- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΟΓΚΑΣ
Όχι δεν ανασχηματίστηκε. Ο εξ απορρήτων του πρωθυπουργού κ. Γεραπετρίτης παραμένει υπουργός εξωτερικών παρά την πρωτοφανή βαθιά υπόκλιση και το χαμήλωμα των ματιών δις ενώπιον του νεοοθωμανού κ. Ερντογάν. Όμως παραμένει πια ως καρικατούρα υπουργού αφού όφειλε να γνωρίζει ότι στην εξωτερική πολιτική η στάση του σώματος, το βλέμμα, έχουν κόστος για το κύρος, την συλλογική αξιοπρέπεια και περηφάνεια και κυρίως για την αξιοπιστία και την δυναμική της εθνικής πολιτικής.
Αλλά δυστυχώς υπάρχουν σοβαρότερα που μας απασχολούν από τον Χατζιαβατισμό. Υπάρχουν ειδήσεις που σαν μαύρα πανιά αρμενίζουν ήδη στο Αιγαίο, ενδείξεις ότι κάτι κακό πλανιέται στον βυθό του, που η εξωτερική πολιτική της χώρας μας κρατά ως επτασφράγιστο μυστικό.
Ποια όμως εθνική πολιτική; Τη γνωρίζουμε ή μόνο η Πυθία μασώντας μάντιδα δάφνη μπορεί πια να μαντέψει τι σχεδιάζεται πίσω από τις κλειστές πόρτες του πρωθυπουργικού γραφείου; Είναι μείζονος σημασίας το ερώτημα και απαιτεί μια καθαρή απάντηση! Γιατί σήμερα ενώ λείπουν δραματικά τα καθαρά λόγια περισσεύουν οι κακοί οιωνοί γεγονότων και αναπάντητων δημοσιευμάτων, ενδεικτικά όπως :
- Η μονόπλευρη και πρωτοφανής δήλωση του πρωθυπουργού στο Βίλνιους ότι πρέπει να αναμένονται υποχωρήσεις, με την οποία φαίνεται να προαναγγέλλει απροσδιόριστες εξελίξεις στην εξωτερική μας πολιτική.
- Η διακήρυξη των Αθηνών με την επίσκεψη Ερντογάν, που αν και καταλήγει ότι ‘’δεν αποτελεί διεθνή συμφωνία, δεσμευτική για τα Μέρη κατά το Διεθνές Δίκαιο’’ και ότι ‘’ δεν… παράγει νομικά δικαιώματα ή υποχρεώσεις…’’ και παρόλο που αναφέρεται στην προώθηση της ειρήνης και καλής γειτονίας με την Τουρκία, γεννά φόβους και δεύτερες σκέψεις:
- Με την αντιφατικότητά της. Προβλέπει δηλ. ότι ‘’ PP5. … αμφότερα τα Μέρη, χωρίς να θίγονται οι εκατέρωθεν νομικές θέσεις τους, θα καλλιεργούν πνεύμα αλληλεγγύης απέναντι στις τρέχουσες και μελλοντικές προκλήσεις.’’ Θέσεις της Τουρκίας όμως που αποκαλούμε εδώ ‘νομικές’, είναι τουλάχιστον η αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης, η απαίτηση του μισού Αιγαίου από Θάσο μέχρι Κάσο και άγνωστο πόσων μεγάλων ή μικρών νησιών μας, το casus belli, η κοινή ΑΟΖ με Λιβύη, η συνεκμετάλλευση της Ανατολικής Μεσογείου, η μισή Κύπρος, κ.λ.π. Όλα τούτα δηλαδή που μπορεί μόνο με πόλεμο ή με Φινλανδοποίηση να αρπάξει από την Ελλάδα. Τώρα που ο γκρίζος λύκος παριστάνει την αλεπού εμείς πρέπει να δεχτούμε τάχα ότι θα τα διεκδικεί όλα αυτά ‘’ OP3…. με φιλικό τρόπο, μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή ...’’ Και τι ακριβώς εννοούμε λέγοντας ‘διαβουλεύσεις’ ή ‘φιλικό τρόπο’;
- Με την προφανή σκοπιμότητα και τον καιροσκοπισμό. Γιατί είναι πιστεύω κατανοητό ότι με το παιγνίδι της εναλλαγής του ζεστού και του κρύου μόνο ο επιτιθέμενος κερδίζει. Και αυτό διαχρονικά πράττει η Τουρκία. Εδώ δέχεται ότι ‘’ OP2. Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία ή ενέργεια που θα μπορούσε να …. θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους.’’ Δηλαδή δεσμεύεται ο κ. Ερντογάν ότι δεν θα κάνει επιθετικές δηλώσεις και δεν θα εισβάλει στην υφαλοκρηπίδα μας με ερευνητικά σκάφη και γεωτρύπανα; Και η Ελλάδα που δεν κάνει επιθετικές δηλώσεις ούτε εισβάλει σε τι ακριβώς δεσμεύεται; Να μην εξοπλίζει π.χ. τα νησιά, να μην πάει στα 12 μίλια, να μην κάνει γεωτρήσεις, να μην συμφωνήσει την ΑΟΖ με την Κύπρο αλλιώς οι διακηρύξεις είναι κουρελόχαρτα; Περί αυτού πρόκειται κ. Μητσοτάκη;
Φτάσαμε άραγε στο σημείο καμπής που κάποιοι έχουμε προβλέψει όπου γλυκανάλατες επικλήσεις ειρήνης και μνημόνια μη επίθεσης φανερώνουν δια της Πυθίας χρησμούς για μυστικές συμφωνίες και κακούς οιωνούς;
- Η σύμφωνα με έγκυρα μέσα διατύπωση της θέσης της Ουάσιγκτον κατά την επίσκεψή του υπουργού εξωτερικών κ. Μπλίνκεν στα Χανιά, στο σπίτι του κ. Μητσοτάκη, ότι ‘‘οι δύο χώρες πρέπει να έρθουν πιο κοντά με συνεννόηση για το μοίρασμα της Ανατολικής Μεσογείου’’. Δηλαδή ο Αμερικανός υπουργός μοιράζει τα κατά το διεθνές δίκαιο κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας σύμφωνα με τα συμφέροντα της δικής του χώρας, η οποία και μόνο λόγω των τεράστιων γεωστρατηγικών δυνατοτήτων που της παραχωρήσαμε στα εδάφη μας αποδεχόμενοι τον ρόλο του ακραίου ορίου άμυνας του δυτικού κόσμου, θα έπρεπε να υπερασπίζεται αβλεπί τα εθνικά μας δίκαια. Τα δημοσιεύματα δυστυχώς δεν αναφέρουν αν δόθηκε απάντηση και ποια από τον κ. πρωθυπουργό.
- Η φαινόμενη αδράνεια εξοπλισμού των νησιών. Την ώρα που στην άλλη πλευρά εξελίσσεται ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα ενίσχυσης της ναυτικής τους δύναμης η Ελληνική κυβέρνηση δείχνει να αγνοεί το τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα αν εξοπλίσει κατάλληλα το πλέγμα των νησιών ώστε να προκαλέσει άρνηση πρόσβασης στο Αιγαίο για τον Τουρκικό στόλο (να γιατί επιθυμούν διακαώς τον αφοπλισμό των νησιών).
- Ο εφησυχασμός της χώρας μας, σε συνέχεια του προηγούμενου, έναντι της υποχρέωσης να υπερασπιστεί σύνορα και νησιά στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τα όρια με την Κύπρο και την Λιβύη και βεβαίως την ίδια την Κύπρο. Περιορίζει την ενίσχυση του στόλου στην αγορά τριών σύγχρονων μεν αλλά αριθμητικά ανεπαρκέστατων φρεγατών και μερικών τορπιλών μη δείχνοντας πλέον ενδιαφέρον για φρεγάτες, κορβέτες, υποβρύχια, πυραυλακάτους ή ναρκαλιευτικά ούτε καν για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών ΜΕΚΟ. Τούτο σημαίνει αποδοχή του μοιραίου μετά από λίγα χρόνια που η Τουρκία θα έχει την απόλυτη υπεροχή στη ‘θάλασσα των νησιών’;
Αν λοιπόν σήμερα έτσι στολίζουμε με αγγέλους τη γειτονιά μας θα καλωσορίσουμε αύριο το διάβολο με τη μορφή του νεο-οθωμανικού στόλου που χτίζεται ήδη ταχύτατα για να προσβάλει τη μήτρα της ράτσας μας, το Αιγαίο. Αναμένουμε την κριτική και την αξιολόγηση όλων των παραπάνω από όλους τους πολιτικούς φορείς του κοινοβουλίου, μια έστω σοβαρή ανάλυση. Την αναμένουμε χτες γιατί ο σχολιασμός των επικύψεων του υπουργού εξωτερικών δεν είναι θέμα εξωτερικής πολιτικής αλλά υπουργού εξωτερικών. Και η σιωπή είναι συνενοχή.
