ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΝΗΣ
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ, Η ΑΝΤΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Αφιερωμένο στον εκλεκτό φίλο Μάρκο
Κάθε βράδυ η μικρή Αντούσια νανουρίζει τον παππού της. Ο παππούς ξαπλώνει στο κρεβάτι του και κλείνει τα μάτια. Η Αντούσια κάθεται δίπλα του στο μικρό ξύλινο καρεκλάκι της. Ο παππούς ρωτάει την Αντούσια: Ποιο είναι το καλύτερο παιχνίδι; Το ύπνο- ύπνο παππού απαντάει ανόρεχτα η Αντούσια που δεν της αρέσει ο ύπνος. Ο παππούς χαμογελάει και αρχίζει την ιστορία του, έχοντας πάντα τα μάτια κλειστά.
Μετά από πολλά-πολλά χρόνια, ας πούμε το 2050 ο κόσμος θα είναι πολύ διαφορετικός. Ο παππούς μάλλον θα βρίσκεται ψηλά και θα σε προσέχει Εσύ όμως θα είσαι μια όμορφη νεαρή κυρία.
Και ποιος θα μου λέει ιστορίες; Ρωτάει στενοχωρημένη η Αντούσια.
Αυτά θα τα πούμε στη συνέχεια. Πρέπει όμως να εξηγήσουμε πώς θα είναι ο κόσμος. Οι άνθρωποι λοιπόν, σ’ αυτόν τον διαφορετικό κόσμο, θα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Στους συνηθισμένους και στους εκλεκτούς.
Κι εγώ σε ποια κατηγορία θα είμαι παππού;
Περίμενε, δε φτάσαμε εκεί. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι δε θα έχουν λεφτά.
Δεν θα έχουν λεφτά παππού; Ανοίγει το στόμα με έκπληξη η Αντούσια. Και πώς θα αγοράζουν παιχνίδια στα παιδιά τους;
Εδώ είναι το ζήτημα κουκλίτσα μου. Παιχνίδια θα υπάρχουν, λεφτά δε θα υπάρχουν. Τα παιχνίδια δε θα έχουν την ποικιλία που βλέπεις τώρα στα μαγαζιά. Θα υπάρχουν κούκλες, αυτοκινητάκια, μπάλες, επιτραπέζια και άλλα, χωρίς όμως να είναι τόσα πολλά και διαφορετικά είδη. Τα παιχνίδια αυτά θα τα φτιάχνουν ρομπότ.
Ρομπόοτ!;
Μάλιστα. Ρομπότ θα φτιάχνουν και τα φαγητά που θα είναι σαν τις κροκέτες που τρώνε τα γατάκια και τα σκυλάκια, όπως και τα ποτά που θα είναι βασικά δύο ειδών, άσπρα και κόκκινα, με τρεις γεύσεις το καθένα.
Η Αντούσια στραβομουτσούνιασε. Δε μ’ αρέσει καθόλου αυτός ο κόσμος παππού. Δεν τον κάνεις λίγο διαφορετικό;
Δυστυχώς δεν περνάει από το χέρι μου. Πάντως θα υπάρχουν και αυτοκίνητα, σαν κουβαδάκια, για να πηγαίνουν οι άνθρωποι βόλτα, βιβλία γραμμένα από ρομπότ, ταινίες…
Με ρομπότ;
Από ρομπότ με ρομπότ. Και θα υπάρχουν δρόμοι που θα τσουλάνε σαν τους κυλιόμενους διαδρόμους στα αεροδρόμια. Έτσι τους περιγράφει ένας παλιός συγγραφέας, ο Ασίμοφ.
Αυτό μ’ αρέσει! Έσκασε λιγάκι το χειλάκι της Αντούσιας. Και οι συνηθισμένοι άνθρωποι θα δουλεύουν χωρίς λεφτά παππού;
Εδώ είναι το ζήτημα. Δεν θα δουλεύουν καθόλου. Αντίθετα οι εκλεκτοί θα δουλεύουν με λεφτά, όπως γίνεται και τώρα. Θα φτιάχνουν μεγάλη ποικιλία από πράγματα, φαγητά, παιχνίδια, βιβλία, πίνακες, φεράρι, πόρσε, μερσεντές. Θα υπάρχουν σεφ, μετρ, μαέστροι, καλλιτέχνες και τεχνίτες κάθε είδους και θα είναι άνθρωποι. Εκλεκτοί φυσικά. Τα ρομπότ θα τα έχουν για βοήθεια. Για τις βαριές δουλειές.
Παππού αποφάσισα. Θα γίνω εκλεκτή.
Υπάρχει όμως ένα ζήτημα Αντούσια. Οι εκλεκτοί δεν μπορούν να έχουν σχέσεις και φιλίες με τους συνηθισμένους για να μη νοθεύονται τα συστήματα.
Δηλαδή παππού δε θα μπορώ να κάνω φίλους τα συνηθισμένα παιδάκια;
Δε θα είσαι παιδάκι τότε, θα είσαι μεγάλη.
Δε θα μπορώ να έχω φίλους τους συνηθισμένους μεγάλους; Κι εσύ παππού τι θα είσαι;
Εγώ… Μάλλον συνηθισμένος.
Αποκλείεται παππού. Εσύ λες ιστορίες. Και δεν είσαι ρομπότ. Αλλά αν είσαι συνηθισμένος εσύ και οι φίλοι μου τι θα γίνει;
Στον κόσμο αυτό θα υπάρχουν κανόνες. Αν παραβιάσεις τους κανόνες θα σε στείλουν εξορία στο φεγγάρι.
Εγώ λέω παππού να προετοιμαστούμε για το φεγγάρι. Όπως μου τα λες θα είναι σίγουρα καλύτερα εκεί.
Η Αντούσια περίμενε κάποια απάντηση αλλά δεν άκουσε παρά το ροχαλητό του παππού.
