Ο Βίλχελμ Μαρξ (Wilhelm Marx, 15 Ιανουαρίου 1863 – 5 Αυγούστου 1946) ήταν Γερμανός πολιτικός, δικηγόρος, μέλος του κόμματος του κέντρου και δύο φορές καγκελάριος της Γερμανίας την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η πρώτη του θητεία διήρκεσε από το 1923 μέχρι το 1925 και η δεύτερη από το 1926 μέχρι και το 1928. Επίσης υπήρξε πρωθυπουργός της Πρωσίας το 1925. Ήταν ο μακροβιότερος καγκελάριος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Ο Μαρξ γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1863 στην Κολωνία. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο της Βόννης. Ο Μαρξ παντρεύτηκε την Γιόχανα Βερκόγιεν το 1891 και απέκτησε μαζί της τέσσερα παιδιά.
Πολιτική καριέρα
Ο Μαρξ ξεκίνησε την πολιτική του δραστηριότητα στο Έλμπερφελντ ως μέλος του Ρωμαιοκαθολικού Κόμματος του Κέντρου και επικεφαλής του από το 1899 έως το 1904. Μετά τη λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου ήταν πρόεδρος και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος του από το 1921 έως και το 1928. Διορίστηκε καγκελάριος από τη γερμανική βουλή τον Νοέμβριο του 1923 όταν ο προκάτοχος του Γκούσταβ Στρέζεμαν δεν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη βουλή και παραιτήθηκε. Η κυβέρνηση Μαρξ κατάφερε την υπερψήφιση του νομοσχεδίου (σχέδιο Ντωζ) που αφορούσε τις πολεμικές αποζημιώσεις. Στις γερμανικές εκλογές του Δεκεμβρίου του 1924, το Κόμμα του Κέντρου του οποίου ηγείτο ο Μαρξ, παρέμεινε τρίτο ενώ τα κόμματα που τον υποστήριζαν δεν κατέληξαν σε συμφωνία με αποτέλεσμα την ολοκλήρωση της πρώτης του θητείας και την αντικατάσταση του από τον Χανς Λούτερ. Στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στις δύο θητείες του ως καγκελάριου υπήρξε υποψήφιος Πρόεδρος της Γερμανίας (πρόεδρος του Ράιχ) με νικητή τον αντίπαλο του Πάουλ φον Χίντεμπουργκ. Η δεύτερη θητεία του, που ξεκίνησε το 1926 με το διορισμό του από τον Χίντεμπουργκ, είχε να αντιμετωπίσει τις πολιτικές επιτυχίες των σοσιαλδημοκρατών με αποτέλεσμα την παραίτηση του το 1928 και την αντικατάστασή του από τον Σοσιαλδημοκράτη Χέρμαν Μύλερ. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους παραιτήθηκε από την πολιτική και παρέμεινε πολιτικά ανενεργός μέχρι το θάνατό του το 1946.
Πηγές
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 40, σελίδα 362
