Ο Φρανς Έμιλ Σίλανπαα (Frans Eemil Sillanpää, 16 Σεπτεμβρίου 1888 – 3 Ιουνίου 1964) ήταν Φινλανδός συγγραφέας, ο πρώτος από την χώρα του που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1939).
Ο Σίλανπαα γεννήθηκε σε αγροτική οικογένεια στο Χάμενκιρο, έναν μικρό δήμο στο νότο της Φινλανδίας. Οι γονείς του, αν και φτωχοί, κατάφεραν να τον στείλουν σχολείο στο Τάμπερε. Το 1908 μετακόμισε στο Ελσίνκι για να σπουδάσει ιατρική. Εδώ γνώρισε σημαντικούς Φινλανδούς δημιουργούς, μεταξύ άλλων τους ζωγράφους Έρο Γιάνερφελτ και Πέκκα Χάλονεν, το συνθέτη Γιαν Σιμπέλιους και το συγγραφέα Γιουχάνι Άχο.
Το 1913 επέστρεψε στο χωριό του, παντρεύτηκε και αφοσιώθηκε στο γράψιμο. Έγινε διεθνώς γνωστός με το μυθιστόρημα Nuorena nukkunut το 1931. Το 1939 βραβεύθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας “για τη βαθιά κατανόηση των αγροτών της χώρας του και τον αριστοτεχνικό τρόπο με τον οποίο παρουσίασε τον τρόπο ζωής τους και τη σχέση τους με τη Φύση”.
Ο Σίλανπαα πέθανε στις 3 Ιουνίου 1964 στο Ελσίνκι. Ο αστεροειδής 1446 Σίλανπαα ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του συγγραφέα.
Έργα
- Elämä ja aurinko (1916)
- Ihmislapsia elämän saatossa (1917)
- Hurskas kurjuus (1919)
- Rakas isänmaani (1919)
- Hiltu ja Ragnar (1923)
- Enkelten suojatit (1923)
- Omistani ja omilleni (1924)
- Maan tasalta (1924)
- Töllinmäki (1925)
- Rippi (1928)
- Kiitos hetkistä, Herra… (1930)
- Nuorena nukkunut (1931)
- Miehen tie (1932)
- Virranpohjalta (1933)
- Ihmiset suviyössä(1934)
- Viidestoista (1936)
- Elokuu (1941)
- Ihmiselon ihanuus ja kurjuus (1945)
