ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
…του διχασμού σαράκι
Ήταν ακόμα Κατοχή, Βούλγαροι, Ιταλιάνοι
Γερμανικά στρατεύματα κι «οι φίλοι» τους ρουφιάνοι`
οι Έλληνες αγωνιστές σκληρή έδιναν πάλη
είτε απ’ τη μια παράταξη είτε από την άλλη`
μα μπήκε ένα μικρόβιο, του διχασμού σαράκι
όταν τελειώσει η Κατοχή ποιανής το μπαϊράκι
θα ’ναι παντού κυρίαρχο και θα διαφεντεύει
μία πατρίδα ρημαδιό και τόπον που… καθεύδει`
άρχισε ο Εμφύλιος απ’ τους αδερφοφάδες
που θέλουν αίμα αδερφικό να πίνουν με κουβάδες!…
*
Σ’ ένα της Ήπειρος χωριό μόλις είχε βραδιάσει
σ’ αδερφοκτόνα σύγκρουση νιος τη ζωή θα χάσει
-μέσα στης νιότης τον ανθό-, λεβέντης, παλικάρι
ξένος, σ’ όλους παντάξενος, νεκρός – σώμα κουφάρι`
κι όλες οι μάνες του χωριού τον ένιωσαν παιδί τους
με μοιρολόγια και «τιμές» και κλάμα απ’ την ψυχή τους
θάβουν τον ξένο με λυγμούς στης εκκλησιάς τ’ αλώνι
πλάι στο κυπαρισσόδεντρο που με νεκρούς ψηλώνει`
δεν έχει μάνα ή αδερφή παρούσες στην θανή του
σαν το σκυλί τον σκότωσαν κι έφυγε η ψυχή του!…
*
Τα μοιρολόγια αρχινούν οι μαυροφορεμένες
που ήταν απ’ τον Χάροντα από παλιά καμένες:
«Σου παραγγέλνω μαυρηγής κι αραχνιασμένο χώμα
να πάρεις τον λεβεντονιό στο νεκρικό σου στρώμα`
να μην τον λιώσεις γρήγορα, να μην τον αραχνιάσεις
δος του να φάει και να πιει και να τον ξαποστάσεις`
βάλ’ τον τραγούδι να σου πει, να δείξει το μαράζι
γιατί αδερφός τον αδερφό σκοτώνει και ουρλιάζει`
και όσα πονεμένα πει, να μας τα φανερώσεις
κι ύστερα το χωμάτινο κρεβάτι να του στρώσεις»!…
*
«–Μίλησε γιε μου, μίλησε, μολόγησέ τα τώρα
εγώ ’μαι η μάνα μαυρηγής μ’ όλα τα μαύρα δώρα`
το χώμα που πριν πάταγες, η γης η αραχνιασμένη
που τρώει νιους, που τρώει νιες, κι ουδέποτε χορταίνει
που τρώει παλικαρόπουλα, γλυκές παλικαρούδες
και όσους κάνουν όνειρα κι έχουν ελπίδες φρούδες!…
Τι είναι, γιε μου, κι ο αδερφός τον αδερφό σκοτώνει
κι ένα μαχαίρι φονικό στα στήθια του καρφώνει;
Και πώς μπορεί να καυχηθεί τον κόσμο ότι θα αλλάξει
όταν σαν λύκος και θεριό «φίλους» κατασπαράξει;
Ανθρώπους οπού έχουνε στις φλέβες ίδιο αίμα…
Μήπως η ιδεολογία τους υπηρετεί το ψέμα;!»…
*
–Μετά από χρόνια έμαθαν: «Ο “άγνωστος στρατιώτης”
ήταν αντάρτης του ΕΑΜ, με τ’ όνομα “Φουρκιώτης”»`
πένθιμα τονε θρήνησαν κι οι ξένες οι καμπάνες
και μοιρολόγια του ’πανε χαροκαμένες μάνες:
«Αδερφοκτόνο πόλεμο μην ξαναϊδεί η πατρίδα
στα παίγνια των ισχυρών μη γίνει… άλλη παρτίδα»!…
*
–Αέναος Εμφύλιος, σε ρημαγμένη χώρα
κι οι αδερφοκτόνοι κεραυνοί με όμβρους και με μπόρα
«πετάγονται» από την Βουλή, κι απ’ Άμβωνος, επίσης
κι άιντε να βρεις τον… ένοχο, να θες και εξηγήσεις…
