Με αφορμή την επέτειο των Συνθηκών του Τιλσίτ

Συνομολογήθηκαν, μετά τη σύναψη ανακωχής (22 Ιουνίου του 1807), μεταξύ Ρωσίας και Γαλλίας, που αποδέχθηκε και η Πρωσία, στην παρόχθια πόλη Τιλσίτ (Σοβιέτσκ), της Πρωσίας, παρά τον ποταμό Νέμαν

  • Γράφει ο ιστορικός ερευνητής Γεώργιος Σκλαβούνος

Σε μια Ευρώπη που δεν μπορεί να κάνει την ιστορία της συνείδηση. Στην αναζήτηση πολιτισμικού προσανατολισμού, απελευθερωτικής πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας. Με αφορμή την επέτειο των Συνθηκών του Τιλσίτ. (25 Ιουνίου–7 Ιουλίου Γαλλο-Ρωσική και 27 Ιονίου -7 Ιουλίου 1807 Γαλλο-Πρωσική). Των Συνθηκών που αναδιάταξαν τον χάρτη της Ευρώπης και των Βαλκανίων που έθεσαν το μελλον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Κωνσταντινούπολης, ξανά στην ημερήσια διάταξη της Ευρωπαικής πολιτικής. Των Συνθηκών που κατέλυσαν την Επτάνησο Πολιτεία στο απόγειο της Εθνικής προσφοράς της. Την εποποιΐα της Λευκάδας 1806-1807.

Στο δύσκολο σήμερα και το αβέβαιο αύριο ο Ιω. Καποδίστριας ως Δρόμος και ως Τρόπος παραμένει απαράμιλλα επίκαιρος. Παραμένει αναγκαίος ως πρότυπο πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας. Μπροστά σε μια διεθνή “άνομη τάξη” πραγμάτων. Σε μια Ευρώπη που ανέχεται την Νεο-Οθωμανική προκλητικότητα και μια Ελλάδα στερημένη από την αναγκαία δίκαιη δύναμη να υπερασπιστεί τα δίκαιά της.

Μπροστά σε μια πατρίδα χωρίς όραμα για το μέλλον. Ο Ιωάννης Καποδίστριας παραμένει ως Τρόπος και ως Δρόμος. Μπροστά. Σε μια Ευρώπη αποξενωμένη από τους λαούς της, αποξενωμένη από τις ωραιότερες των παραδόσεών της και των ελπίδων που χάρισε στον κόσμο της και τον κόσμο…

Ο Ιω. Καποδίστριας της θεσμοθετημένης ισονομίας, της ισηγορίας των Εθνών κρατών παραμένει επίκαιρος. Σε έναν κόσμο νεοαποικιοκρατίας, απόλυτης απαξίωσης του Ο.Η.Ε. σε έναν κόσμο επικυριαρχίας άνομης, ή νομιμοποιημένης ισχύος, βίας και τρομοκρατίας στις διεθνείς σχέσεις , ο Ι.Καποδίστριας ο υπέρμαχος μιας Ευρωπαϊκής και παγκόσμιας έννομης τάξης απαλλαγμένης από την αποικιοκρατία και από ξένες επεμβάσεις, παραμένει επίκαιρος.

Ο Καποδίστριας ως υπέρμαχος μιας Ευρωπαϊκής έννομης τάξης με κατοχυρωμένο το δικαίωμα των ουδέτερων ομοσπονδιών και τον θεσμό της διαιτησίας για την επίλυση των διαφορών παραμένει επίκαιρος.

Σε μια εποχή δύσης της Δύσης και αναδυόμενης επικυριαρχίας της Ανατολής, πνευματικά και πολιτικά αναστήματα του επιπέδου Καποδίστρια εμφανίζονται ως απολύτως αναγκαία για τον Ελληνισμό και την Ευρώπη.

Στην εποχή μιας Φαραωνικού τύπου και πλανητικών διαστάσεων υπερσυγκέντρωση της αγροτικής και καλλιεργήσιμης γής, σε μια εποχή όπου «το δικαίωμα στη γή και το νερό» επανέρχονται ως τα κατεξοχήν απειλούμενα ανθρώπινα δικαιώματα, ο Καποδίστριας ως υπέρμαχος της διανομής των Εθνικών γαιών στους ακτήμονες, παραμένει επιτακτικά αναγκαίος.

Σε μια εποχή όπου η περιθωριοποιημένη Δυτική «διανόηση» αναζητάει λύσεις περαιτέρω περιορισμού κατάλυσης της δημοκρατίας, στο όνομα μιας αποτελεσματικότερης “μεταδημοκρατίας”, ο Καποδίστριας, υπέρμαχος του δικαιώματος ψήφου των «ακτημόνων και των ετεροχθόνων», παραμένει επίκαιρος. Η Ελλάδα της ισονομίας, ισηγορίας ανθρώπων, λαών και πολιτισμών, παραμένει όχι ιστορία και παρελθόν αλλά ζητούμενο.

Σε μια εποχή α-πολιτισμικής παγκοσμιοποίησης που η Δύση ακόμα μηρυκαζει την πολιτισμική της ήττα και την ήττα των πολιτικών ιδεολογημάτων της και η ανατολή ζει την οικονομική και τεχνολογική της άνοδο αλλά και την απώλεια της πνευματικότητας και του πολιτισμού της, το οπλοστάσιο του Ελληνισμού και της Ελληνικότητας έχει, πιστεύω, πολλά να προσφέρει, οπως πάντα προσέφερε, στις δύσκολες καμπές της ανθρώπινης ιστορίας και του ανθρώπινου πολιτισμού.

Στην εποχή όπου η Ιερά συμμαχία των ανεξέλεγκτων κεντρικών τραπεζιτών έχει υποκαταστήσει την Ιερή Συμμαχία των Αυτοκρατόρων, ο αριστοκράτης Καποδίστριας που υπερέβη τους ταξικούς του προσδιορισμούς, για να υπηρετήσει με αφοσίωση και αυταπάρνηση την κοινωνική, την ανθρώπινη, την Εθνική απελευθέρωση, παραμένει επιτακτικά αναγκαίος ως Δρόμος και ως Τρόπος.
Στην εποχή μιας βαρβαρικής πλανητικών διαστάσεων κατάργησης της πολιτισμικής βιοποικιλότητας, ο ευγενής γόνος της Κύπρου και της Κέρκυρας προβάλλει ως ο πρωτομάρτυρας της υπεράσπισης των «πολιτιστικών και γεωγραφικών συνόρων» του Ελληνισμού, των πολιτισμικών συντεταγμένων του Ελληνισμού.
Το ερώτημα δεν είναι πόσα συνέδρια θα του αφιερώσουμε. Το ζητούμενο ειναι Πώς θα τον τιμήσουμε στην Πράξη;

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή