Η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1875 ή Υπουργείον Κουμουνδούρου (Οκτώβριος 1875 – Νοέμβριος 1876) είναι η πρώτη ελληνική κυβέρνηση μετά τη διακήρυξη από τον βασιλιά Γεώργιο, της «Αρχής της δεδηλωμένης».
Η νέα βουλή, υπό την ηγεσία της κυβέρνησης Κουμουνδούρου, εκτός από την παραπομπή σε δίκη των υπουργών της κυβέρνησης Βούλγαρη Βασίλειου Νικολόπουλου και Ιωάννη Βαλασόπουλου, με την κατηγορία της σιμωνίας, ψήφισε στις 16 Δεκεμβρίου 1875 και παρέπεμψε σύσσωμη την «κυβέρνηση Βούλγαρη», σε ειδικό δικαστήριο με τις κατηγορίες «περί αντιποίησις αρχής» και «πλαστογραφίας». Στις 22 Δεκεμβρίου ψηφίζει και πάλι και παραπέμπει την «κυβέρνηση Βούλγαρη» (εξαιρουμένου του Ν. Παπαμιχαλόπουλου) σε ειδικό δικαστήριο για επεμβάσεις στα εκλογικά αποτελέσματα των εκλογών του 1874.
Στις 19 Απριλίου 1876 άρχισε η πρώτη δίκη της «κυβέρνησης Βούλγαρη», η οποία μετά από πολλές αναβολές τελείωσε στις 9 Νοεμβρίου του 1876. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν αθωωτική τόσο για τον Βούλγαρη όσο και για τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης, για όλες τις κατηγορίες.
Τον Νοέμβριο του 1876, όταν η Βουλή καταψήφισε νομοσχέδιο της κυβέρνησης για εθνικό δάνειο ύψους 10.000.000, ο Κουμουνδούρος λαμβάνοντας το αποτέλεσμα ως απώλεια της εμπιστοσύνης του σώματος, παραιτήθηκε.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
- «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Αλέξανδρος Κουμουνδούρος
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Αλέξανδρος Κοντόσταυλος
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Αλέξανδρος Κουμουνδούρος
- «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Σωτήριος Σωτηρόπουλος
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: ταγματάρχης Σπυρίδων Καραϊσκάκης
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Ιωάννης Παπαζαφειρόπουλος
- «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Γεώργιος Μίλησης
- «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Ανδρέας Αυγερινός
