Γιώργης Εξαρχος: …εγώ δεν είμαι ποιητής

Τούτος ο κόσμος κι ο ντουνιάς τους ποιητές γουστάρει / που «γράφουνε δυσνόητα» κι οπού φορούν φουλάρι` / γι’ αυτό και απερίφραστα δηλώνω στιχοπλόκος...

ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

…εγώ δεν είμαι ποιητής

Εγώ δεν είμαι ποιητής, ποιήματα δεν γράφω
μόν’ της ψυχής μου τους χυμούς θέλω να καταγράφω
που μέσα από τις κάνουλες κι απ’ της γραφής το ρέμα
ξεχύνονται σαν χείμαρροι, σαν το ζεστό το αίμα
και γίνονται σιγά σιγά το πορφυρό ποτάμι
για να ποτίζει των θνητών πανύψηλο πλατάνι
πλατύφυλλο και σκιερό σ’ έγκατα ριζωμένο
και π’ αλυχτάει σαν σκυλί τ’ άγνωστο πεπρωμένο
γδαρμένο από τις αστραπές πίνει κι όλο διψάει
κι είναι τριγύρω κυνικά… τα πάντα οπού κοιτάει!…

*

Εγώ δεν είμαι ποιητής, τα στιχηρά μου λόγια
είναι σπασμένα κρύσταλλα, ύμνοι σε αναλόγια`
δεν ξέρουν χρόνο να μετρούν – ο χρόνος δεν υπάρχει
είν’ ένα φάντασμα του νου, πάνω στην σκέψη άρχει`
κι ο Λόγος μετατρέπεται σε… λόγια, λέξει, ήχους

κρύβεται μες στης λογικής τους φιδωτούς βοστρύχους
-μοιάζουν με τύμβους παλαιούς κι αρχαίους λαβυρίνθους
ψηλά κάστρα Πελασγικά φτιαγμένα από… πλίνθους!-
κι αντί να είναι ηχηρός κλαυθμός αμνού που βλήχει
σαν την ψυχή του Διγενή φεύγει χωρίς να… βήχει
δίχως μια πάλη ηρωική σε μαρμαρένια αλώνια
γιατί δεν φόραγε ποτέ ο Χάρος παντελόνια
μα σαν ζητιάνος, ζήτουλας, και στ’ άλογό καβάλα
ωσάν επαίτης έκλεβε ψυχές στην «Μαύρη Σκάλα»!…

*

Εγώ δεν είμαι ποιητής, μη με κακολογήσεις
για τα μεγάλα και μικρά ποτέ δεν είχα λύσεις`
είν’ τα μεγάλα για τρανούς, αυτούς που λέν’ «μεγάλους»
συνήθως «κοκκορόμυαλους» κι «αστείους παπαγάλους»`
και τα μικρά… για του «μικρούς», μα και αυτά οι «μεγάλοι»
θέλουν για να τα λύσουνε και η λύση… μαύρο χάλι…
Όσο μελάνι κι αν χυθεί με πένες δεν μπορούμε
τον κόσμο αυτόν ν’ αλλάξουμε κι ούτε σ’ άλλον να ζούμε`
τούτο ο κόσμος ο μικρός, ταυτόχρονα και μέγας
είν’ εριφίων και αμνών, οΐων και… δι’ αίγας`
γνωρίζει πια το «ποίημα» και όλο μηρυκάζει:
«Φτάνει που ζω εγώ καλά, για τ’ άλλα δεν με νοιάζει»!

*

Εγώ δεν είμαι ποιητής, η ποίηση είν’ για άλλους
γι’ αυτούς που γράφουν όμορφα, κι οπού πηδούν τους πάλους…
Τούτος ο κόσμος κι ο ντουνιάς τους ποιητές γουστάρει
που «γράφουνε δυσνόητα» κι οπού φορούν φουλάρι`
γι’ αυτό και απερίφραστα δηλώνω στιχοπλόκος
έξω από «κύκλους ποιητών», και κύκλους… δολοπλόκων!…
Βάζω τον Λόγο στη σειρά, λέξεις, ρυθμούς σ’ ευθεία
το μέτρο, τα νοήματα, σε ρυθμική αρμονία…

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com