Ο Ιταλοτουρκικός Πόλεμος, επίσης γνωστός ως Λιβυκός Πόλεμος στην Ιταλία και ως Πόλεμος της Τριπολίτιδας στην Τουρκία, διεξήχθη ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Βασίλειο της Ιταλίας, από τον Σεπτέμβριο του 1911 έως τον Οκτώβριο του 1912.
Ως αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης, η Ιταλία κατέλαβε τις οθωμανικές επαρχίες Τριπολίτιδας, Φεζάν και Κυρηναϊκής. Αυτές οι επαρχίες αργότερα σχημάτισαν τα εδάφη της σημερινής Λιβύης.
Κατά την διάρκεια της σύγκρουσης, οι ιταλικές δυνάμεις κατέλαβαν επίσης τα Δωδεκάνησα. Μετά το πέρας του πολέμου, η Ιταλία είχε συμφωνήσει να επιστρέψει τα νησιά στην οθωμανική διοίκηση, σύμφωνα με την Συνθήκη του Ουσύ (1912). Ωστόσο, οι ασάφειες των κειμένων της συνθήκης επέτρεψαν να διατηρήσουν οι Ιταλοί την διοίκηση των νησιών, ενώ με την Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 η Τουρκία απαρνήθηκε κάθε δικαίωμα πάνω στα νησιά.
Μολονότι ο πόλεμος αυτός δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικός, αποτέλεσε προάγγελο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς ευνόησε τον εθνικισμό των Βαλκανικών λαών. Οι Βαλκάνιοι βλέποντας πόσο εύκολα οι Ιταλοί νίκησαν την άλλοτε ισχυρή Οθωμανική Αυτοκρατορία, κήρυξαν τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο πριν ακόμα τελειώσει η ιταλοτουρκική σύρραξη.
Ο Ιταλοτουρκικός Πόλεμος υπήρξε σημείο επίδειξης σημαντικών τεχνολογικών επιτευγμάτων στο πεδίο της μάχης, και κυρίως με πιο σημαντικό από αυτά το αεροπλάνο. Στις 23 Οκτωβρίου του 1911, ένας Ιταλός πιλότος απογειώθηκε από τη Λιβύη για να παρατηρήσει τις γραμμές του τουρκικού στρατού. Πρόκειται για την πρώτη παγκοσμίως χρήση αεροσκάφους σε πόλεμο.
Σε αυτή την σύγκρουση, ο μελλοντικός πρόεδρος της Τουρκίας, Μουσταφά Κεμάλ, διακρίθηκε για την συμμετοχή του ως νέος αξιωματικός.
