Ταράς Σεβτσένκο (1814 – 1861) Ουκρανός ποιητής και καλλιτέχνης

Ο Ταράς Γριγόροβιτς Σεβτσένκο (Тарас Григорович Шевченко, 1814 – 1861) ήταν Ουκρανός ποιητής και καλλιτέχνης. Το συγγραφικό του έργο θεωρείται ως βάση της νεότερης ουκρανικής λογοτεχνίας και σε μεγάλο βαθμό της σύγχρονης ουκρανικής γλώσσας. Τιμάται ως ο εθνικός ποιητής της Ουκρανίας.

Αυτοπροσωπογραφία (1845).

Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1814 στο χωριό Μορίντσι της Περιφερείας του Κιέβου στην Ουκρανία, η οποία εκείνη την εποχή αποτελούσε έδαφος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι γονείς του ήταν δουλοπάροικοι και από την παιδική του ηλικία έμεινε ορφανός. Σε νεαρή ηλικία ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη συγγραφή αλλά και τη ζωγραφική. Αργότερα ακολούθησε τον ιδιοκτήτη του πρώτα στο Βίλνιους και έπειτα στην Αγία Πετρούπολη, όπου παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής.

Το 1838 πέτυχε την απελευθέρωσή του από το καθεστώς της δουλοπαροικίας και αργότερα εισήλθε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης. Παράλληλα με τις καλλιτεχνικές σπουδές συνέχισε την ενασχόλησή του με τη συγγραφή και το 1840 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή υπό τον τίτλο «Κομπζάρ». Επέστρεψε στην Ουκρανία και εργάστηκε ως καθηγητής ζωγραφικής στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου.

Το 1847 συνελήφθη από τις αρχές εξαιτίας μιας σειράς αντιτσαρικών ποιημάτων στα οποία αναφερόταν ακόμη στην καταπίεση που υφίσταντο οι Ουκρανοί, προσβλέποντας σε μια μελλοντική επανάσταση. Κατόπιν καταδικάστηκε σε εξορία υπό τη μορφή υποχρεωτικής στρατολόγησης και παράλληλα του απαγορεύτηκε η συγγραφή την οποία ωστόσο συνέχισε παρά τις απαγορεύσεις. Απελευθερώθηκε το καλοκαίρι του 1857 και στις αρχές του επόμενου έτους επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη, θεωρούμενος ήρωας για τους συμπατριώτες του. Έκτοτε συνέχισε τη λογοτεχνική του παραγωγή, ασχολούμενος παράλληλα με τη ζωγραφική, τη γλυπτική και άλλες εικαστικές τέχνες.

Απεβίωσε στις 10 Μαρτίου του 1861 στην Αγία Πετρούπολη και θάφτηκε αρχικά. Εντός του ίδιου έτους η σορός του μεταφέρθηκε στην Ουκρανία και ετάφη εκ νέου στις 22 Μαΐου σε λόφο που φέρει το όνομά του, κοντά στην κωμόπολη Κάνιβ.

Το έργο του

Σελίδα από το έργο «Χαϊνταμάκι» σε έκδοση του 1844.

Ο Σεβτσένκο χαρακτηρίζεται εθνικός ποιητής της Ουκρανίας. Αναφέρεται ως ο κύριος εκπρόσωπος της ουκρανικής αναγέννησης και της κίνησης για την αποδέσμευση της ουκρανικής λογοτεχνίας από τη ρωσική επίδραση. Το έργο του είναι επηρεασμένο από τη λαϊκή παράδοση της πατρίδας του και στα πρώτα του βήματα κινούνταν στο πλαίσιο του ρομαντισμού. Αργότερα στράφηκε προς πιο ρεαλιστικές μορφές και καταπιάστηκε με ηθικά και ιστορικά θέματα.

Το 1840 στην Αγία Πετρούπολη εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Κομπζάρ». Ακολούθησε το 1841 το μακροσκελές επικό ποίημα «Χαϊνταμάκι» που κυκλοφόρησε το επόμενο έτος. Άλλα σημαντικά έργα του είναι τα «Καύκασος», «Για τους νεκρούς και τους ζωντανούς» (ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 1845), «Η δούλη», «Κατερίνα» κ.ά. Ορισμένα γραπτά του, όπως το ποίημα «Τρίζνα» (1843) καθώς και διάφορα μυθιστορήματά του είναι γραμμένα στη ρωσική γλώσσα.

Το έργο του έγινε νωρίς γνωστό στο εξωτερικό και ξεκίνησε να μεταφράζεται ενώ ο ίδιος ήταν ακόμη εν ζωή, συγκεκριμένα στα πολωνικά και τα τσέχικα.

Ο Σεβτσενκο εκτός από ποιητής ήταν και ζωγράφος, με ιδιαίτερη επίδοση στις ακουαρέλες. Πάνω από 1000 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, ελαιογραφιών και σχεδίου φέρουν την υπογραφή του.

Μεταθανάτιες τιμές

Το όνομα του Σεβτσένκο έχει δοθεί μεταξύ άλλων στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Κιέβου, σε συνοικία της πόλης του Κιέβου, στο Φορτ-Σεβτσένκο, του δυτικού Καζακστάν, σε οδούς ανά τον κόσμο κλπ. Ακόμη έχουν ανεγερθεί προτομές και αγάλματα με θέμα τον ίδιο σε διάφορες πόλεις εντός και εκτός Ουκρανίας.