- Του Νίκου Τσούλια
Πολλά έχουν γραφτεί, γράφονται και θα γράφονται στον αιώνα τον άπαντα για το τι είναι αγάπη, για το πόσο τη θέλουμε, για το αν την καλλιεργούμε.
Είναι η απόλυτη βεβαιότητα: Όσο υπάρχει άνθρωπος θα είναι πάντα μαζί του, η αγάπη θα είναι το πιο βασικό του στοιχείο. Και αυτό από μόνο του καταδεικνύει τον πρωτεύοντα ρόλο της. Η αγάπη αισθητικοποιεί και ηθικοποιεί, εξανθρωπίζει και εξευγενίζει.
Επωάζεται και βλαστάνει στο πρώτο μας περιβάλλον, της άμετρης και ανιδιοτελούς αγάπης και φροντίδας, στην οικογενειακή / γονεϊκή θαλπωρή. Εδώ θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό το αν θα κατακτηθεί ή όχι η ακεραιότητά της.
Χωρίς αγάπη η ζωή είναι αβίωτη. Όλοι και όλες θέλουμε να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε. Η αγάπη είναι κάτι πολύ απλό: αυτό που μας κάνει ανθρώπους, που μας δημιουργεί το αίσθημα της ολοκλήρωσης, που μας αποκαλύπτει και μας αναδεικνύει την ομορφιά της ζωής.
Η αγάπη είναι και πολύ απλή υπόθεση αλλά και δύσκολα προσεγγίσιμη. Είναι ένα ολόκληρο σύμπαν, με πολλές έννοιες και σημασιολογήσεις. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι αυτή η λέξη από μόνη της περιγράφει το περιεχόμενό της. Αλλά, όπως και κάθε λέξη, ταυτόχρονα αποκαλύπτει και ορίζει αλλά και συμπυκνώνει και περιορίζει.
Ένα ολόκληρο σμάρι άλλων λέξεων και των σύνθετων εννοιών τους και των εξελισσόμενων σημασιών τους και των πολλαπλών ερμηνειών τους περιστρέφεται γύρω απ’ αυτή. Ο Έρωτας, ο Πόθος, το Πάθος, η Αλληλεγγύη είναι κοντά της. Δεν υπάρχουν χωρίς αυτή.
Είναι η μήτρα τους, η μοναδική πηγή τους! Και αν ο έρωτας γίνεται υπερτροφικός και αν έχει ακόμα και τάσεις αυτονόμησής του από την αγάπη, γρήγορα μαραίνεται και οδηγεί σε πίκρες και στεναχώριες. Η αγάπη ποτέ δεν απογοητεύει. Ο έρωτας μπορεί.
Αλλά και πόσες άλλες ξεχωριστές λέξεις και έννοιες δεν εμπεριέχουν μέρος από το σύμπαν της; Η φιλία, η αδελφοσύνη, ο σεβασμός, η κατανόηση, η φροντίδα, η θυσία, η προσφορά, η έγνοια, η ανησυχία, ο θαυμασμός, η ανθρωπιά, η φαντασίωση κλπ κλπ έχουν φως από τη φλόγα της. Ουσιαστικά, η αγάπη περιλαμβάνει κάθε φωτεινή πτυχή του συναισθηματικού μας κόσμου, είναι η αιώνια πηγή του, ο πυρήνας του πυρήνα του.
Η αγάπη δεν είναι ανταποδοτική. Όμως η αμοιβαιότητα την αποθεώνει. Έχει ένα μοναδικό γνώρισμα. Αυτοτροφοδοτείται. Η δύναμή της και η ομορφιά της είναι συστατικά της στοιχεία! Κάνει και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Μας εξορίζει τον εγωισμό, μας ανοίγει ορίζοντες ταπεινότητας και αυτογνωσίας.
Η δυνατότητα του να αγαπήσεις και να αγαπηθείς ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Αλλά είναι δυνατότητα, είναι δυνάμει ιδιότητα. Η αγάπη θέλει συστηματική καλλιέργεια. Θέλει ισχυρή άποψη για το τι θέλουμε στη ζωή μας. Αν είσαι σκλάβος των υλικών αγαθών, του χρήματος ή της εξουσίας, τότε δεν θα τη γνωρίσεις ποτέ!
Για να βρεις το μεγαλείο της πρέπει να κατακτήσεις το Νόημα της ζωής, που δεν είναι άλλο από την ίδια την Αγάπη – με τη βαθιά επίγνωση ότι αυτή υπάρχει μόνο με τη συναδέλφωση με τον άλλο άνθρωπο – αλλά και τη Γνώση με την κατάκτηση της βαθιάς συνειδητοποίησης ότι είσαι μέρος του Κόσμου, μέσα από τη διαρκή ερμηνεία και επανερμηνεία της πραγματικότητας και κυρίως μέσα από τους δικούς σου δρόμους με τη συνεχή δημιουργία του προσωπικού, του ξεχωριστού κόσμου σου.
