Δυστυχώς πρόκειται για ένα ακόμη απαράδεκτο κρούσμα, στο Παλαιό Φάληρο, από τις συμμορίες που ξηλώνουν τα αγάλματα από μπρούτζο για να εκμεταλλευτούν το πολύτιμο μέταλλο το οποίο λιώνουν σε χυτήρια, όπως αναφέρει η τοπική ιστοσελίδα notia.gr.
Η Φαληριώτισσα ιπτάμενη γιατρός Σοφία Μπεφόν είχε χάσει τη ζωή της, στις 14 Ιανουαρίου 2001, σε πτώση ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ, ανοιχτά του Σουνίου, μαζί με ακόμη 4 μέλη του πληρώματος, ενώ μετέφεραν ασθενή.
Το τραγικό τέλος της Σοφία Μπεφόν
Η ιστορία της Σοφίας Μπεφόν, της γιατρού που έχασε τη ζωή της σε πτώση ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ μαζί με ακόμη 4 μέλη του πληρώματος, στην προσπάθεια διάσωσης ασθενή αναβιώνει ξανά μετά την κλοπή της προτομής στην μνήμη και το έργο της.
Ήταν μεσημέρι της 14ης Ιανουαρίου 2001 όταν απογειώθηκε από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, ελικόπτερο του ΕΚΑΒ με πλήρωμα τεσσάρων ατόμων. Προορισμός η Πάτμος, όπου θα πραγματοποιούσαν αεροδιακομιδή σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Το ελικόπτερο προσγειώνεται δύο ώρες μετά στο ελικοδρόμιο της Πάτμου, αφού πρώτα είχε κάνει μια ενδιάμεση στάση στη Μύκονο για ανεφοδιασμό καυσίμων. Οι καιρικές συνθήκες στην Αθήνα ήταν πολύ άσχημες και έπειτα από την επικοινωνία με τον βοηθό του Γραφείου Επιχειρήσεων της Helitalia, γίνεται συμφωνία αρχικά το ελικόπτερο να προσγειωθεί στη Σύρο.
Ο κυβερνήτης του ελικοπτέρου, μετά το τελευταίο δελτίο καιρού που λαμβάνει από το αεροδρόμιο της Μυκόνου, αποφασίζει να συνεχίσει την πτήση προς Αθήνα.
Επτά ναυτικά μίλια νότια του Σουνίου το ελικόπτερο εξαφανίζεται από τις οθόνες των τριών ραντάρ του συστήματος PALLAS και παύει κάθε εκπομπή…
Ο εντοπισμός του πτώματος δύο μήνες μετά
Πέντε μέρες αργότερα, εντοπίστηκαν τα συντρίμμια του ελικοπτέρου, ανοιχτά του Σουνίου κοντά στην νησίδα Άγιος Γεώργιος. Στις 18 Μαρτίου 2001, ψαράδες εντόπισαν το πτώμα της Σοφίας Μπεφόν στην παραλία Μπάλος των Χανίων.
«Κι αν κάποτε στον Μπάλο φθάσω, τότε για πάντα θα ξαποστάσω. Κι εκεί θ’ αφήσω από τη ζωή μου πυγολαμπίδα, θαλασσοπούλι και την ψυχή μου».
Αυτοί είναι οι τελευταίοι στίχοι από ποίημα του αλησμόνητου γιατρού, στρατηγού Υγειονομικού Σπύρου Καστανάκη που έχει στην πρώτη σελίδα του βιβλίου του “Αντηλιού πυγολαμπίδα” αφιερωμένου στην ηρωίδα – γιατρό του ΕΚΑΒ που χάθηκε κατά την πτώση του ελικοπτέρου που επέβαινε στην περιοχή του Σουνίου. Αυτούς του στίχους καταθέτω και γω στη μνήμη όσων έχουν φύγει και των οποίων η απώλεια έχει τσακίσει και μέρος από την δική μας ψυχή.
Αντί επιλόγου σας θυμίζω μια πτυχή της ζωής της Σοφίας όταν στο μεγάλο σεισμό της Αθήνας στην Πάρνηθα (1999) επέδειξε απαράμιλλο ζήλο ως διασώστρια με αίσθημα ευθύνης. Παρείχε επείγουσα ιατρική υποστήριξη στους απεγκλωβισθέντες πολυτραυματίες σεισμόπληκτους, τόσο στην πλέον πληγείσα περιοχή της Μεταμόρφωσης Αττικής, όσο και στο εργοστάσιο της εταιρείας RICOMEX, όπου και υπήρξαν και τα περισσότερα θύματα του σεισμού.
Ο μικρός Τζαννής, η ιστορία του οποίου είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, είχε να θυμάται τη γιατρίνα που του έδινε τις πρώτες βοήθειες, τις παυσίπονες ενέσεις, χωμένη ανάμεσα στα μπάζα.
