Η αποτυχημένη ανταρσία από την οργάνωση μισθοφόρων Wagner στη Ρωσία δείχνει ότι η Μόσχα διέπραξε στρατηγικό λάθος με το να εξαπολύσει πόλεμο κατά την Ουκρανίας, δήλωσε σήμερα ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ.
«Τα περιστατικά του σαββατοκύριακου είναι εσωτερικό ζήτημα της Ρωσίας και παράλληλα μία ακόμα αποτύπωση του μεγάλου στρατηγικού λάθους που έκανε ο πρόεδρος (Βλαντίμιρ) Πούτιν με την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας και τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας», δήλωσε σε δημοσιογράφους κατά την επίσκεψή στο Βίλνιους της Λιθουανίας.
«Καθώς η Ρωσία συνεχίζει την επίθεσή της, είναι ακόμα πιο σημαντικό να συνεχίσουμε τη στήριξή μας προς την Ουκρανία» πρόσθεσε.
Η εξαφάνιση του Πριγκόζιν
Ο επικεφαλής του ρωσικού μισθοφορικού στρατού Βάγκνερ, ο Γεβγκένι Πριγκόζιν, παραμένει υπό έρευνα από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB) ως ύποπτος για διοργάνωση ένοπλης ανταρσίας, όπως ανέφερε σήμερα η εφημερίδα Kommersant, η οποία επικαλείται μη κατονομαζόμενη πηγή.
Η ποινική υπόθεση εναντίον του Πριγκόζιν ξεκίνησε στις 23 Ιουνίου, όταν ανακοίνωσε “πορεία για τη δικαιοσύνη” από τους μαχητές του εναντίον της στρατιωτικής ηγεσίας, για την οποία είπε πως πρόκειται για δειλούς που υπονομεύουν την πολεμική προσπάθεια της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Στο πλαίσιο συμφωνίας, όπως την παρουσίασε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, οι ποινικές κατηγορίες σε βάρος των στασιαστών θα αποσυρθούν με αντάλλαγμα την επιστροφή τους στους στρατώνες και ο Πριγκόζιν θα μεταβεί στη Λευκορωσία.
Στην ιστοσελίδα της Kommersant, η πηγή της εφημερίδας δήλωσε πως δεν υπήρξε μέχρι στιγμής ο χρόνος για να αρθούν οι ποινικές κατηγορίες.
Ρωσία: Η αρχή του τέλους για τον Πούτιν
Ο Πούτιν χάνει τον έλεγχο και τον όποιο στρατηγικό σχεδιασμό της Ρωσίας, ενώ μέσα στους επόμενους μήνες (πιθανότατα μέχρι τα μέσα του 2024) θα αποτελεί παρελθόν.
Τις τελευταίες σαράντα οκτώ ώρες, τα νέα από τη Ρωσική Ομοσπονδία ήταν χαοτικά και απέδειξαν για πολλοστή φορά τα τεράστια κενά της αχανούς χώρας και τις συνεχείς αδυναμίες του Ρώσου αυταρχικού ηγέτη, τη στιγμή που απειλήθηκε όχι από έναν τακτικό στρατό, αλλά από μια πολεμοχαρή και ανεξέλεγκτη παραστρατιωτική δύναμη.
Ο Πριγκόζιν, αρχηγός της ομάδας μισθοφόρων Βάγκνερ (που έχει κατονομαστεί για τρομοκρατική και εγκληματική δράση στη Δύση και σε πολλά άλλα κράτη) ανακοίνωσε ότι ο ρωσικός στρατός βομβάρδισε τα στρατόπεδα των στρατευμάτων του στην Ουκρανία και για πολλοστή φορά κατηγόρησε με οξύτατους χαρακτηρισμούς τους Σοϊγκού και Γκερασίμοφ (υπουργό Αμυνας και αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων) ως υπεύθυνους για «βρόμικες επιχειρήσεις» εναντίον του.
Καθώς τα τεθωρακισμένα οχήματα εμφανίστηκαν στους δρόμους της Μόσχας, οι παραστρατιωτικές και εμπειροπόλεμες δυνάμεις της Βάγκνερ πήραν τον έλεγχο της πόλης Ροστόφ-ον-Ντον, ενός ιδιαίτερα σημαντικού επιχειρησιακού και εφοδιαστικού κόμβου για τον πόλεμο στην Ουκρανία (έδρα της Νότιας Διοίκησης ως και έδρα της 58ης Στρατιάς Συνδυασμένων Οπλων).
Ο Πριγκόζιν εξέδωσε μια δήλωση που τόνιζε ότι η αντιπαράθεσή του ήταν με τον Σοϊγκού και δεν ανέφερε τον Πούτιν. Και εξίσου ξαφνικά, ενώ οι δυνάμεις του κατευθυνόταν από Βορονέτς προς Γιέλετς, Τούλα και Μόσχα (αυτοκινητόδρομος Μ4) και στήνονταν σκηνικά εμφύλιου πολέμου, ο Πριγκόζιν ακύρωσε την προέλασή του και αποσύρθηκε, λέγοντας ότι ήθελε να αποφύγει να χυθεί ρωσικό αίμα και ότι αυτό ήταν πάντα μέρος του σχεδίου.
Αλλά τότε ο Λευκορώσος δικτάτορας Λουκασένκο διαπραγματεύτηκε μια διευθέτηση με τον Πριγκόζιν για λογαριασμό του Πούτιν, η οποία, σύμφωνα με τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, οδήγησε τον αρχηγό της Βάγκνερ να ανακαλέσει τα στρατεύματά του και να αποσυρθεί από το Ροστόφ-ον-Ντον. Ο διακανονισμός περιλαμβάνει να αποσύρει η ρωσική κυβέρνηση τις ποινικές της κατηγορίες εναντίον του, ενώ του επέτρεψε να αναχωρήσει ειρηνικά για τη Λευκορωσία. Αποδείχθηκε η για πολλοστή φορά φοβική και προβληματική συμπεριφορά του Πούτιν, που άφησε το χειρισμό της υπόθεσης στον Λουκασένκο.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Αυτή η κρίση εξελίσσεται από το περασμένο φθινόπωρο, όταν μετά την επιτυχημένη αντεπίθεση της Ουκρανίας, ο Πριγκόζιν άρχισε να επικρίνει δημόσια τόσο τον Σοϊγκού όσο και τον Γκερασίμοφ για τις αποτυχίες τους στο πεδίο της μάχης, ως και για το ότι δεν έστειλαν στη Βάγκνερ τα όπλα, πυρομαχικά και προμήθειες που ήσαν απαραίτητα για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων. Νωρίτερα αυτό το μήνα, φάνηκε ότι ο Πριγκόζιν θα χαλιναγωγούταν, καθώς όλοι οι στρατιώτες της ιδιωτικής αμυντικής εταιρίας έλαβαν εντολή να υπογράψουν συμβόλαια με το υπουργείο Αμυνας, κάτι που θα σήμαινε ότι οι μισθοφόροι του θα πληρώνονταν και θα τελούσαν υπό τον έλεγχο του υπουργείου.
Ενώ η αναφερόμενη τελική προθεσμία που ανακοινώθηκε ήταν η 1η Ιουλίου, ο Πριγκόζιν αρνήθηκε έντονα να το κάνει. Μπορεί κάλλιστα να «χτύπησε» τώρα επειδή είδε αυτή την προθεσμία ως κίνδυνο για τον έλεγχο από αυτόν των στρατευμάτων του. Ο Πούτιν δεν μπορούσε να είναι σίγουρος ότι μια εντολή του για πάταξη του Βάγκνερ θα εκτελούνταν με επιτυχία. Ολα τα ανωτέρω δεν είναι η εικόνα ενός ισχυρού προέδρου που ελέγχει πλήρως την πολιτική της χώρας του ή τη μοίρα του. Λοιπόν, ποιο είναι το νόημα αυτού του μεγάλου μελοδράματος; Οι περισσότεροι αναλυτές έλεγαν ακόμη και πρόσφατα ότι ο έλεγχος του Πούτιν στη Ρωσία ήταν σταθερός. Το ότι ο Πριγκόζιν έφτασε ως εδώ δείχνει κάτι διαφορετικό. Παρά τις αδιάκοπες προσπάθειες των ρωσικών Μέσων Ενημέρωσης, η ρωσική ελίτ έχει καταλάβει εδώ και καιρό ότι η βάναυση εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία ήταν και είναι μια καταστροφή.
Ρωσία: «Ενίσχυση» για τους Ουκρανούς
Συμπερασματικά, ο Πούτιν μπορεί εύκολα να φτάσει και να εξουδετερώσει τον Πριγκόζιν στη Λευκορωσία. Αλλά αυτό θα έκανε τον Ρώσο δικτάτορα να φαίνεται ακόμα λιγότερο εκδικητικός, άτιμος και αδύναμος. Ούτε εξαλείφει την κυριαρχούσα εντύπωση ότι ο Πούτιν δεν μπόρεσε με τη βία να σταματήσει τα στρατεύματα του Πριγκόζιν, τα οποία υποδέχτηκαν ως ήρωες οι κάτοικοι στο Ροστόφ-ον-Ντον.
Παρότι δεν χρειάστηκε να εκτρέψει σημαντικούς πόρους από τον πόλεμο στην Ουκρανία για να αντιμετωπίσει την πρόκληση του Πριγκόζιν, η αναταραχή των 48 ωρών σίγουρα εμπόδισε το σχεδιασμό στα κεντρικά γραφεία του ρωσικού στρατού που κατείχε η Βάγκνερ στο Ροστόφ-ον-Ντον. Έστειλε επίσης ένα σαφές μήνυμα ασταθούς ηγεσίας από το Κρεμλίνο στα ήδη αποκαρδιωμένα ρωσικά στρατεύματα στην Ουκρανία. Αυτό μπορεί σίγουρα να βοηθήσει τις ουκρανικές δυνάμεις, καθώς συνεχίζουν την αντεπίθεσή τους.
