Αντιδράσεις για τη νέα συναυλία ειρήνης: Η απάντηση του Γιώργου Νταλάρα – «Όποιος κάνει τον πόλεμο είναι ένοχος»

Στο ερώτημα «Γιατί ενοχλεί τόσο πολύ η συναυλία “για την ειρήνη;”» επιχειρεί να απαντήσει ο Στάθης Καλύβας

by Times Newsroom

Συναυλία ειρήνης διοργανώνεται στις 29 Μαρτίου στα Προπύλαια με τη συμμετοχή πλήθους καλλιτεχνών. Τραγουδιστές, ηθοποιοί και stand up comedian παίρνουν ξεκάθαρη θέση ενάντια στη βία του πολέμου και συμμετέχουν στη συναυλία Ειρήνης που διοργανώνει η «Αλληλεγγύη για Όλους». «Ειρήνη είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση» είναι το βασικό μήνυμα της συναυλίας.

Το γεγονός πως δεν γίνεται αναφορά στον πόλεμο στην Ουκρανία τις εξελίξεις του οποίου, η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί μουδιασμένη, έχει προκαλέσει αντιδράσεις.

Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι και ο Γιώργος Νταλάρας. Ο καλλιτέχνης μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο facebook θέλησε να αναφερθεί στην τραγωδία του πολέμου τονίζοντας πως αυτή τη στιγμή δεν είναι η δουλειά του να κάνω πολιτική και πως τάσσεται στο πλευρό των αμάχων και των ανώνυμων θυμάτων.

Η ανάρτηση του Γιώργου Νταλάρα

«Είναι τόσο σκληρά κι απάνθρωπα αυτά που γίνονται γύρω μας για να σκεφτόμαστε οπαδικά. Εγώ, λοιπόν, είμαι με τους άμαχους. Με τους ανθρώπους που αφανίζονται που βλέπουν να καταστρέφονται οι πόλεις τους. Με τα παιδιά που θάβονται κάτω από τα ερείπια. Με τις στρατιές προσφύγων που φεύγουν κυνηγημένοι από τον τόπο τους. Είμαι με τα θύματα του πολέμου και δεν θα συμμετέχω σε κανένα πολιτικό παιχνίδι.

Αυτή τη στιγμή δεν είναι η δουλειά μου να κάνω πολιτική. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να σταθώ δίπλα στην απόγνωση, στον εφιάλτη που ζουν οι άμαχοι αυτού του κόσμου. Οι άνθρωποι που τρέχουν να σωθούν χωρίς να φταίνε. Με ενδιαφέρουν τα ανώνυμα θύματα κι όχι οι ανταγωνισμοί της εξουσίας.

Σκέφτομαι ένα παιδί κλεισμένο σε ένα υπόγειο, σε μια τρύπα, σε μια σκηνή, χωρίς όνειρα, χωρίς αύριο, στη Σερβία, στη Συρία, στnν Υεμένη ,στη Μαριούπολη, στο Χάρκοβο, παλιότερα στην Κύπρο και τρελαίνομαι!

Αυτούς σκέφτομαι. Αυτούς που το μόνο αίτημά τους είναι μια πιο δίκαιη ζωή. Γι αυτό θα συμμετέχω σε κάθε προσπάθεια που θα βοηθήσει να στείλουμε τα αναγκαία για τη ζωή των αμάχων του πολέμου. Για τη φαρμακευτική περίθαλψη, την υλική βοήθεια, την ασφάλειά τους.

Είμαι πλάι σε κάθε αθώο παιδί, κάθε άνθρωπο που ξυπνάει το πρωί χωρίς σπίτι, χωρίς φαγητό, χωρίς πατρίδα και με τους σταυρούς των δικών του στα χέρια.

Αυτή την ώρα Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΜΟΥ είναι τα αθώα θύματα αυτού του πολέμου. Γι αυτούς τραγουδάω τώρα για να μαζέψουμε ό,τι μπορούμε, ό,τι τους είναι αναγκαίο να το στείλουμε ώστε να αντέξουν τον εφιάλτη που ζουν.

Είμαι με όποιον σηκώνεται από το ζεστό καναπέ της άνεσής του και κάνει κάτι για τα αθώα θύματα του πολέμου. Γεννήθηκα σε μια προσφυγική γειτονιά κι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ακούω τη μάνα μου να λέει ‘’όποιος κάνει τον πόλεμο είναι ένοχος ‘’» έγραψε ο Γιώργος Νταλάρας.

«Γιατί ενοχλεί τόσο πολύ η συναυλία “για την ειρήνη;”»

Στο ερώτημα «Γιατί ενοχλεί τόσο πολύ η συναυλία “για την ειρήνη;”» επιχείρησε να απαντήσει ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στην Οξφόρδη, Στάθης Καλύβας μέσω μιας ανάρτησης στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook.

«Που’ ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια

Γιατί ενοχλεί τόσο πολύ η συναυλία “για την ειρήνη”; Επειδή είμαστε εναντίον της ειρήνης; Ποιός όμως είναι υπέρ του πολέμου; Ισως μας ενοχλεί γιατί γίνεται με τρόπο που δεν κατονομάζει θύτες και θύματα, ουσιαστικά εξισώνοντας τους; Μήπως όμως οι καλλιτέχνες μας είναι ευαίσθητοι άνθρωποι που δεν θέλουν να ανακατευτούν με σύνθετα γεωπολιτικά προβλήματα. Μήπως αυτά είναι για τους “ειδικούς” και όχι για τους καλλιτέχνες;

Ας πάμε 23 χρόνια πίσω, σχεδόν μέρα τη μέρα, στις 30 Μαρτίου 1999. Διανοούμενοι και καλλιτέχνες πραγματοποιούν τότε καθιστική ολονύκτια διαμαρτυρία, διαμαρτυρόμενοι για την επίθεση στην Γιουγκοσλαβία. Συμμετέχουν οι Θάνος Μικρούτσικος, Μάρω Δούκα, Διονύσης Τσακνής, Παντελής Βούλγαρης, Ιωάννα Καρυστιάνη, Γιώργος Νταλάρας, Λάκης Λαζόπουλος, Σωκράτης Μάλαμας, Κυριάκος Κατζουράκης κ.ά.. Μάλιστα με ανακοίνωσή τους καλούν τους πολίτες της Αθήνας να αφήσουν τη «θαλπωρή της πολυθρόνας τους και να κατεβούν απόψε στην αμερικανική πρεσβεία, για να διαμαρτυρηθούν κατά των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στη Σερβία».

Δεν είναι βέβαια αυτή η μόνη τους δράση. Γίνονται τότε πολλές συναυλίες, σχεδόν καθημερινά. Για παράδειγμα, στις 26 Απριλίου πραγματοποιείται μεγάλη συναυλία στο Σύνταγμα με τον Μίκη Θεοδωράκη που εκφωνεί και τον κεντρικό λόγο: «…Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι μπαίνουμε σε έναν νέο Μεσαίωνα. Προμηθευτείτε ρουχαλάκια ζεστά, μας περιμένει ένας ιστορικός παγετός. Από την αρχή των βομβαρδισμών δήλωσα ότι όλα αυτά περί εθνοκάθαρσης είναι προσχήματα. Μοναδικός στόχος τους είναι να μεταβάλουν την αιρετική Γιουγκοσλαβία σε καμένη γη». Για να καταλήξει στο τέλος «Βελιγράδι, τραγουδάμε για σένα, είμαστε στο πλευρό σας, το δίκαιο είναι μαζί σας και το δίκαιο θριαμβεύει».

Ούτε όμως γίνονται συναυλίες μόνο στην Ελλάδα! Τον Απρίλιο κι ενώ μαίνονται οι βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία, ταξιδεύει στο Βελιγράδι και πραγματοποιεί στην κεντρική πλατεία μια συναυλία συμπαράστασης ο Γιώργος Νταλάρας μαζί με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη κι εθελοντές μουσικούς.

Εύκολα βρίσκουμε άπειρα τέτοια παραδείγματα για άπειρα θέματα. Οι έλληνες καλλιτέχνες δεν είναι ευαίσθητες απολίτικες φωνές. Το αντίθετο. Δεν διστάζουν να καταγγείλουν, να στηλιτεύσουν και να καταδικάσουν με καθαρό και άμεσο τρόπο, με στεντώρια φωνή. Θα μπορούσε να πει κανείς πως η “συναυλία συμπαράστασης” είναι ένα genre που αφθονεί στην χώρα μας.

Να ένα πρόσφατο παράδειγμα: πριν λίγες μέρες και ενώ έβρεχε βόμβες στην Ουκρανία, την Τετάρτη 16 Μαρτίου, πραγματοποιείται στη Μυτιλήνη μεγάλη συναυλία συμπαράστασης για τους Αμίρ και Ακίφ, πρόσφυγες από το Αφγανιστάν που έχουν καταδικαστεί σε 50 χρόνια φυλακής o καθένας, με την κατηγορία του διακινητή, ενώ δεν είναι, ισχυρίζονται οι καλλιτέχνες που εδώ δεν διστάζουν να πάρουν καθαρά θέση. Στη συναυλία συμμετέχουν οι Φ. Δεληβοριάς, Μ. Φριντζήλα, Μ. Παπαγεωργίου, Δ. Μητσοτάκης, Δ. Μυστακίδης, Φ. Σιώτας, Σπ. Γραμμένος, SaLia Balia Band, Ν. Φασουλή και ο Κ. Πλατανιάς.

Μιλάνε λοιπόν οι καλλιτέχνες με τρόπο ευθύ και άμεσο, έξω από τα δόντια. Εκτός και αν επιλέξουν να μιλήσουν μέσα από τα δόντια, όπως γίνεται στην προκείμενη περίπτωση. Επιστρέφω λοιπόν στο ερώτημα του γιατί ενοχλεί η συγκεκριμένη ενέργεια. Αφενός γιατί μας φλομώνουν στην υποκρισία ή για να το πω αλλιώς μας δουλεύουν κανονικά. Και αφετέρου γιατί δείχνει πως στην πραγματικότητα συντάσσονται με τους θύτες.

Εμένα πάντως το πρώτο με ενοχλεί περισσότερο από το δεύτερο. Και αυτό γιατί το δεύτερο μας δίνει το μέτρο τους και μας βοηθά να τους κρίνουμε. Γιατί όταν δεν μπορείς να καταλάβεις τι εστί Πούτιν, τι είναι μια στρατιωτική εισβολή, ποιός είναι ο θύτης και ποιός το θύμα, τότε γιατί να σε πάρω στα σοβαρά όταν μου λες για την αθωώτητα του Αμίρ και του Ακίφ ή για οποιοδήποτε άλλο θέμα που ξεφεύγει από τον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας; Προφανώς θα σε αγνοήσω θυμίζοντας σου την Ουκρανία που δεν τολμάς καν να κατονομάσεις και αυτό είναι μια κατάκτηση νομίζω» έγραψε ο καθηγητής.

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή