Ο Γάλλος υπουργός Παιδείας Γκαμπριέλ Ατάλ ανακοίνωσε στα τέλη Αυγούστου ότι από την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς δεν θα επιτρέπεται η ένδυση με αμπάγια καθώς παραβιάζει την «αρχή της κοσμικότητας», ενώ οι μαθήτριες που δεν συμμορφώνονται θα βρίσκουν τις πόρτες κλειστές.
Σύμφωνα με τον Ατάλ, 298 μαθήτριες φορούσαν το συγκεκριμένο ένδυμα όταν έφτασαν στο σχολείο την Δευτέρα (4/9) με 67 εξ αυτών να μην μπορούν να παρακολουθήσουν τελικά τα μαθήματα καθώς αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με την αλλαγή του ενδυματολογικού κώδικα.
Ωστόσο, υπήρξε περίπτωση όπου έστειλαν στο σπίτι της μια 15χρονη μαθήτρια, που φορούσε κιμονό, το παραδοσιακό ιαπωνικό ένδυμα.
Τι είναι η μουσουλμανική αμπάγια που απαγορεύτηκε στη Γαλλία
Η αμπάγια είναι ένα φαρδύ και μακρύ παραδοσιακό ένδυμα σαν ρόμπα, που φορούν συχνά οι γυναίκες σε μέρη του μουσουλμανικού κόσμου όπως στη Βόρεια Αφρική, το Κέρας της Αφρικής, την Αραβική Χερσόνησο και τις περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής.
Παραδοσιακά, η αμπάγια έχει μαύρο χρώμα και καλύπτει όλο το σώμα της γυναίκας, εκτός από το κεφάλι.
Τώρα πια, κυκλοφορούν και πιο «μοντέρνες» εκδοχές του ρούχου, που μοιάζουν περισσότερο με καφτάνια και φτιάχνονται από πιο ανάλαφρα υλικά (κρεπ, ζορζέτα ή σιφόν), ενώ βγαίνουν και σε άλλα χρώματα και μπορούν να έχουν σχεδιάκια.
Πλέον, οι αμπάγια αποτελούν έκφραση μόδας για πολλές μουσουλμάνες, ενώ μάρκες με έδρα την Μέση Ανατολή δημιουργούν ολόκληρες κολεξιόν και διοργανώνουν επιδείξεις μόδας.
Ακόμη και σταρ του Χόλιγουντ έχουν επιλέξει να φορέσουν το εν λόγω ένδυμα σε επίσημες, λαμπερές εκδηλώσεις, όχι απαραίτητα λόγω της θρησκείας τους, αλλά από στιλιστική «άποψη».
Αντιδράσεις για την απαγόρευση της αμπάγια
Η απαγόρευση της αμπάγια χαροποίησε την πολιτική δεξιά, αλλά οι επικριτές της υποστήριξαν ότι αποτελεί προσβολή των πολιτικών ελευθεριών του ανθρώπου.
Το αμφιλεγόμενο θέμα κυριαρχεί στη γαλλική πολιτική σκηνή μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, με τους επικριτές να κατηγορούν την κυβέρνηση ότι προσπαθεί να ανταγωνιστεί το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα της Μαρίν Λεπέν και να μετατοπιστεί περαιτέρω προς τα δεξιά.
Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ωστόσο, υπερασπίστηκε το επίμαχο μέτρο, λέγοντας ότι υπάρχει μια «μειοψηφία» στη Γαλλία που «καπηλεύεται μια θρησκεία και αμφισβητεί τη δημοκρατία και την κοσμικότητα», οδηγώντας σε «χειρότερες συνέπειες», όπως την προ τριετίας δολοφονία του δασκάλου Samuel Paty επειδή έδειξε καρικατούρες του Μωάμεθ κατά τη διάρκεια μαθήματος.
Το 2010, η Γαλλία απαγόρευσε τη δημόσια χρήση της κάλυψης του προσώπου, προκαλώντας την οργή της μουσουλμανικής κοινότητας της Γαλλίας που αριθμεί 5 εκατ. άτομα. Ένας νόμος που είχε ψηφιστεί παλιότερα, τον Μάρτιο του 2004, απαγόρευε «τη χρήση πινακίδων ή ενδυμάτων με τα οποία οι μαθητές φαινομενικά δείχνουν την θρησκευτική τους πεποίθηση» στα σχολεία.
Αυτό περιλαμβάνει μεγάλους χριστιανικούς σταυρούς, εβραϊκούς κιπά και μουσουλμανικές μαντίλες. Σε αντίθεση με τις μαντίλες, οι αμπάγια ήταν σε «γκρίζα περιοχή» και δεν είχαν αντιμετωπίσει καμία απολύτως απαγόρευση μέχρι τώρα.
Την ίδια στιγμή, σύλλογος που εκπροσωπεί μουσουλμάνους κατέθεσε αγωγή στο κρατικό συμβούλιο, το ανώτατο δικαστήριο της Γαλλίας για καταγγελίες κατά των κρατικών αρχών, για διαταγή κατά της απαγόρευσης της αμπάγια και του qamis, το αντίστοιχο ένδυμα για τους άνδρες.
Το Συμβούλιο της Μουσουλμανικής Πίστεως της Γαλλίας (CFCM), που ιδρύθηκε για να εκπροσωπεί τους Μουσουλμάνους ενώπιον της κυβέρνησης, είπε ότι η απαγόρευση της αμπάγια θα μπορούσε να δημιουργήσει «υψηλό κίνδυνο διάκρισης» και ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να υποβάλει τη δική του καταγγελία ενώπιον του κρατικού συμβουλίου.
Η απουσία «σαφούς ορισμού αυτού του ενδύματος δημιουργεί μια ασαφή κατάσταση και νομική αβεβαιότητα», ανέφερε. Ο δικηγόρος, Vincent Brengarth, είπε στους δημοσιογράφους ότι η απαγόρευση «δεν βασίζεται σε κανένα νομικό κείμενο». Η Δράση για τα Δικαιώματα των Μουσουλμάνων υποστηρίζει ότι η απαγόρευση παραβιάζει «θεμελιώδη δικαιώματα», όπως το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία.
Ο Abdallah Zekri, αντιπρόεδρος του Γαλλικού Συμβουλίου για τη Μουσουλμανική Λατρεία, είπε ότι η αμπάγια «ούτως ή άλλως δεν ήταν ποτέ θρησκευτικό σύμβολο». Αντίθετα, είπε ότι η απαγόρευση ήταν ένα ακόμη παράδειγμα πολιτικών που χρησιμοποιούν φορέματα που προτιμούν γυναίκες και κορίτσια για να επιτεθούν σε περίπου 5 εκατ. μουσουλμάνους που ζουν στη Γαλλία.
