Τιτσιάνο, “Ένας άντρας με καπιτονέ μανίκι”, που από καιρό πιστεύεται ότι είναι ο Λουντοβίκο Αριόστο
Ο Λουντοβίκο Αριόστο (8 Σεπτεμβρίου 1474 – 6 Ιουλίου 1533) ήταν Ιταλός ποιητής και κωμωδιογράφος της Αναγέννησης. Είναι περίφημος για το έπος του Orlando furioso (Μαινόμενος Ορλάνδος)
Γεννήθηκε στο Ρέτζο νελλ’Εμίλια και ήταν γιος του Νικκολό Αριόστο, φρουράρχου της πόλης. Ο Νικκολό Αριόστο ανάγκασε το γιο του να μελετήσει Νομικά ενάντια στις επιθυμίες του. Όταν ο Λοντοβίκο ήταν ελεύθερος να ενεργήσει σύμφωνα με τη θέλησή του, μελέτησε τους κλασικούς με τον Γκρεγκόριο ντα Σπολέτο (Gregorio da Spoleto) από τον οποίο έμαθε τα Λατινικά. Ο Γκρεγκόριο ωστόσο έφυγε σύντομα για το Παρίσι, στερώντας από τον Λοντοβίκο την ευκαιρία να μελετήσει τα Ελληνικά, δεδομένου ότι αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα του εκείνος έπρεπε να διαχειριστεί όλα τα οικογενειακά θέματα συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης των εννέα αδελφών του, ένας από τους οποίους μάλιστα ήταν ακρωτηριασμένος.
Κατόρθωσε να συνθέσει μερικές κωμωδίες και λυρική ποίηση που τον βοήθησαν να κερδίσει την προστασία του καρδινάλιου Ιππόλιτο ντ’ Έστε (Ippolito d’ Este), αδελφού του Δούκα της Φερράρας (συζύγου της Λουκρητίας Βοργία). Η φιλαργυρία του καρδιναλίου σύντομα οδήγησε τον Αριόστο στην υπηρεσία του γενναιόδωρου Αλφόνσο Α΄, Δούκα της Φερράρας. Ο δούκας τον έστειλε σε διάφορες ατυχείς διπλωματικές αποστολές -στη μία τον συνέλαβαν και σε κάποια άλλη ο πάπας παρ’ ολίγο να τον εκτελέσει.
Διορίστηκε τελικά έπαρχος της Γκαρφανιάνα στα Απέννινα όρη. Αποχωρώντας από την ενεργό δράση και τα αξιώματα, παντρεύτηκε την δεκατεσσάρων ετών ερωμένη του και έγραψε κωμωδίες, τις παραστάσεις των οποίων επιτηρούσε προσωπικά. Βοήθησε επίσης να χτιστεί θέατρο στη Φερράρα και εξέδωσε το γνωστότερο έργο του, το ρομαντικό επικό ποίημα, Orlandο furioso, (Μαινόμενος Ορλάνδος).
Εργογραφία
Περιφημότερο έργο του Αριόστο είναι το ιπποτικό έπος του, Orlandο furioso (Ορλάνδος μαινόμενος ).
Ο Αριόστο έγραψε και πέντε κωμωδίες που ανήκουν στο είδος της Κομέντια ερουντίτα:
- La cassaria (Το σεντούκι) 1508, η πρώτη ιδιωματική κωμωδία που παρουσιάστηκε σε αυλή στην Ιταλία και θεωρείται αληθινή αρχή της λόγιας κωμωδίας.
- I suppositi (Οι Υποτιθέμενοι) 1509, όπου σατιρίζει ήθη και ανώτερους υπαλλήλους
- Il Negromante (Ο νεκρομάντης) 1520
- Gli studenti (Οι Σπουδαστές) 1518-19
- La Lena (Η προαγωγός) 1528, στο οποίο σατιρίζονται δευτερεύοντες δημοτικοί υπάλληλοι και απεικονίζεται ζωντανά η καθημερινή ζωή της Φερράρα.
Άγαλμα του Αριόστο στο Ρέτζιο.
