Ο Μάρκος Οπέλλιος Μακρίνος (Marcus Opellius Macrinus, 164 – Ιούνιος 218) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από τον Απρίλιο του 217 μέχρι τις 8 Ιουνίου του 218. Υπήρξε ο πρώτος αυτοκράτορας που κυβέρνησε χωρίς να περάσει πρώτα από το αξίωμα του συγκλητικού.
Ως ικανότατος δικηγόρος ανέβηκε γρήγορα την πολιτική ιεραρχία φτάνοντας στο αξίωμα του πραιτωριανού έπαρχου. Η ανέλιξή του πραγματοποιήθηκε επί αυτοκρατορίας Καρακάλλα, ενώ υποστηρίζεται ότι συμμετείχε στη συνωμοσία για τη δολοφονία του αυτοκράτορα από έναν αξιωματικό τον Απρίλιο του 217, στη διάρκεια εκστρατείας κατά των Πάρθων.
Τρεις ημέρες μετά τη δολοφονία του Καρακάλλα ο Μακρίνος ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τα στρατεύματα του. Συνέχισε τον πόλεμο κατά των Πάρθων στην Μεσοποταμία, ωστόσο σύνηψε ειρήνη όχι ιδιαίτερα ευνοϊκή για τη Ρώμη. Αυτή η απόφασή του αποδείχθηκε μοιραία καθώς η οικονομική επιβάρυνση λόγω της ατυχούς συμφωνίας μείωσε τα εισοδήματα του στρατού του. Τα συριακά στρατεύματα έπαψαν να τον υποστηρίζουν και συμμάχησαν με τον μετέπειτα αυτοκράτορα Ηλιογάβαλο γιο ενός εξάδελφου του Καρακάλλα.
Κατά τη διάρκεια της αναγκαστικής του επιστροφής στη Ρώμη με τις λίγες δυνάμεις που του είχαν απομείνει, συγκρούστηκε με τους αντιπάλους του, επίσης ρωμαϊκά στρατεύματα. Ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και εκτελέστηκε κοντά στην Αντιόχεια μαζί με τον γιο του και τυπικά συναυτοκράτορα Διαδυμενιανό.
Πηγές
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 40, σελίδα 107.
