικότητας, των αιτιών, του τρόπου γέννησης των γεγονότων και των αποτελεσμάτων αυτών, προάγουν ένα νέο είδος ανθρώπου χωρίς αρχές και αξίες… Με συλλογική απέχθεια, μονοσήμαντη αποχή, εξαρτημένα αντανακλαστικά και καθορισμένες απαιτήσεις χωρίς ενοχές, ενδοιασμούς και ηθικούς φραγμούς. Τα κόμματα έγιναν αποστεωμένοι ιδεολογικά μηχανισμοί κατάληψης της εξουσίας, δημοκρατικά εκφυλισμένα, που υπακούουν σε έναν ιδιότυπο αρχηγισμό του παρελθόντος και που σταδιακά απωθούν κάθε τι το συμμετοχικό που, ανατρέπει, μετασχηματίζει, καινοτομεί, δημιουργεί… κόμματα ευκαιρίας, συγκυρίας, σύγχυσης, μισαλλοδοξίας ή “δούρειοι ίπποι” της Δημοκρατίας εμφανίζονται ως απότοκα θεσμικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, με ασυνήθιστη ευκολία και απρόσμενη… επιτυχία!
Αν η Δημοκρατία μας, παρότι ηλικιακά πρέπει να γίνεται σοφότερη, δικαιότερη και ισχυρότερη, παραμένει μια άνευρη, ανόητη εορτάζουσα, βαυκαλιζόμενη για την υπεροχή της και την απρόσκοπτη μακροημέρευση, σφάλλει πικρά! Η αμφίδρομη σχέση με τους πολίτες για την διάπλαση, εμβάθυνση,φύλαξη και στήριξή της, είναι η μοναδική της επιλογή! Αυτή σφυρηλατείται δια του παραδείγματος από την ηγεσία. Σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των πολιτών της.
Οι λωτοφάγοι εορτασμοί πρέπει να σταματήσουν! Όχι από άλλες συμφορές! Αλλά ως επιλογή ευθύνης και προοπτικής! Εθνική συνεννόηση. Δικαιότερη κατανομή βαρών. Αναδιανομή του πλούτου. Στήριξη των αδυνάτων. Κατάργηση των αποκλεισμών και ανισοτήτων. Ανοχή στη διαφορετικότητα. Προστασία των κοινωνικών αγαθών. Σεβασμό στο περιβάλλον. Χρήση των νέων τεχνολογιών με κοινωνικό έλεγχο. Αύξηση της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας της Διοίκησης και των θεσμών. Αξιοκρατία, λογοδοσία και διαφάνεια παντού. Ισονομία και ισοπολιτεία. Αποκέντρωση των εξουσιών, λαϊκή συμμετοχή.
Η δημοκρατία οφείλει να ενισχύσει τη νέα γενιά, να σταθεί στην οικογένεια, να λύσει τον δημογραφικό μαρασμό και να σταθεί στους απόμαχους της ζωής σε περιβάλλον ασφάλειας, σεβασμού και κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας… Μόνο έτσι μπορεί να ελπίζει ότι θα έχει μέλλον ανάλογο με την δισχιλιετή και πλέον γέννησή της κάτω από τον Ιερά βράχο της Ακροπόλεως… Μόνο έτσι θα γίνει Μεγάλη Κυρία και ίσως κάποτε αθάνατη, “θεά”!
ΥΓ: Όσο για τα καμμένα: Επιτέλους ας τελειώνουμε με τον χωροταξικό σχεδιασμό και τον καθορισμό χρήσεων γης καθώς και με την διαχείριση των επιφανειακών και υπογείων υδάτων… Δορυφορική παρατήρηση για την αποφυγή οποιασδήποτε μορφής παρέμβασης πλην των σωστικών και αντιπλημμυρικών έργων. Καμιά αλλαγή χρήσης του χαρακτήρα των δασικών εκτάσεων. Επανασύσταση δασοφυλακής με νέες αρμοδιότητες και στελέχη αποκλειστικά των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων… Μηδενική ανοχή στους παραβάτες… Τροποποίηση του ποινικού κώδικα για τους εμπρηστές δασών… Κατεδάφιση όλων των αυθαίρετων σε δασικές εκτάσεις με σύντομες διαδικασίες… Αυστηρές ποινές σε όσους συμμετέχουν στην κατασκευή τους. Η συμμετοχή να θεωρείται κακούργημα. Οι ποινές να μην εξαγοράζονται….
