Ο Απόστολος Νικολαΐδης (Φιλιππούπολη, 19 Απριλίου 1896 – Αθήνα, 15 Οκτωβρίου 1980) ήταν διακεκριμένος πολυαθλητής σε ποδόσφαιρο, στίβο, μπάσκετ, βόλεϊ, τένις, διοικητικός παράγοντας –από αθλητής ακόμη– του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου σε διαφορετικές θέσεις και επί σειρά δεκαετιών, καθώς και θεσμικός παράγοντας σε μια σειρά διαφορετικών θέσεων σε όλο το φάσμα του ελληνικού αθλητισμού.
Γεννήθηκε στη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας (σήμερα Ασένοβγκραντ Βουλγαρίας) και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου φοίτησε στη Ροβέρτειο Σχολή.
Αθλητική σταδιοδρομία
Ερχόμενος στην Ελλάδα το 1914, αγωνίστηκε με την Εθνική Γυμναστική Εταιρεία και τον Άρη Θεσσαλονίκης στο στίβο και με τον Παναθηναϊκό σε όλα τα αθλήματα. Από τους πρωτοπόρους επίσης σε αγώνες αυτοκινήτων στην Ελλάδα, ήταν δυο χρονιές (1932 και 1933) νικητής στην ανάβαση της Πάρνηθας, το μοναδικό αγώνα τότε.
Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1920 στην Αμβέρσα ως ποδοσφαιριστής και δεκαθλητής.
Μετέπειτα πορεία στον ελληνικό αθλητισμό
Σε θεσμικό επίπεδο
Τη διετία 1926 με 1927 διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ). Ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Ράλι Ακρόπολις ως πρόεδρος της Ελληνικής Λέσχης Αυτοκινήτου & Περιηγήσεων (ΕΛΠΑ).
Διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ως Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, ΕΟΑ), ενώ στο διάστημα 1932-1945 γενικός γραμματέας και το 1945-1967 πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων (ΣΕΓΑΣ), αποτελώντας μέχρι σήμερα τον μακροβιότερο στην ιστορία του.
Παράγοντας του Παναθηναϊκού
Υπήρξε αυτός που –ως παίκτης ακόμα– συνέβαλε στη μετονομασία του Πανελληνίου Ποδοσφαιρικού & Αγωνιστικού Ομίλου σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. Συνέβαλε ακόμα τα μέγιστα για τη μετατροπή του συλλόγου από αμιγώς ποδοσφαρικό σωματείο (το οποίο είχε ιδρύσει ο Γιώργος Καλαφάτης) σε πολυαθλητικό όμιλο και στην αγωνιστική πρόοδο και πρωτοπορία όλων των αθλητικών τμημάτων.
Το 1932 υποστήριξε για την προεδρία του Παναθηναϊκού τον Νικόλαο Ξηρό έναντι του Σταμάτη Μερκούρη. Μετά την επικράτηση του Ξηρού, όλα τα αντιπολιτευόμενα μέλη διαγράφηκαν μεταξύ των οποίων ο ιδρυτής του Παναθηναϊκού Γιώργος Καλαφάτης αλλά και ο ποδοσφαιριστής Άγγελος Μεσσάρης, με τον οποίο οι σχέσεις του είχαν ήδη διαταραχθεί.
Το 1968 παραπέμφθηκε σε δίκη από τη Δικτατορία για να αποξενωθεί από τις διοικητικές του θέσεις στον ΠΑΟ και τις θεσμικές στον ελληνικό αθλητισμό αρμοδιότητες που κατείχε. Στο πλευρό του ως μάρτυρας υπεράσπισης στάθηκε ο Γιώργος Ανδριανόπουλος, παλαιός προσωπικός αντίπαλος από τον Ολυμπιακό Πειραιώς σε αγωνιστικό επίπεδο, όντας κεντρικός επιθετικός, αλλά και αργότερα σε παραγοντικό από τη θέση του προέδρου στο πειραϊκό σωματείο.
Με την πτώση του καθεστώτος το 1974 εκλέχθηκε πρόεδρος του Παναθηναϊκού Α.Ο. παραμένοντας μέχρι το 1979, το μεγαλύτερο όμως διάστημα και εξαιτίας προβλημάτων υγείας, χρέη εκτελούσε ο Α’ αντιπρόεδρος και αναπληρωτής Πρόεδρος ιατρός Δημήτριος (Μάκης) Ιθακήσιος και όταν παραιτήθηκε ο τελευταίος το 1979, έκτοτε και έως την έναρξη της λειτουργίας των Π.Α.Ε. ο ανιψιός του και πρώην στέλεχος της ομάδας μπάσκετ, Τζακ Νικολαΐδης. Εντούτοις, είχε ήδη διατελέσει αντιπρόεδρος, γενικός γραμματέας, μέλος του διοικητικού συμβουλίου, γενικός αρχηγός και ο ουσιαστικός λήπτης αποφάσεων στο σύλλογο για 40 και πλέον χρόνια. Αποτέλεσμα αυτών υπήρξε να αποκαλείται συχνά τότε και να έχει μείνει γνωστός μετά θάνατον, ως Πατριάρχης του Παναθηναϊκού. Για να τιμηθεί η πολυετής προσφορά του, η γηπεδική έδρα του συλλόγου έλαβε το 1981 το όνομα Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης.
Με την πρώτη ομάδα της ΑΕΚ το 1924 (δεξιά)
Σημαντική όμως ήταν και η συνεισφορά του στην ίδρυση της ΑΕΚ. Έχοντας ζήσει για πολλά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, παρότρυνε και συνέδραμε τους λοιπούς Κωνσταντινουπολίτες των Αθηνών στην ίδρυση της νέας ομάδας. Μάλιστα για σημαντικό χρονικό διάστημα, με πρωτοβουλία του, το γήπεδο της Λεωφόρου παραχωρήθηκε προς χρήση της ποδοσφαιρικής ομάδας της ΑΕΚ.
