Σε κάποιο εστιατόριο κάποτε εμφανίστηκε μια κατσαρίδα η οποία άνοιξε τα φτερά της και προσγειώθηκε πάνω σε μια κυρία. Η κυρία τότε άρχισε να ουρλιάζει στην κυριολεξία από τον φόβο της και από τον πανικό της άρχισε να χοροπηδάει και με τα δυο της χέρια να χτυπιέται για να διώξει το δύσμοιρο πλάσμα από πάνω της.
Ο πανικός της ήταν μεταδοτικός και σχεδόν όλοι όσοι βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο εστιατόριο άρχισαν να ουρλιάζουν ομαδικώς. Η κυρία επιτέλους κατάφερε να απωθήσει από πάνω της την κατσαρίδα, αλλά εκείνη προσγειώθηκε σε μια άλλη κυρία που βρίσκονταν λίγο πιο πέρα. Τώρα λοιπόν, η ίδια ακριβώς αντίδραση συνεχίστηκε από τη δεύτερη κυρία κι έτσι η «παράσταση» παρατείνονταν.
Μία σερβιτόρα έσπευσε για να τους σώσει όλους από την κατσαρίδα, η οποία τελικά προσγειώθηκε πάνω της. Τότε η σερβιτόρα κράτησε την ψυχραιμία της και άρχισε να παρατηρεί τη συμπεριφορά που είχε η κατσαρίδα που βρισκόταν πάνω στη λευκή της μπλούζα. Καθώς την παρατηρούσε, βρήκε το κουράγιο και σκεπάζοντάς την με τη φούχτα της όσο πιο προσεκτικά μπορούσε, κατευθύνθηκε με προσοχή έξω από το εστιατόριο, όπου και την άφησε να φύγει.
Εγώ πίνοντας τον καφέ μου σχεδόν ατάραχος και βλέποντας την εξέλιξη του ομολογουμένως διασκεδαστικού περιστατικού, άφησα την κεραία του μυαλού μου να αναρωτηθεί πρώτα και κύρια: ήταν τελικά η κατσαρίδα υπεύθυνη γι’ αυτή την υπερβολική συμπεριφορά των ανθρώπων; Αν ναι, τότε γιατί η σερβιτόρα δεν ενοχλήθηκε τόσο και έβγαλε το ατυχές πλάσμα έξω; Γιατί η σερβιτόρα χειρίστηκε τόσο άψογα την όλη κατάσταση και δεν προκάλεσε παρόμοιο χάος;
Μήπως τελικά δεν προκάλεσε την αναστάτωση η κατσαρίδα, αλλά οι κυρίες που ήταν ανεπαρκείς να χειριστούν την κατάσταση; Παρομοίως, μήπως δε φταίνε οι φωνές του άλλου σε έναν καβγά, ούτε το μποτιλιάρισμα στο δρόμο, ούτε οι αγενείς πελάτες κοκ, αλλά εγώ που είμαι αδύναμος να χειριστώ αυτές τις καταστάσεις; Μήπως το πρόβλημα είναι ακριβώς η αντίδρασή μου κι όχι το πρόβλημα αυτό καθ’ αυτό;
Ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: Οι κυρίες αντέδρασαν, ενώ η σερβιτόρα ανταποκρίθηκε. Η σερβιτόρα μάλλον σκέφτηκε ότι οι αντιδράσεις είναι πάντα ενστικτώδεις, ενώ οι ανταποκρίσεις πιο δίκαιες και πιο σωστές, κι ότι μπορούν να σώσουν μια κατάσταση, ειδικά όταν οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς θυμό, άγχος ή βιασύνη.
Πηγή:
__________________________
- Κουραβάνας Νικόλαος, Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Αναρτήθηκε από Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια, MSc
