Η Βρετανική Εντολή της Παλαιστίνης (British Mandate of Palestine) ήταν μια γεωπολιτική οντότητα που δημιουργήθηκε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δημιουργήθηκε το 1920 και τερματίστηκε το 1948 με την ίδρυση του Ισραήλ. Ακολούθησε ο Αραβο-ισραηλινός πόλεμος 1948.
Από το 1517 και για τετρακόσια χρόνια η περιοχή της Παλαιστίνης ήταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Κατά το δέκατο ένατο αιώνα, σε διάφορες περιοχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας που κατοικούσαν άλλοι λαοί, υπήρξε άνοδος των διαφόρων εθνικισμών. Έτσι και η Παλαιστίνη γνώρισε την άνοδο του αραβικού εθνικισμού που οδήγησε στην επανάσταση των Αράβων εναντίον των Οθωμανών (Ιούνιος 1916-Οκτώβριος 1918).
Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην περιοχή της Παλαιστίνης η Βρετανία βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που είχε ταχθεί με το μέρος των Κεντρικών Δυνάμεων. Θέλοντας λοιπόν η Βρετανία να πάρει με το μέρος της τους Άραβες, υποστήριξε την ανεξαρτησία των Αράβων στην περιοχή, όπως προκύπτει από την αλληλογραφία μεταξύ του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή της Αιγύπτου Χένρι Μακ Μάχον (Henry McMahon) και του Σαρίφη της Μέκκας, Χουσεϊν Μπιν Αλί (Hussein bin Ali).
Από τον Ιανουάριο του 1915 μέχρι τις 30 Οκτωβρίου 1918 έλαβε χώρα στη χερσόνησο του Σινά και στην Παλαιστίνη η ομώνυμη εκστρατεία, που έληξε με νίκη των βρετανικών δυνάμεων ενάντια στα οθωμανικά και γερμανικά στρατεύματα και κατάληψη της Παλαιστίνης από τους Βρετανούς.
Μετά την κατάληψη της Παλαιστίνης από τους Βρετανούς την εξουσία άσκησε για περίπου ενάμιση χρόνο η Διοίκηση Κατεχόμενων Εχθρικών Εδαφών (Occupied Enemy Territory Administration). Τον Ιούλιο του 1920 η στρατιωτική διοίκηση αντικαταστάθηκε από πολιτική διοίκηση με επικεφαλής τον Ύπατο Αρμοστή για την Παλαιστίνη (High Commissioner). Πρώτος Ύπατος Αρμοστής στην Παλαιστίνη ήταν ο Χέρμπερτ Σάμουελ (Herbert Samuel).
Στη Σύνοδο Ειρήνης του Παρισιού το 1919 αποφασίστηκε μεταξύ άλλων η Συρία, ο Λίβανος, η Παλαιστίνη και το Ιράκ, που πριν τον πόλεμο ήταν επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, να αποτελέσουν μια ενότητα που θα διοικούνταν με το σύστημα της εντολής και την επόμενη χρονιά στη Διάσκεψη του Σαν Ρέμο η Παλαιστίνη και το Ιράκ πέρασαν στη βρετανική εντολή.
Στις 24 Ιουλίου του 1922 η Βρετανική Εντολή επικυρώθηκε από το Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών, έχοντας ενσωματώσει στο άρθρο 2 τη Διακήρυξη Μπάλφουρ. Ως Διακήρυξη Μπάλφουρ (Νοέμβριος 1917) είναι γνωστή μια επιστολή του Υπουργού Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ προς τον Λάιονελ Ουόλτερ Ρότσιλντ, στην οποία ο Βρετανός υπουργός δήλωνε ότι η κυβέρνηση της χώρας του υποστήριζε τη δημιουργία στην Παλαιστίνη μιας εθνικής πατρίδας για τον εβραϊκό λαό, χωρίς να βλάπτονται τα δικαιώματα των άλλων κοινοτήτων που ζούσαν στην Παλαιστίνη,
