Η ερευνητική ομάδα, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, την Ομάδα Τοπικής Ιστορίας του Λέβενς και το Μουσείο Wells and Mendip, εντόπισε δύο περιπτώσεις Yersinia pestis σε ανθρώπινα λείψανα που βρέθηκαν σε μαζική ταφή στο Σόμερσετ και μία σε ταφή κάτω από μνημείο με δακτυλιόσχημο κρηπίδωμα στο Λέβενς, στην κομητεία Κούμπρια.
Οι ερευνητές πήραν δείγμα DNA από τα δόντια 34 ατόμων από τις δύο τοποθεσίες, ελέγχοντας για την παρουσία του βακτηρίου. Στη συνέχεια ανέλυσαν το DNA και εντόπισαν τρεις περιπτώσεις μόλυνσης με το βακτήριο, σε δύο παιδιά εκτιμώμενης ηλικίας 10-12 ετών όταν πέθαναν, και σε μία γυναίκα ηλικίας 35-45 ετών. Είναι επίσης πιθανό και άλλα άτομα στους ίδιους χώρους ταφής να είχαν μολυνθεί από το ίδιο στέλεχος πανώλης, καθώς το παθογόνο DNA χάνεται πολύ γρήγορα σε δείγματα που μπορεί να είναι ελλιπή ή διαβρωμένα.
Πανώλη είχε εντοπιστεί στο παρελθόν σε διάφορα άτομα από την Ευρασία και τοποθετούνταν χρονικά την περίοδο από 5.000 έως 2.500 ετών πριν από σήμερα, αλλά δεν είχε εντοπιστεί ξανά στη Βρετανία την περίοδο αυτή.
Η ευρεία γεωγραφική εξάπλωση υποδηλώνει ότι το στέλεχος αυτό της πανώλης μπορεί να μεταδιδόταν εύκολα. Πιθανώς μεταφέρθηκε στην κεντρική και δυτική Ευρώπη περίπου πριν από 4.800 χρόνια από ανθρώπους που μετακινούνταν και τώρα η έρευνα υποδηλώνει ότι επεκτάθηκε και στη Βρετανία.
Χάρτης που δείχνει την εξάπλωση του βακτηρίου Yersinia pestis. Με μωβ υποδηλώνονται τα νέα γονιδιώματα που εντοπίστηκαν με τη συγκεκριμένη έρευνα. Credit: Pooja Swali et al. Nature Communications.
