ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
…και άνευ τεμενάδων
Κάναν το κοινοβούλιο των τράγων γιδομάντρι
για να πηδούν, να δέρνουνε ερίφια, αμνούς και «άντροι»
ασκώντας του συντάγματος άρθρα και προνομίες
που εν τη πράξει φαίνονται φτωχόλογα, «αηδίες»
στη βάση της υπακοής κι εφαρμογής των νόμων
απ’ όσους «εξελέγησαν» … με κόλπα παρανόμων
καθότι πρέπει πάραυτα κοπάδια και αγέλες
το αίμα τους να δώσουνε εις του σωτήρες «βδέλλες»
που βδελυρό το έχουνε το παρελθόν … το μέλλον
γιατί έτσι αποφάσισαν, «γούστο τους και καπέλο»!…
*
Κι εγώ φτωχούλι λαγιαρνί, σαν μια κανούτα γίδα
βελάζω, βγάζω οιμωγή, δεν ξέρω, «ουδέν οίδα»
στην κάλπη άλλον ψήφισα κι άλλος πως βγήκε είδα
τέτοια εις την ημέτερη συμβαίνουνε πατρίδα`
και πρέπει αρνιά και πρόβατα, γίδες και κατσικάκια
ποιμένες να αλλάξουμε πριν πάμε… θυμαράκια
ζητώντας την βοήθεια βοδιών και αγελάδων
αλόγων τε και γαϊδουριών… και άνευ τεμενάδων
αμέσως να ζητήσουμε καινούριους κυβερνήτες
να μη μας θέλουν θύματα κι αυτοί να είναι θύτες1…
*
Ωσάν του κούκου τη φωνή, σαν τη λαλιά του γκιώνη
το πένθιμο τραγούδι μου ποτέ δεν τελειώνει
της νιότης τα οράματα, οι αγώνες, οι θυσίες
της λήθης γίνανε τροχοί, του τίποτα οπτασίες
κι όσα θυμίζω, απηχούν… τα σκουριασμένα λόγια
που ο χρόνος τα οξείδωσε στης σκέψης τα υπόγεια
κι ούτε μπορούν να γεννηθούν, μήτε να αναστηθούνε
είναι του άνεμου παιδιά – πού τόπος να σταθούνε
κι όταν κανένας τα ρωτα: –Τι θέλετε στ’ αλήθεια;
Εκείνα πάντα απαντούν: –Ήθος… στα παραμύθια!…
*
–Σαν πυρκαγιά το παρελθόν και το «παρών» μου καίει…
Πές μου: Ποιος είναι ο ένοχος;… Πατρίδα μου… Τις πταίει;
Στερέψαμε από ικανούς και άξιους ηγέτες\
μας θέλουν με επιδόματα, ζητιάνους και επαίτες…
Πρωθυπουργούς βλέπω πολλούς, δεν βλέπω όμως ηγέτες
βλέπω οικέτες ισχυρών, και τους λαούς ικέτες…
