Ο Στέφανος Στρέιτ (6 Απριλίου 1835 ή 1837 – 13 Απριλίου 1920) ήταν νομομαθής, τραπεζίτης και πολιτικός. Διετέλεσε μεταξύ άλλων πρόεδρος της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος και υπουργός Οικονομικών.
Γεννήθηκε στις 6 Απριλίου του 1835 ή 1837 στην Πάτρα και ήταν γιος του Γερμανού φιλέλληνα και αξιωματικού Ιωάννη-Αλέξανδρου Στρέιτ, ο οποίος μετά την παραίτησή του από το στράτευμα εγκαταστάθηκε στην Πάτρα.
Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη γενέτειρά του σπούδασε νομική στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Λειψίας και με την επιστροφή του στην Ελλάδα διορίστηκε το 1861 πρωτοδίκης. Το 1865 προήχθη στο βαθμό του εφέτη, το ίδιο έτος όμως παραιτήθηκε και άσκησε τη δικηγορία στην Πάτρα μέχρι το 1872, χρονιά που διορίστηκε διευθυντής του υποκαταστήματος της Εθνικής τράπεζας στη Λαμία. Αργότερα διορίστηκε ως επιθεωρητής των επαρχιακών καταστημάτων της τράπεζας και στη συνέχεια μετατάχθηκε στο νομικό της τμήμα. Το 1875 αναγορεύτηκε υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το επόμενο έτος έγινε καθηγητής του συνταγματικού και διεθνούς Δικαίου ενώ το 1880 ορίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση ως ο εκπρόσωπός της στην αποστολή που μετέβη στο Μόναχο για να διευθετήσει το χρέος του κράτους προς τη Βαυαρία.
Το 1889 εξελέγη με μεγάλο ποσοστό υποδιοικητής της Εθνικής Τραπέζης ενώ υπήρξε επίσης πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Ασφαλιστικής και της εταιρίας διώρυγας της Κορίνθου. Το 1896 ανέλαβε διοικητής της Εθνικής Τραπέζης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1910 όταν και παραιτήθηκε για λόγους υγείας.
Επί προεδρίας του επεκτάθηκε η δραστηριότητα της Εθνικής και πέραν των συνόρων της Ελλάδας με την ίδρυση της Τράπεζας Κρήτης και της Τράπεζας της Ανατολής. Παράλληλα ενισχύθηκαν ο Μακεδονικός αγώνας και το Ταμείο Εθνικής Άμυνας ενώ εκδόθηκαν δάνεια για την αποκατάσταση των Ελλήνων προσφύγων που προέρχονταν από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Το 1897 χρημάτισε υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη. Κατά την υπουργική του θητεία επιτεύχθηκαν η ρύθμιση των χρεών του ελληνικού δημοσίου και η σύναψη νέου εξωτερικού δανείου. Διετέλεσε επίσης σύμβουλος του υπουργείου Εξωτερικών.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 13 Απριλίου 1920. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα στην πρωτεύουσα. Ήταν παντρεμένος από το 1865 με τη Βικτωρία Λόντου, κόρη του πρώην δημάρχου Πατρέων Ανδρέα Λόντου, μαζί με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Γεώργιο.
