Ένα άλλο βουνό παραμένει πολύ πιο επικίνδυνο, φτάνοντας το τρομακτικό ποσοστό του 25% σε θνησιμότητα, την στιγμή που το ποσοστό θνησιμότητας του Έβερεστ παραμένει εδώ και χρόνια στο 1%.
Στα 8.849 μέτρα ύψος, το Έβερεστ σαφέστατα προκαλεί δέος και αποτελεί μία τεράστια πρόκληση για κάθε φιλόδοξο ορειβάτη. Με περισσότερους από 300 θανάτους στο ιστορικό του, μία συνεχή ροή από μανιώδεις ορειβάτες και μερικές πολύ ακραίες καιρικές συνθήκες, δεν είναι περίεργο που ένα τέτοιο βουνό γίνεται πρωτοσέλιδο εδώ και δεκαετίες.
Το υψηλότερο σημείο της κορυφής ενός πολύ ψηλού βουνού, όπως το Έβερεστ, αναφέρεται συχνά ως «ζώνη θανάτου» λόγω του αυξημένου κινδύνου για τους αναρριχητές καθώς, στα πάνω από 8.000 μέτρα, η έλλειψη οξυγόνου από μόνη της ασκεί σοβαρή πίεση στο σώμα.
Περίπου 200 πτώματα παραμένουν στην κορυφή του Έβερεστ, λόγω των κινδύνων που συνδέονται με την προσπάθεια ανάκτησής τους.
Ωστόσο, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, «το ποσοστό επιτυχίας της ανάβασης στο Έβερεστ έχει διπλασιαστεί τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, παρόλο που ο αριθμός των ορειβατών έχει αυξηθεί πολύ».
Η μελέτη προσθέτει: «Το ποσοστό θνησιμότητας για τους ορειβάτες έχει παραμείνει αμετάβλητο και σταθερό, στο περίπου 1 τοις εκατό από το 1990 ως σήμερα».
Μετά από ένα τραγικό περιστατικό το 2019, όταν 11 ορειβάτες πέθαναν, στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην κορυφή, η κυβέρνηση του Νεπάλ εισήγαγε νέους κανόνες και νόμους σχετικά με το Έβερεστ. Αυτοί οι κανόνες απαιτούν από τους ορειβάτες να υποβληθούν σε περισσότερη εκπαίδευση και να αποκτήσουν περισσότερη εμπειρία πριν επιχειρήσουν την ανάβαση, ενώ θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι δεν θα υπάρχει συνωστισμός σε μία διαδρομή.
Το Newsweek αναφέρει : «Τον Αύγουστο του 2019, η κυβέρνηση του Νεπάλ αποφάσισε ότι οι ορειβάτες που ήθελαν να αντιμετωπίσουν το Έβερεστ θα έπρεπε να έχουν προηγουμένως σκαρφαλώσει τουλάχιστον σε μια κορυφή του Νεπάλ άνω των 21.325 ποδιών (6.500 μέτρων) πριν λάβουν άδεια. Πρέπει επίσης να συνοδεύονται από εκπαιδευμένο ξεναγό από το Νεπάλ και να υποβάλλουν πιστοποιητικό που να αποδεικνύει ότι είναι καλά στην υγεία τους και έχουν καλή φυσική κατάσταση».
Κ2: Το βουνό που κάνει το Έβερεστ να μοιάζει…«παιχνιδάκι»
Αν και μπορεί να μην είναι το ψηλότερο, το δεύτερο ψηλότερο βουνό στον κόσμο βρίσκεται στο Πακιστάν και έχει ύψος 8.611 μέτρων, δηλαδή είναι μόλις 238 μέτρα πιο κοντό από το Έβερεστ.
Γνωστό ως K2, το βουνό είναι διαβόητο για τον επικίνδυνο καιρό και τις ανελέητες χιονοστιβάδες του.
Με το παρατσούκλι «Το πρωτόγονο βουνό», το K2 βρίσκεται στην οροσειρά Karakoram και φαίνεται να είναι πολύ πιο δύσκολο στην ανάβαση από ό,τι το Έβερεστ.
Σύμφωνα με το Business Insider, λιγότεροι άνθρωποι κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή του K2 σε περισσότερα από εκατό χρόνια, από όσους έφτασαν στην κορυφή του Έβερεστ μέσα σε έναν μόνο χρόνο.
Σε σύγκριση με το ποσοστό θνησιμότητας 1% του Έβερεστ, το K2 κατέχει ένα εκπληκτικό ποσοστό θνησιμότητας της τάξεως του 25%, σύμφωνα με τη NASA.
Αυτό σημαίνει ότι περίπου ένας άνθρωπος στους τέσσερις που φθάνουν στην κορυφή, σε σύγκριση με τον έναν στους εκατό ορειβάτες του Έβερεστ – καθιστώντας το Κ2 πολύ πιο θανατηφόρο.
Το ύψος ενός βουνού δεν είναι ο μόνος παράγοντας που καθορίζει τη δυσκολία του. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, όπως η τεχνική δυσκολία των ορειβατικών διαδρομών, οι καιρικές συνθήκες, η διαθεσιμότητα οξυγόνου, ο κίνδυνος χιονοστιβάδων και κατολισθήσεων και ο αριθμός των ορειβατών στο βουνό.
Όσον αφορά την τεχνική δυσκολία, το K2 θεωρείται ευρέως ως πιο απαιτητικό από το Έβερεστ.
Η κύρια διαδρομή μέχρι το K2, που ονομάζεται Abruzzi Spur, περιλαμβάνει 3.353 μέτρα συνεχούς τεχνικής αναρρίχησης σε βράχο, χιόνι και πάγο. Οι ορειβάτες πρέπει να αντμετωπίσουν απότομες πλαγιές, στενές κορυφογραμμές και ένα διαβόητο τμήμα που ονομάζεται Bottleneck (ο λαιμός του μπουκαλιού), όπου πρέπει να σκαρφαλώσουν κάτω από έναν τεράστιο παγετώνα, που βρίσκεται κοντά στην κορυφή.
Αντίθετα, η κύρια διαδρομή προς το Έβερεστ, που ονομάζεται διαδρομή South Col, περιλαμβάνει λιγότερη τεχνική αναρρίχηση και περισσότερο περπάτημα πάνω σε παγετώνες και χιονοπλαγιές. Οι ορειβάτες πρέπει να διασχίσουν ένα επικίνδυνο τμήμα που ονομάζεται Khumbu Icefall, όπου πρέπει να αποφύγουν κομμάτια πάγου που πέφτουν και να πηδήξουν πάνω από χαραμάδες, αλλά έχουν επίσης το πλεονέκτημα να χρησιμοποιούν σταθερά σχοινιά και σκάλες που έχουν εγκαταστήσει οι «Σέρπας», Νεπαλέζοι ορειβάτες που γνωρίζουν πολύ καλά το όρος Έβερεστ και συχνά λειτουργούν ως ξεναγοί για τους υπόλοιπους αναβάτες.
Πιο απρόβλεπτο και «σκληρό»
Όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες, τόσο το Κ2 όσο και το Έβερεστ υπόκεινται σε ακραίο κρύο, ισχυρούς ανέμους και συχνές καταιγίδες. Ωστόσο, το K2 έχει τη φήμη ότι είναι πιο απρόβλεπτο και πιο σκληρό από το Έβερεστ. Ο καιρός στο Κ2 μπορεί να αλλάξει γρήγορα και χωρίς προειδοποίηση. Επίσης, το διάστημα κατά το οποίο η ανάβαση είναι σχετικά ασφαλής είναι μικρότερο για το Κ2, σε σχέση με το Έβερεστ. Οι ορειβάτες έχουν μόνο λίγες μέρες στα τέλη Ιουλίου ή στις αρχές Αυγούστου για να επιχειρήσουν την ανάβαση στην κορυφή του Κ2, ενώ οι ορειβάτες στο Έβερεστ έχουν περισσότερες ευκαιρίες τον Μάιο ή τον Οκτώβριο.
Όσον αφορά τη διαθεσιμότητα οξυγόνου, τόσο το K2 όσο και το Έβερεστ βρίσκονται στην λεγόμενη «ζώνη θανάτου» στα πάνω από 8.000 μέτρα, όπου η πίεση του αέρα είναι τόσο χαμηλή που δεν μπορεί να υποστηρίξει την ανθρώπινη ζωή για μεγάλες χρονικές περιόδους. Οι ορειβάτες πρέπει να χρησιμοποιούν συμπληρωματικό οξυγόνο, διαφορετικά κινδυνεύουν από σοβαρή ασθένεια υψομέτρου ή θάνατο. Ωστόσο, το K2 έχει ελαφρώς χαμηλότερο επίπεδο οξυγόνου από το Έβερεστ λόγω της θέσης του πιο μακριά από τον Ισημερινό.
Αυτό σημαίνει ότι οι ορειβάτες στο K2 πρέπει να μεταφέρουν περισσότερες φιάλες οξυγόνου ή να χρησιμοποιούν υψηλότερους ρυθμούς ροής από τους ορειβάτες στο Έβερεστ.
Όσον αφορά τον κίνδυνο χιονοστιβάδων και κατολισθήσεων, τόσο το Κ2 όσο και το Έβερεστ εκτίθενται σε αυτούς τους κινδύνους. Ωστόσο, το K2 έχει υψηλότερη συχνότητα και σοβαρότητα αυτών των γεγονότων, σε σχέση με το Έβερεστ. Οι απότομες πλαγιές και το ασταθές έδαφος στο K2 το καθιστούν πιο επιρρεπές σε κατάρρευση υπό το βάρος του ή υπό την επίδραση του ανέμου ή των αλλαγών θερμοκρασίας.
Ο «λαιμός του μπουκαλιού» στο K2 είναι ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο σημείο, επειδή βρίσκεται κάτω από έναν τεράστιο παγετώνα, που μπορεί να σπάσει ανά πάσα στιγμή και να εξαφανίσει οποιονδήποτε βρίσκεται κάτω από αυτόν. Στην πραγματικότητα, αυτό συνέβη το 2008 όταν μια χιονοστιβάδα πάγου σκότωσε 11 ορειβάτες στο K2. Στο Έβερεστ, οι χιονοστιβάδες και οι πτώσεις βράχων είναι επίσης συχνές, αλλά λιγότερο καταστροφικές επειδή τείνουν να συμβαίνουν χαμηλότερα στο βουνό ή σε διαδρομές με λιγότερο κόσμο.
Όσον αφορά τον αριθμό των ορειβατών στο βουνό, τόσο το K2 όσο και το Έβερεστ έχουν δει μια αύξηση στη δημοτικότητά τους και στην κυκλοφορία τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, το Έβερεστ εξακολουθεί να προσελκύει πολύ περισσότερους ορειβάτες από το K2 κάθε χρόνο.
Μόνο το 2022, σχεδόν 690 ορειβάτες αναμενόταν να έφτασαν στην κορυφή του Έβερεστ, ενώ υπήρξαν λιγότερες από 400 αναβάσεις στην κορυφή, σε ολόκληρη την ιστορία του K2. Αυτό σημαίνει ότι οι ορειβάτες στο Έβερεστ πρέπει να αντιμετωπίσουν περισσότερη συμφόρηση και ανταγωνισμό για πόρους, από τους ορειβάτες στο K2.
Ωστόσο, αυτό σημαίνει επίσης ότι οι ορειβάτες στο Έβερεστ έχουν περισσότερη υποστήριξη και πόρους από τους ορειβάτες στο Κ2. Έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε ιατρικές εγκαταστάσεις, υπηρεσίες διάσωσης, συσκευές επικοινωνίας και έμπειρους οδηγούς. Έχουν επίσης περισσότερες πιθανότητες να εγκλιματιστούν και να ξεκουραστούν στις διάφορες κατασκηνώσεις κατά μήκος της διαδρομής. Οι ορειβάτες στο K2 πρέπει να βασίζονται περισσότερο στις δικές τους δεξιότητες, την κρίση τους και φυσικά, την καθαρή τύχη. Έχουν λιγότερα περιθώρια λάθους και λιγότερες ευκαιρίες διάσωσης.
