Ο Λουί-Κλοντ ντε Σεν-Μαρτέν (Louis-Claude de Saint-Martin, Αμπουάζ, 18 Ιανουαρίου 1743 – Ωλνέ, 14 Οκτωβρίου 1803) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ο επονομαζόμενος «Άγνωστος Φιλόσοφος», και θεμελιωτής του μυστικο-θεοσοφικού συστήματος του Μαρτινισμού. Παρ´όλο που ο ίδιος δεν ίδρυσε καμία οργάνωση με το όνομά του, ουσιαστικά επηρέασε τους μυημένους από αυτόν μαθητές, ο κυριώτερος των οποίων (Gerard Encausse ή Papus) δημιούργησε μία οργάνωση με πολύ χαλαρή δομή μέσα από την οποία διαδίδεται η Διδασκαλία και η Μύηση την οποία και ο ίδιος είχε λάβει μαζί με άλλους.
Το όνομα του Λουί-Κλοντ ντε Σεν-Μαρτέν συνδέεται με το ρεύμα του ιλλουμινισμού, που αντιτάχθηκε στο υλιστικό πνεύμα των εγκυκλοπαιδιστών του 18ου αιώνα. Ο ιλλουμινισμός προτείνει την μελέτη των χριστιανικών γραφών υπό το φως του εσωτερισμού, τονίζοντας την εσωτερικότητα της μυστικιστικής αναζητήσεως και απορρίπτοντας τον σχολαστικισμό. Κατά την ίδια εποχή με τον Σεν-Μαρτέν, ο Γερμανός Eckhartshausen (1752 – 1813) συγγράφει έναν αριθμό έργων, μεταξύ των οποίων την περίφημη Νεφέλη στο Αγιαστήριο. Ο Σουηδός μυστικιστής Εμάνουελ Σβέντενμποργκ (Emmanuel Swedenborg) εντάσσεται επίσης στο ρεύμα του ιλλουμινισμού.
Η επίδραση του ιλλουμινισμού στο ευρωπαϊκό πνεύμα υπήρξε γόνιμη: ο ρομαντισμός και ο συμβολισμός θα αντλήσουν από εκεί την κοσμοαντίληψή τους. Ο Μπαλζάκ εξάλλου – μεταξύ πολλών άλλων – επηρεάσθηκε βαθύτατα από την σκέψη του ιλλουμινισμού.
Ο Λουι-Κλοντ ντε Σεν-Μαρτέν γεννήθηκε στην Αμπουάζ στις 18 Ιανουαρίου του 1743 από αριστοκρατική οικογένεια. Η αγάπη, η ανατροφή και η παιδεία που θα του προσφέρει η μητριά του θα συμβάλουν στην ανάπτυξη ευγενών συναισθημάτων και σε μία ιδιαίτερη ευαισθησία ψυχής. Σπούδασε νομική και επρόκειτο να ασχοληθεί με την δικηγορία, κατά την επιθυμία των γονέων του. Όμως το επάγγελμα αυτό δεν τον ικανοποιεί. Ένας φίλος του τον επηρεάζει και το 1765 (ήταν τότε 22 ετών) αποκτά τον βαθμό του υπολοχαγού στο σύνταγμα του Φουά, που τότε βρισκόταν στο Μπορντώ.
Το 1765, δια της μεσολαβήσεως ενός συναδέλφου και φίλου του, του λοχαγού de Grainville, ο Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν γίνεται δεκτός στο “Τάγμα των Τεκτόνων Ιπποτών Εκλεκτών Κοέν του Σύμπαντος”, το οποίο είχε ιδρυθεί περί το 1758 από τον δον Μαρτίνεθ ντε Πασκουαλλύ (Martinez de Pasqually). Αυτός διετείνετο ότι κατείχε τις κλείδες της ιουδαιο-χριστιανικής παραδόσεως, αντικείμενο δε του Τάγματος που είχε ιδρύσει ήταν η θεουργία. Τον Οκτώβριο λοιπόν του 1768 ο Σεν-Μαρτέν μυείται κανονικά στο Τάγμα των “Εκλεκτών Κοέν”, μυητής του δε ήταν ο Baudry de Balzac. Το 1771 εγκαταλείπει τον στρατό για να αφιερωθεί στο Τάγμα. Για κάποιο διάστημα διατελεί γραμματέας του δον Μαρτίνεθ.
Κατά τα έτη 1773 – 1774 διαμένει στην Λυών, στο σπίτι του φίλου και επίσης “Εκλεκτού Κοέν” Ζαν-Μπατίστ Βιλλερμόζ (Jean-Baptiste Willermoz, 1730-1824). Κατά την διάρκεια της διαμονής του εκεί, ο Σεν-Μαρτέν συντάσσει το πρώτο του έργο: Περί Πλανών και Αληθείας, το οποίον εξεδόθη το 1775. Ο Φυσικός Πίνακας των σχέσεων μεταξύ Θεού, Ανθρώπου και Σύμπαντος (1782) επεκτείνει τα όσα αναπτύσσονται στο Περί Πλανών και Αληθείας
Ήδη, από την εποχή εκείνη, ο Λουί-Κλοντ ντε Σεν-Μαρτέν απομακρύνεται από την οδό των εξωτερικών τελετουργιών (οι οποίες αποτελούσαν αντικείμενο των “Εκλεκτών Κοέν”) και προσανατολίζεται προς μία κατεύθυνση “εσωτερικότερη”: κατ’ αυτόν, ο “Αναμορφωτής”, ο Σαρκωθείς Λόγος, έχει καταδείξει την οδό της απ’ ευθείας επαφής μαζί Του δια της προσευχής.
Κατά τα έτη 1788-1791 διαμένει στο Στρασβούργο, η δε παραμονή του εκεί θα αποτελούσε ίσως τον σημαντικότερο σταθμό της ζωής του: γνωρίζει την Μαντάμ ντε Μπέκλιν (Mme de Böcklin), η οποία τον φέρει σε επαφή με την φιλοσοφία του Γιάκομπ Μπαίμε (Jacob Boehme) (1575-1624).
