Ο Αντώνιος Κριεζής (1796 – 1 Απριλίου 1865) ήταν αγωνιστής κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, Ναύαρχος και αργότερα δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Προερχόταν από οικογένεια της Ύδρας και γεννήθηκε στην Τροιζήνα το 1796. Στα 15 του αιχμαλωτίστηκε μαζί με τον αδερφό του Ιωάννη από Αλγερινούς πειρατές, έγινε σκλάβος για τρία χρόνια και κατόπιν επέστρεψε στην Ύδρα.
Μετά το ξέσπασμα την Επανάστασης του 1821 και με προτροπή του Λάζαρου Κουντουριώτη εκτόπισε τον Αντώνιο Οικονόμου στο Κρανίδι, επειδή είχε καταλάβει την εξουσία πραξικοπηματικά. Πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις στη Σάμο (Ιούλιος 1821) και στη ναυμαχία των Σπετσών (8 Σεπτεμβρίου 1822). Συμμετείχε το 1825 μαζί με τον Κανάρη στο εγχείρημα για την πυρπόληση του αιγυπτιακού στόλου μέσα στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας.
Το 1828 ο Καποδίστριας τον διόρισε μοίραρχο του στόλου και το 1829 συνετέλεσε στην παράδοση των Τούρκων της Βόνιτσας.
Επί Όθωνος προβιβάστηκε σε αντιναύαρχο (ο πρώτος του ελληνικού ναυτικού με αυτό το βαθμό) και ονομάστηκε Αυλάρχης. Το 1836 έγινε υπουργός των Ναυτικών στην Κυβέρνηση Άρμανσπεργκ. Χρημάτισε επίσης υπουργός επί των Ναυτικών στη βραχύβια Κυβέρνηση Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του 1841. Στις 12 Δεκεμβρίου 1849 διαδέχτηκε τον Κανάρη στην πρωθυπουργία, έως τις 16 Μαΐου 1854, σχηματίζοντας την Κυβέρνηση Κριεζή του 1849.
Επί βασιλιά Γεωργίου Α΄ ονομάστηκε επίτιμος υπασπιστής, σύμβουλος επί Ναυτικών Θεμάτων και υποναύαρχος (ήταν ο πρώτος στην Ελλάδα που έφτασε μέχρι αυτό το βαθμό).
Πέθανε στην Αθήνα την 1η Απριλίου 1865. Ήταν παντρεμένος με την Κυριακούλα Βούλγαρη, κόρη του Γεωργίου Βούλγαρη.
Ήταν παντρεμένος με την Κυριακούλα Βούλγαρη κόρη του Γεωργίου Βούλγαρη. Ο μεγαλύτερος γιος του, Δημήτριος Α. Κριεζής, έγινε αξιωματικός του ναυτικού και υπηρέτησε ως υπασπιστής του βασιλιά Γεωργίου Α’ της Ελλάδας και υπουργός Ναυτικών Υποθέσεων, ενώ ο μικρότερος γιος του Επαμεινώνδας Κριεζής έγινε επίσης αξιωματικός του ναυτικού και πολιτικός.
