Η Ναταλία Τζίντσμπουργκ (Natalia Ginzburg, πραγματικό όνομα: Natalia Levi, Παλέρμο, 14 Ιουλίου 1916 – Ρώμη, 7 Οκτωβρίου 1991) ήταν Εβραιοϊταλίδα συγγραφέας, η οποία με το έργο της ερεύνησε τις οικογενειακές σχέσεις, την πολιτική κατά τη διάρκεια και ύστερα από το φασιστικό καθεστώς και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την φιλοσοφία.
Εβραϊκής καταγωγής, κόρη του διαπρεπούς βιολόγου Τζουζέππε Λέβι, παντρεύτηκε το 1938 τον Λεόνε Τζίντσμπουργκ, συγγραφέα και εκδότη, ηγετική μορφή του αντιφασιστικού αγώνα. Ο Λεόνε εξορίστηκε σ’ ένα χωριό των Αβρουζίων, όπου η Ναταλία και τα παιδιά τους τον ακολούθησαν, αλλά το 1943 δραπέτευσαν στην Ρώμη όπου εξέδιδαν παράνομα μιαν αντιφασιστική εφημερίδα. Το 1944 ο Λεόνε συνελήφθη και πέθανε στην φυλακή. Η Ναταλία ξαναπαντρεύτηκε το 1950.
Συνέγραψε νουβέλες, διηγήματα και δοκίμια. Για το έργο της τιμήθηκε με τα βραβεία «Strega» και «Bagutta». Τα περισσότερα από τα έργα της μεταφράστηκαν στα αγγλικά και εκδόθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έργα της έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά.
Κατά τη δεκαετία του 1930 και για σύντομο διάστημα, υπήρξε ακτιβίστρια του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Το 1983 εξελέγη στο Ιταλικό Κοινοβούλιο ως ανεξάρτητη.
Επιλογή έργων
- La strada che va in città, 1942 (Ο δρόμος που πάει στην πόλη) – ελλην. μετάφραση Α.Ράικου-Σταύρου («ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ»)
- È stato così, 1947 (Έτσι έγινε) – ελλην. μετάφραση Στ.Θεοδωροπούλου («ΚΕΔΡΟΣ»)
- Tutti i nostri ieri, 1952 (Όλα μας τα χθες)
- Le voci della sera, 1961 (Οι φωνές του απογεύματος) – ελλην. μετάφραση Α.Ράικου-Σταύρου («ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ»)
- Le piccole virtù, 1962 (Οι μικρές αρετές)
- Lessico famigliare, 1963 (Οικογενειακό λεξικό)
- Caro Michele, 1973 (Αγαπητέ Μικέλε) – ελλην. μετάφραση Αλ.Βίττι («ΟΔΥΣΣΕΑΣ»)
