Ο Εφραίμ Κισόν (23 Αυγούστου 1924 – 29 Ιανουαρίου 2005) ήταν Ισραηλινός σατιρικός συγγραφέας και δραματουργός.
Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη ως Φέρεντς Χόφμαν, όπου σπούδασε γλυπτική και ζωγραφική. Στη διάρκεια του B’ Παγκοσμίου Πολέμου συνελήφθη από τους ναζί γλιτώνοντας ως εκ θαύματος τη φυλάκιση σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εγκαταστάθηκε στο Ισραήλ το 1949, εξελισσόμενος σε έναν καυστικό διηγηματογράφο. Η πολιτική και κοινωνική του σάτιρα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην Κεντρική Ευρώπη, πιο πολύ στις γερμανόφωνες χώρες. Θεωρούσε την ίδρυση του Ισραήλ ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του 20ού αιώνα, συχνά όμως η κριτική στη χώρα του -και παρά το γεγονός ότι έγραφε εβραϊκά – δεν υποδεχόταν πάντα τα κείμενά του με ενθουσιασμό. Δηκτικός πάντα, μας άφησε μια σειρά από ειρωνικές ατάκες, όπως: Πράγματι, οι εφημερίδες στις μέρες μας δεν έχουν κάτι που θα μπορούσε να τους φανεί πολύ χρήσιμο: θωράκιση που δεν αφήνει το πνεύμα να περνάει (κάτι που, βεβαίως, διαθέτει η τηλεόραση) ή Όταν αρχίζει κανείς να μοιάζει στη φωτογραφία του διαβατηρίου του, έχει επείγουσα ανάγκη από διακοπές. Τη δεκαετία του ’60, ο Εφραίμ Κισόν διατηρούσε στήλες σε μεγάλες εφημερίδες του Ισραήλ, μέσω των οποίων συχνά καθόριζε τη δημόσια ατζέντα, επηρεάζοντας και τον τότε πρωθυπουργό Λεβί Εσκόλ. Εκτός από τη συγγραφή βιβλίων ασχολήθηκε με το θέατρο και με τον κινηματογράφο. Θεατρικά του έργα και σκετς μεταφράστηκαν σε πολλές χώρες και παίχτηκαν στο θέατρο και στην τηλεόραση. Το 2002 του απονεμήθηκε το βραβείο Ισραήλ για τη λογοτεχνία.
