Η ειρηνευτική διαδικασία του Όσλο, της οποίας υπήρξε ένας από τους αρχιτέκτονες το 1993 και η οποία θα οδηγούσε στη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους, έχει περιέλθει σε αδιέξοδο εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια ωστόσο ο Αμπάς επιμένει σε μια λύση έπειτα από διαπραγμάτευση της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης.
Και αυτό παρά την επέκταση των εβραϊκών οικισμών που έχουν κατακερματίσει τη Δυτική Όχθη, σε σημείο που να εμποδίζεται ουσιαστικά η δημιουργία ενός συνεχόμενου, βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους, παρά την αύξηση της βίας μεταξύ του ισραηλινού στρατού και των ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων και παρά τις ολοένα και συχνότερες επιθέσεις Εβραίων εποίκων εναντίον Παλαιστινίων στην περιοχή αυτή, την οποία κατέλαβε το Ισραήλ το 1967.
Από την αρχή του πολέμου, στις 7 Οκτωβρίου, με την πρωτοφανή επίθεση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ, ο Αμπάς παραμένει ιδιαίτερα διακριτικός, την ώρα που πολλοί Παλαιστίνιοι, υποστηρικτές της Χαμάς και μη, χαιρετίζουν μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αυτό που θεωρούν «ταπεινωτική ήττα» του Ισραήλ και εκφράζουν τη στήριξή τους στην ένοπλη παλαιστινιακή οργάνωση.
«Αμπάς, φύγε!»
Στις 16 Οκτωβρίου μια ανακοίνωση του Αμπάς, που μεταδόθηκε από το επίσημο παλαιστινιακό πρακτορείο ειδήσεων Wafa και στην οποία έλεγε ότι «οι πολιτικές και οι ενέργειες της Χαμάς δεν εκπροσωπούν τον παλαιστινιακό λαό», προκάλεσε αντιδράσεις αγανάκτησης, προτού αποσυρθεί.
Την επομένη πλήγμα –η προέλευση του οποίου αποτελεί θέμα αντιπαράθεσης– εναντίον του νοσοκομείου αλ Άχλι αλ Άραμπ στη Γάζα προκάλεσε τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων. Εκατοντάδες Παλαιστίνιοι βγήκαν στους δρόμους της Δυτικής Όχθης, φωνάζοντας «Αμπάς φύγε! φύγε!», προτού διαλυθούν με τη βία.
«Ο Αμπάς στοιχημάτισε στη διεθνή κοινότητα, πιστεύοντας ότι θα ανάγκαζε το Ισραήλ να αποσυρθεί από τις κατεχόμενες περιοχές για να δοθεί στους Παλαιστίνιους ένα κράτος», εκτιμά ο Ουμπάι Αμπούντι, διευθυντής του Bisan Center for Research and Development, με έδρα τη Ραμάλα.
«Όμως η διεθνής κοινότητα έδειξε ότι κάνει λίγα στις περιπτώσεις που χύνεται αίμα Παλαιστινίων (…) εξ ου και η λαϊκή οργή», προσθέτει.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο από το Palestinian Center for Policy and Survey research (PSR), πριν τον πόλεμο το 78% των Παλαιστινίων τάσσονταν υπέρ της αποχώρησης του 88χρονου Αμπάς. Στην εξουσία από το 2005 η Παλαιστινιακή Αρχή του δεν ελέγχει παρά κομμάτια της Δυτικής Όχθης, αφού εκδιώχθηκε το 2007 από τη Λωρίδα της Γάζας από τη Χαμάς.
Εξάλλου το 58% των ερωτηθέντων τάχθηκε υπέρ «της ένοπλης μάχης» προκειμένου να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή, έναντι του 20% που προτιμούσε μια λύση μέσω διαπραγμάτευσης και του 24% που δήλωσε ότι επιθυμεί «ειρηνική αντίσταση».
Στα μάτια αυτών που την αμφισβητούν, «η Παλαιστινιακή Αρχή αφομοιώνει ολοένα και περισσότερο την πολιτική του Ισραήλ, είτε λόγω αδράνειας είτε λόγω της συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας», εκτιμά ο πολιτικός επιστήμονας Ζαβιέ Γκινιάρ ειδικός στα παλαιστινιακά εδάφη.
«Υπάρχουν καταγγελίες ότι ο Αμπάς ήταν ανίκανος να αντιδράσει στο ύψος όσων συνέβαιναν στη Γάζα», προσθέτει ο ειδικός του κέντρου Noria.
Η θέση του Αμπάς είναι ολοένα και πιο δύσκολη καθώς «ωθείται από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ να καταστέλλει πιο σκληρά τη Χαμάς και τις άλλες ένοπλες οργανώσεις στη Δυτική Όχθη, γεγονός που υπονομεύει ακόμη περισσότερο τη θέση του», επισημαίνει o Λόβατ.
«Στριμωγμένη μεταξύ της κοινής γνώμης και των αμερικανικών προσδοκιών η Παλαιστινιακή Αρχή έχει αποφύγει μέχρι στιγμής να υιοθετήσει ξεκάθαρη στάση, κάτι που επίσης δεν τη βοηθά. Βρίσκεται λοιπόν σε μια θέση που, ό,τι και να κάνει, είναι χαμένη», προσθέτει ο αναλυτής.
Ο Όμαρ Χάτιμπ, ένας νεαρός που διαδήλωσε την Παρασκευή στη Ραμάλα υπέρ των Παλαιστινίων στη Γάζα, δεν μασά τα λόγια του: «η αντίσταση μάχεται εναντίον του Ισραήλ στη Γάζα και εμείς μαχόμαστε εναντίον της Παλαιστινιακής Αρχής διότι δεν είναι παρά ένα εργαλείο στα χέρια της κατοχής για να μας καταστέλλει στη Δυτική Όχθη». Β
