Σαμψών: “Εμείς δεν κάνουμε… έβδομη τέχνη, το αίμα είναι αληθινό!”

Νοσταλγικές φιγούρες οι “μασίστες – αθλητές αυτοσχέδιων υπαίθριων παραστάσεων”, που, έκαναν επίδειξη δύναμης, o Τζίμης Αρμάος, Γιάννης Κεσκελίδης- Σαμψών, Δημήτρης Κουταλιανός, Παναγής Κουταλιανός και ο Γιώργος Τρομάρας.

by ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ
  • Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Πάνε πολλά χρόνια που τηλεφώνησα στον μπαρμπα Γιάννη Κεσκιλίδη, τον θρυλικό “Σαμψών” και του ζήτησα να συναντηθούμε να μιλήσουμε, για να του κάνουμε ένα δισέλιδο αφιέρωμα στο “Εθνος της Κυριακής”.

(Τον θυμήθηκα, αυτές τις ημέρες μ΄αφορμή το θάνατο του παλαιστή Γιώργου Τρομάρα, ενός άλλου “μασίστα – αθλητή αυτοσχέδιων παραστάσεων” από εκείνους, που, έκαναν επίδειξη δύναμης σε πλατείες και γήπεδα. Αυτοί ήταν ο Τζίμης Αρμάος, Γιάννης Κεσκελίδης- Σαμψών, Δημήτρης Κουταλιανός, Παναγής Κουταλιανός και ο Γιώργος Τρομάρας).

Οταν σε μερικές ημέρες δημοσιεύσαμε τη συνέντευξη του Σαμψών, μου τηλεφώνησε πολλές φορές, για να μου πει πόσο του άρεσε και ότι τον σταματούσαν στο δρόμο και του έλεγαν ότι τη διάβασαν. Mου έλεγε και πόσο του άρεσε το… κρασί που του χάρισα.
Είχε έρθει στην εφημερίδα στο Χαλάνδρι και μετά την κουβέντα μας και τις φωτογραφίες, τον άνεβασα στο εστιατόριο της εφημερίδας και του έκανα το τραπέζι. Του άρεσε πολύ το βαρελίσιο κρασί που ήπιαμε, ένα κοκινέλι Νεμέας, γι΄αυτό και ζήτησα να μου ετοιμάσουν μια νταμιτζάνα, από το ίδιο κρασί, που του έδωσα φεύγοντας.

Μου περιέγραφε, πως, στις επιδείξεις δύναμης, που έκανε στις πλατείες, καλούσε κάποιον και έσπαζε με βαριοπούλα, μια μεγάλη πέτρα, που ξαπλωμένος κρατούσε πάνω στο στήθος του ή όρθιος στο κεφάλι του!΄Ετσι, κάποιες φορές, πλημμύριζε στο αίμα! Μετά άνοιγε, σ΄ ένα τσαντάκι που κρατούσε, το φερμουάρ και όποιος ήθελε από τους θεατές, έριχνε κάποιο κέρμα. Με το τέλος κάθε παράστασης, έκανε ένα μικρό διάλειμα και συνέχιζε με άλλους θεατές.΄Ετσι έβγαζε το μεροκάματο.

Απ΄όσα μου είπε στη συνέντευξη, αξέχαστη θα μου μείνει μια φράση του: “Εμείς δεν κάνουμε… έβδομη τέχνη, το αίμα είναι αληθινό!”, μου είπε και αυτός ήταν και ο τίτλος του δημοσιεύματος.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο, πόσο χάρηκε και συγκινήθηκε, που, τον τιμήσαμε μ΄εκείνο το δημοσίευμα.

Στις 23 Φεβρουαρίου 2014 στη Ν. Ιωνία, όπου έμενε, διοργανώθηκε προς τιμήν του ο αγώνας δρόμου “Ολύμπιος Σαμψών” όπου ο μπαρμπα Γιάννης απένειμε τα μετάλια και διπλώματα στους νικητές. Ο Σαμψών γεννήθηκε στις στην Καλαμαριά, απο γονείς πρόσφυγες του Πόντου και έφυγε από τη ζωή στις 25 Μαϊου 2019, σε ηλικία 90 χρονών.

Γιώργος Τρομάρας

Πριν λίγες ημέρες, στις 24 Ιανουαρίου 2022, έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Τρομάρας και μαζί του κλείνει ο κύκλος από τους θρυλικούς “μασίστες” μιας άλλης εποχής, τους “μεγάλους” του είδους, που, έδιναν παραστάσεις σε πάρκα και πλατείες και απολάμβαναν το θαυμασμό και το χειροκρότημα όσων περαστικών συγκεντρώνονταν γύρω τους.

Ο Γιώργος Τρομάρας γεννήθηκε το 1947 στην Αγία Σοφία Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας. Ξεκίνησε ως ερασιτέχνης παλαιστής, δυο φορές πρωταθλητής Ελλάδος στην ελευθέρα πάλη και μια στην Ευρώπη ως επαγγελματίας.

Για να εξασφαλίσει τα προς το ζην έδινε παραστάσεις επίδειξης δύναμης, λυγίζοντας σίδερα, σπάζοντας αλυσίδες, μετακινούσε αυτοκίνητα, ακόμα και αμαξοστοιχίες!

Η ζωή του έγινε βιβλίο, ενώ τα κατορθώματά του καταγράφηκαν σε πολλές ελληνικές ταινίες, όπου συνήθως υποδύονταν τον εαυτό του (Κλεινόν άστυ, Τα στέκια, Παγίδα στην Ελλάδα, Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας, Παπασούζας κ. ά.)

Τζίμης Αρμάος

Ο Δημήτρης Αρμάος, γνωστός και με το ψευδώνυμο Τζίμης ο Τίγρης γςεννήθηκε στο Βόλο το 1933 και πέθανε στην Αθήνα το 1999. Αρχικά ήταν παλαιστής ελευθέρας πάλης, με πολλές διακρίσεις, αλλά και του κατς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γερμανία, ΗΠΑ κ. ά.) και συγκέντρωνε πλήθος κόσμου στους αγώνες που έδινε. Αργότερα άρχισε να κάνει υπαίθριες παραστάσεις επίδειξης δύναμης. Από τους ανθρώπους που του συμπαραστάθηκαν ήταν ο συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου. Στην Αμερική εργάστηκε μια περίοδο και ως σωματοφύλακας του Φράνκ Σινάτρα.

Το 1966 ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης έκανε ταινία “Τζίμης ο Τίγρης”τη ζωή του Αρμάου.

Παναγής Κουταλιανός

Τον αποκαλούσαν “Ηρακλή” λόγω της υπερφυσικής μυϊκής του δύναμης. Ο Παναγής Κουταλιανός γεννήθηκε το 1847 στην Κούταλη Προποντίδας και πέθανε στην Κωνσταντινούπολη το 1916. Για την καταγωγή του “ερίζουν” επίσης η Κύπρος και η Λήμνος.
Δημοσιεύματα της εποχής τον είχαν “θεοποιήσει” για τα κατορθώματά του. Ήταν ναυτικός και ασχολούνταν με την άρση βαρών.

Μιλούσε τουρκικά, ισπανικά και αγγλικά. Συνήθιζε να κάνει επιδείξεις δύναμης στα λιμάνια που που πήγαινε με το πλοίο που εργάζοναν, αλλά και έκανε αγώνες πάλης, με τους καλύτερους παλαιστές κάθε τόπου και ποτέ δεν έχασε αγώνα.
Στην Αμερική έκανε καριέρα παλαιστή και αγωνίστηκε εκτός από τις ΗΠΑ στην Αργεντινή και στο Μεξικό.

Τελευταία χρόνια έκανε μόνον επιδείξεις δύναμης, λυγίζοντας σίδερα, σηκώνοντας μεγάλα βάρη, σήκωνε τρία κανόνια συγχρόνως, παλαίβοντας ακόμα και με θηρία της ζούγκλας! Μάλιστα λέγεται ότι φορούσε πριν τον αγώνα μια “προβιά” από τίγρη, την οποία εξόντωσε όταν του πέταξαν το θηρίο αιφνιδιαστικά στο ριγκ, σε μιά εμφάνισή του στην Αργεντινή.

Λέγεται ακόμη, ότι ήταν ένας καλοκάγαθος χαρακτήρας στην προσωπική του ζωή, με αδυναμία στη σύντροφο της ζωής του, την Περουβιανή γυναίκα του.

Ο μεγάλος μας ποιητής- στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος εμπνεύστηκε γι΄ αυτόν, το παρακάτω πασίγνωστο τραγούδι, που το μελοποίησε ο αξέχαστος σπουδαίος συνθέτης Μάνος Λοϊζος:

“Σίδερα μασάει ο Κουταλιανός.
Τρένα σταματάει ο Κουταλιανός.
Πέτρες ροκανίζει ο Κουταλιανός
και βουνά γκρεμίζει ο Κουταλιανός.
Κι αν μασάει σίδερα και κάνει το λιοντάρι,
στο τσαρδί του ο Κουταλιανός
τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος.
Αχ, πώς τη φοβάται ο φτωχός Κουταλιανός,
τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος,
αλλά μην το πείτε κανενός.
Δένεται σε κόμπους ο Κουταλιανός.
Καταπίνει γλόμπους ο Κουταλιανός
Είναι παλικάρι ο Κουταλιανός
Τίγρη και λιοντάρι ο Κουταλιανός”.

Δημήτρης Κουταλιανός

Στά χνάρια του θρυλικού παππού του Παναγή Κουταλιανού, ο Δημήτρης Μακρής, συνέχισε τα κατορθώματα εκείνου, μάλιστα προς τιμήν του άλλαξε και το επίθετό του, προτιμώντας το επίθετο της μητέρας του, το Κουταλιανός.

Γεννήθηκε στην Κούταλη το 1915 και πέθανε στη Ρόδο στις 3 Σεπτεμβρίου 1999. Αρχισε και αυτό ως παλιαστής και αρσιβαρίστας και αργότερα έκανε υπαίθριες παραστάσεις επίδειξης δύναμης. Μάλιστα στις παραστάσεις συμμετείχε και ο γιός του Γεώργος Μακρής.
Από τα πιο χαρακτηριστικά του κατορθώματα ήταν ότι πυροδοτούσε ένα κανόνι, που το κρατούσε στο ένα χέρι του και κατάφερνε να μην τραντάζεται από την πυροδότηση!

Κρατούσε τη θηλιά ενός ιμάντα και στην άλλη άκρη ήταν δεμένο αυτοκίνητο, συνήθως φορτηγό! Ζητούσε από τον οδηγό, να προσπαθήσει να φύγει πατώντας γκάζι και κατάφερνε πάντα να το συγκρατεί!
Τέλος, λύγιζε με τα “χέρια – τανάλιες”, μεταλικές λάμες και σιδερόβεργες!

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή