Χρόνια πολλά γυναίκες με «ψωμί και τριαντάφυλλα»

  • Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου

«Είναι πολύ μακρινές οι γυναίκες. Τα σεντόνια τους μυρίζουν καληνύχτα.
Ακουμπάνε το ψωμί στο τραπέζι για να μη νιώσουμε πως λείπουν.
Τότε καταλαβαίνουμε πως φταίξαμε. Σηκωνόμαστε απ’ την καρέκλα και λέμε:
“Κουράστηκες πολύ σήμερα”, ή “άσε, θ’ ανάψω εγώ τη λάμπα.”»

(Από τη σειρά «Παρενθέσεις» 1946-1947, Ποιήματα τόμος Β’ (1961) του Γιάννη Ρίτσου)

Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης τιμάει τη γυναίκα κι εμείς εναποθέτουμε το σεβασμό μας στον ηρωικό ξεσηκωμό των γενναίων υφαντριών που ξεσηκώθηκαν για το ψωμί τους και την χειραφέτησή τους.

Στις 8 Μαρτίου του 1857 στη Νέα Υόρκη οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, που βάφτηκε κόκκινο στο αίμα τους.

Το 1859 οι ίδιες γυναίκες οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα.
Οι κινητοποιήσεις κορυφώθηκαν το 1908, όταν στους δρόμους της Ν.Υ κατέβηκαν 15.000 γυναίκες απαιτώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Το σύνθημα που βροντοφώναζαν «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Και στα 1910 στη Κοπεγχάγη η Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε νά ‘ναι η 8 Μαρτίου η Ημέρα της Γυναίκας.

Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

«…Φτωχές γυναίκες,
μοδίστρες, δακτυλογράφοι, ασπρορουχούδες,
τίμιες ή σπιτωμένες, ακόμα κι άλλες
εκείνες του σκοινιού και του παλουκιού,
γυναίκες του ανέμου, της βροχής, του κουρνιαχτού,
νιώσαμε το φόβο που κρύβεται καμιά φορά
πίσω από την αγνότητα,
πίσω απ’ την υπακοή.
Μα πιο πολύ νιώσαμε την αδυναμία που
κρύβεται πίσω απ’ την κακία.
Αν μας έβλεπε κανείς το βράδυ, όταν μένουμε μονάχες
και βγάζουμε τις φουρκέτες, τις ζαρτιέρες, και κρεμάμε
στην κρεμάστρα το πανωφόρι κι αυτήν τη βαμμένη μάσκα
που μας φόρεσαν, εδώ και αιώνες τώρα, οι άντρες
για να τους αρέσουμε –
αν μας έβλεπαν, θα τρόμαζαν μπροστά σε τούτο
το γυμνό, κουρασμένο πρόσωπο.
Αχ, γυναίκες έρημες,
κανείς δεν έμαθε ποτέ πόση αγωνία κρύβεται πίσω απ’
τη λαγνεία, ή την υστεροβουλία μας.
Και πάντα γυρεύαμε το καλύτερο….
Έτσι ζήσαμε. Αγνοημένες και μονάχες μέσα
στο εσωτερικό μας πάθος,
αγνοημένες κι έρημες μέσα στην ιερότητα
της μητρότητάς μας…»

(Τάσος Λειβαδίτης, «Γυναίκες», απόσπασμα από το «Καντάτα 1960»)

Χρόνια πολλά γυναίκες κι μην μασάτε….

The following two tabs change content below.

ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΑΝΟΥ

Γεννήθηκα στην Κεφαλονιά, την πατρίδα του Μαρίνου Αντύπα, του μεγάλου οραματιστή και αγωνιστή του αγροτικού ζητήματος. Ο αγώνας αυτού του θρύλου κατά της καταπίεσης και υπέρ της ελευθερίας, εθνικής και κοινωνικής, που υπερασπίστηκε μέχρι το βίαιο τέλος της ζωής του, θεωρώ ότι καταγράφηκε στον γενετικό μου κώδικα. Από παιδί ήθελα να γίνω δημοσιογράφος και κυνήγησα το όνειρό μου… Όταν έδωσα εξετάσεις στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, μεταξύ των συστατικών επιστολών που έπρεπε να καταθέσω, ήταν και αυτή του αξέχαστου Αλέκου Σακελλάριου, ο οποίος και είχε σημειώσει: «Κύριε πρόεδρε, Παίρνω το θάρρος να συστήσω εγκάρδια τη νέα συνάδελφο Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου. Που πρόκειται να γίνει τακτικός μέλος της Ενώσεώς μας, τίτλο που τον αξίζει!» Η επιστολή είναι κατατεθειμένη στην Ε.Σ.Η.Ε.Α. Στα χέρια μου έχω αντίγραφο με την σφραγίδα της Ένωσης. Αυτά τα λόγια του κυρ Αλέκου, μου έδωσαν φτερά να πετάξω… Σπούδασα δημοσιογραφία και Δημόσιες Σχέσεις. Διδάχτηκα την αγγλική γλώσσα και τελευταία παίρνω μαθήματα Ιταλικής και γαλλικής. Ειδικεύτηκα στο Πολιτιστικό Ρεπορτάζ και έχω ένα πλούσιο αρχείο από έρευνες, ρεπορτάζ και συνεντεύξεις από μεγάλες προσωπικότητες. Η επαγγελματική μου σταδιοδρομία άρχισε από την εφημερίδα «Ημερησία» και συνεχίστηκε στα ημερήσια φύλλα «Ελεύθερος Τύπος», «Έθνος» και «Έθνος της Κυριακής» επί 8ετία, «Αθηναϊκή», «Ακρόπολις», «Απόφαση», Όμιλος ΝΕΠ, Avec News.gr, «Real News», «Το χωνί», intownpost.com και τώρα στο timesnews. Υπήρξα συνεργάτης της εκπομπής της ΕΡΑ 2 «Σκηνή και παρασκήνιο στο προσκήνιο» επί διεύθυνσης του αείμνηστου Γιώργου Τσαγκάρη για ένα 6μηνο. Στον περιοδικό Τύπο έχω εργαστεί στα έντυπα: «Γιώτινγκ και Θάλασσα», «Εικόνες», «Κόσμος», «Εύα,t», «7 Μέρες Tv», «Τηλεθεατής», ΚΑΙ» κ.α Επιμελήθηκα την έκδοση του βιβλίου «Συνθέτες της Έβδομης Τέχνης», και σε συνεργασία με τον Γιάννη Φλέσσα έγραψα την βιογραφία: «Γιάννης Πάριος αυτή είναι η ζωή μου» (Εκδόσεις Αιγόκερως). Έχω πάρει μέρος σε δημοσιογραφικές αποστολές και έχω παρακολουθήσει σεμινάρια αρχαίου δράματος και πληροφορικής (KeyCERT NT Spesialist). Είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Και στο παρελθόν διετέλεσα και μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Η άσκησή μου στην κοινωνική δραστηριότητα, το κοινωνικό γίγνεσθαι της πόλης στα πλαίσια της ευαισθητοποίησης του ενεργού πολίτη τα τελευταία χρόνια έγινε με τη συμμετοχή μου ως εθελόντρια στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Γηράσκω αεί διδασκόμενη. Πήρα βεβαίωση επιτυχούς παρακολούθησης στο μάθημα «Η μακρά ελληνιστική εποχή: ο Ελληνικός κόσμος από τον Αλέξανδρο στον Ανδριανό» των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας με διδάσκοντα τον κ. Άγγελο Χανιώτη, καθηγητή Αρχαίας ιστορίας στο Institute for Advanced Study, Princeton. Οσονούπω θα έχω και τη βεβαίωση για την παρακολούθηση του μαθήματος «Επανάσταση του 1821: «Τα δύσκολα Βήματα ενός πεισματικού αγώνα» με διδάσκουσα την Μαρία Ευθυμίου. Και συνεχίζω με την παγκόσμια ιστορία.

Σχετικά Άρθρα

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή