- Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου
Ο Ελληνισμός τιμά την ορθόδοξη πίστη, εορτάζοντας την επέτειο αναγγελίας της γέννησης του Ιησού και γιορτάζει την έναρξη της επανάστασης του 1821 ενάντια στον τουρκικό ζυγό μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς.
Ετυμολογικά, όπως αναφέρεται, η λέξη Ευαγγελισμός προέρχεται από την ομηρική λέξη ευάγγελος, που σημαίνει αγγελιοφόρος καλών ειδήσεων (ευ + άγγελος).
Εν προκειμένω τα χαρμόσυνα νέα μετέφερε στη Θεοτόκο ο Αρχάγγελος Γαβριήλ , ο οποίος της είπε πως πρόκειται να κυοφορήσει τον Ιησού, τον γιό του Θεού.
Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά ο Θεός έδωσε στην Παναγία τη δυνατότητα να αποφασίσει μόνη της, δίνοντας της την χαρά της συνδημιουργίας.
Μετά το άδοξο τέλος της Επανάστασης στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε ορίσει την 25η Μαρτίου, ημέρα εορτής του Ευαγγελισμού για τους Ορθόδοξους Έλληνες, ημέρα έναρξης της Επανάστασης «ως ευαγγελιζόμενη την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους».
Πάνω από 200 χρόνια πέρασαν χρόνια από την ημέρα που το έθνος των Ελλήνων, σκλαβωμένο και ελεύθερο σε διασπορά, αποφάσισε να εγερθεί για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία. Οι Κλέφτες, οι ήρωες των θρύλων και των τραγουδιών του λαού αρνούνταν να υποταχθούν.
Ο Στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δεν σταμάτησε να ξεσηκώνει και να εμψυχώνει τους σκλαβωμένους Έλληνες λέγοντας και ξαναλέγοντας:
«Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλλογιστήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τις πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε “πού πάτε να πολεμήσετε με σιτοκάραβα;’’, αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας και όλοι και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπεδευμένοι και οι έμποροι μικροί ή μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση».
Πολλά έχουν γραφτεί για το πώς και πού ξεκίνησε η Επανάσταση του ’21.
Πιο συγκεκριμένα, η Επανάσταση, σε διπλωματικό επίπεδο, ξεκίνησε ήδη από τα τέλη Φεβρουαρίου του 1821 από την μακρινή Μολδοβλαχία (σημερινή Ρουμανία) από τον πρίγκηπα Αλέξανδρο Υψηλάντη. Στην Ελλάδα η εξέγερση ξεκίνησε από την Πελοπόννησο και γρήγορα εξαπλώθηκε στη Στερεά Ελλάδα κι από εκεί σε ολόκληρη τη χώρα.
Η «επίσημη» άποψη, είναι ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, με πρόκριτους και αγωνιστές, μετά από δοξολογία που έγινε στη Μονή της Αγίας Λαύρας στις 25 Μαρτίου 1821, ύψωσαν το λάβαρο της Επανάστασης.
Στην «Ιστορία των Νεωτέρων Χρόνων για την Στ’ Δημοτικού», σελ. 46), υπήρχε η εξής αναφορά:
«Την 25η Μαρτίου 1821 ο Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός με τους προκρίτους των Καλαβρύτων Ανδρέα Ζαΐμη και του Αιγίου Ανδρέα Λόντο ύψωσαν τη σημαία της Επανάστασης στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας. Εκεί, ύστερα από κατανυκτική λειτουργία ο φλογερός εκείνος Επίσκοπος κάτω από τον ιστορικό πλάτανο του μοναστηριού κάλεσε τους γενναίους πολεμιστές να ορκιστούν «ελευθερία ή θάνατος».
Όλοι οι συγκεντρωμένοι πατριώτες γονατιστοί ορκίστηκαν «να μη μείνει Τούρκος στον Μοριά, μηδέ στον κόσμο όλο». Από την Αγία Λαύρα, κατέβηκαν στην Πάτρα και εξανάγκασαν τους Τούρκους να κλειστούν στο κάστρο».
Στα μεταγενέστερα σχολικά βιβλία, δεν αναφέρεται η δοξολογία στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Αυτό εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο αμφισβήτησης ιστορικών γεγονότων από ορισμένους ιστορικούς και μη.
Το βέβαιο είναι, ότι πριν τις 25 Μαρτίου 1821, όπως προκύπτει από μαρτυρίες αγωνιστών του Αγώνα, είχαν σημειωθεί πολλά προεπαναστατικά επεισόδια στον Μοριά – Αρεόπολη, Καλάβρυτα, Αίγιο και Καλαμάτα.
Ξεφυλλίζοντας την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» της Εκδοτικής Αθηνών, που αποτελεί και την κύρια πηγή μας σταθήκαμε στον ΙΒ΄τόμο όπου αντλήσαμε πολλά στοιχεία.
Ο πρώτος που σήκωσε τα όπλα εναντίον των Τούρκων, όπως είχε υποσχεθεί στον Παπαφλέσσα, ήταν ο μυημένος στη Φιλική Εταιρεία Ταχυδρόμος Νικόλαος Σολιώτης.
Στις 14 Μαρτίου 1821, όπως αφηγείται ο ίδιος στα απομνημονεύματά του, έστησε ενέδρα και χτύπησε στις Πόρταις, κοντά στο Αγρίδι, τους ταχυδρόμους που μετέφεραν επιστολές του καϊμακάμη Σελίχ στον Χουρσίτ, που πολιορκούσε τον Αλή πασά στα Γιάννενα.
Στις 16 ή 18 Μαρτίου, ακολούθησε επίθεση των Χονδρογιανναίων, με την ευχή του Ασημάκη Ζαΐμη, εναντίον του εισπράκτορα Σεϊδή Λαλιώτη, που μετέφερε μαζί με τον καταγόμενο από τη Βυτίνα τραπεζίτη Ν. Ταμπακόπουλο δημόσια χρήματα από τα Καλάβρυτα στην Τριπολιτσά.
Η απόπειρα έγινε στη θέση Χελωνοσπηλιά κοντά στις Κατσάναις. Ο Σεϊδής κατόρθωσε να ξεφύγει και έντρομος διηγήθηκε στους Τούρκους αγάδες την περιπέτειά του. Τότε, ο καϊμακάκης Σελίχ, εξέδωσε διαταγή προς τους προύχοντες, να χτυπήσουν ανελέητα κάθε νέο κρούσμα κλοπής, διαφορετικά οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες γι’ αυτούς.
Η διαταγή αυτή, με ημερομηνία 20 Μαρτίου 1821, έχει πολύ μεγάλη σημασία, καθώς αποτελεί σημαντικό στοιχείο για τη χρονολόγηση των προεπαναστατικών επεισοδίων.
Άλλα γεγονότα των ημερών εκείνων, ήταν η επίθεση και ο φόνος, μετά από διαταγή του Ασημάκη Φωτήλα, στο Λιβάρτζι δύο Τούρκων σπαχήδων (ενοικιαστών φόρων) από την Τριπολιτσά, των Τσιπουγλαίων.
Η φονική επίθεση, από τον Νικόλαο Σολιώτη και πάλι, εναντίον Αλβανών στο Βερσοβά, η προσβολή και ο φόνος μερικών από 18 Τούρκους που πηγαίνοντας από τα Σάλωνα (Άμφισσα) στην Τριπολιτσά, έπεσαν στην παγίδα των Πετμεζαίων στην Ακράτα, καθώς και ο φόνος στο Ανάγυρο του Σοπωτού, των Μουκαπελεμτσίδων, που συνόδευαν τους Ασήμαγα και Ομέραγα, από τους Σ. Πανόπουλο, Α. Κίσο, Π. Βλάντη κ.ά.
Η πρώτη καθαρά πολεμική επιχείρηση του αγώνα όμως, ήταν η επίθεση εναντίον του Τούρκου Βοεβόδα (διοικητή), των Καλαβρύτων Ιμπραήμ πασά Αρναούτογλου, που είχε ξεκινήσει στις 18 (ή στις 20) Μαρτίου για την Τριπολιτσά.
Προπορεύονταν ο δούλος και ο καφετζής του, με εντολή να κάνουν τις απαραίτητες προετοιμασίες στο τσιφλίκι του στην Ντάρα για την διανυκτέρευσή του εκεί.
Οι Πετμεζαίοι είχαν στήσει ενέδρα στη θέση Παλαιόπυργος και σκότωσαν τον δούλο του βοεβόδα. Αργότερα, οι ίδιοι μαζί με τους Μαζαίους, έστησαν ενέδρα και στον καφετζή του Αρναούτογλου, τον οποίο επίσης σκότωσαν. Έντρομος ο βοεβόδας μόλις πληροφορήθηκε τα γεγονότα, αυτά κλείστηκε μαζί με τους Τούρκους κατοίκους της περιοχής στους τρεις οχυρούς πύργους των Καλαβρύτων.
Τα γεγονότα αυτά, οδήγησαν την κεντρική τουρκική διοίκηση στην Τριπολιτσά να φυλακίσει τους Έλληνες αρχιερείς και πρόκριτους, που κρατούσε ως ομήρους. Τούρκοι πρόσφυγες άρχισαν να φθάσουν στην Τριπολιτσά, ενώ οι Έλληνες έκρυβαν τις οικογένειές τους σε ορεινά κρησφύγετα και, όσοι μπορούσαν, τις έστελναν σε μέρη μακριά από τον Μοριά, κυρίως στα νησιά.
Η αδούλωτη Μάνη, με τους ικανούς και γενναίους πολεμιστές, ήταν το ιδανικό μέρος για την έναρξη της Επανάστασης. Οι οικογένειες των Μούρτζινων (ή Τρουπάκηδων) και των Τζαννετάκηδων, είχαν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της γρήγορης έναρξής της. Αντίθετα, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ήταν πιο επιφυλακτικός. Όταν όμως οι Φιλικοί της Κωνσταντινούπολης, βοήθησαν τον γιο του Γεώργιο που κρατούσαν οι Τούρκοι ως όμηρο στην Πόλη, ως εγγύηση της πατρικής πίστης προς τον σουλτάνο, να απελευθερωθεί άρχισε να αναθεωρεί τις απόψεις του.
Η άφιξη του Γεώργιου στη Μάνη, με τις ενθουσιώδεις επαναστατικές του αρχές και ο πολεμικός αναβρασμός, οδήγησαν τους Μανιάτες στην κήρυξη της Επανάστασης στην Αρεόπολη (τότε Τσίμοβα), στις 17 Μαρτίου 1821. Πιθανότατα, στον ναό των Ταξιαρχών στην Αρεόπολη, έγινε δοξολογία.
Έχει διασωθεί ο Όρκος των Μανιατών μπροστά στους Ταξιάρχες. Άρχιζε με τη φράση: «Ορκίζομαι, «Ταν ή επί Τας» και κατέληγε «Νίκη ή Θάνατος» υπέρ Πίστεως και Πατρίδας»/
Στο μεταξύ, στις 21 Μαρτίου 1821, συγκεντρώθηκαν στα Καλάβρυτα 600 ένοπλοι αγωνιστές με αρχηγούς τον Σωτήρη Χαραλάμπη, τον Φωτήλα, τον Σωτήρη Θεοχαρόπουλο, τον Ιωάννη Παπαδόπουλο, τον Νικόλαο Σολιώτη και τους Πετμεζαίους, επιτέθηκαν εναντίον των Τούρκων που, όπως προαναφέραμε, είχαν οχυρωθεί στους οχυρούς πύργους των Καλαβρύτων. Μετά από πενθήμερη αντίσταση, ο Αρναούτογλου αναγκάστηκε να παραδοθεί.
Ο απολογισμός των επιχειρήσεων, ήταν 2 Έλληνες νεκροί και 3 τραυματίες, μεταξύ των οποίων και ο Ν. Σολιώτης.
Με τα 100 όπλα που πήραν από τους Τούρκους οι νικητές, εξόπλισαν και άλλους επαναστάτες.
Ορισμένοι νεότεροι ιστορικοί, στηριζόμενοι σε απομνημονεύματα, αναφέρουν ότι πριν ξεκινήσουν οι αγωνιστές για την επιχείρηση αυτή, παρακολούθησαν δοξολογία στην Αγία Λαύρα και πήραν μαζί τους για σημαία, το λάβαρο της Μονής με τη χρυσοκέντητη παράσταση της Κοίμησης της Θεοτόκου. Παράλληλα, στο Αίγιο (τότε Βοστίτσα) είχαν συγκεντρωθεί περίπου 400 ετοιμοπόλεμοι Έλληνες. Οι Τούρκοι της πόλης, μετά τα γεγονότα των Καλαβρύτων, καθώς δεν υπήρχε κανένα ασφαλές οχυρό, ζήτησαν μόνο να φύγουν με ασφάλεια. Οι πρόκριτοι της πόλης, τους διευκόλυναν και τους προστάτευσαν να μεταβούν στην αντικρινή Φωκίδα, απ’ όπου θα έφευγαν για τα Σάλωνα.
Όταν έφυγαν οι Τούρκοι (το αργότερο στις 23 Μαρτίου), ο Ανδρέας Λόντος, ύψωσε στην πόλη του Αιγίου την πρώτη ελληνική επαναστατική σημαία, που είχε κόκκινο χρώμα κι ένα μαύρο σταυρό στη μέση. Πάντως δεν είναι βέβαιο πότε ακριβώς απελευθερώθηκε το Αίγιο.
Αλλά και στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο, στις 22 Μαρτίου, από το απόγευμα ως τα χαράματα της επόμενης μέρας, 2.000 ένοπλοι της «Δυτικής Σπάρτης», με επικεφαλής τον Θ. Κολοκοτρώνη, τον Π. Μαυρομιχάλη, τους Μούρτζινους, τους Καπετανάκηδες, τους Κουμουντουράκηδες, τους Κυβέλλους, τους Χρηστέηδες και τον Π. Βενετσανάκο, κατέλαβαν τους λόφους γύρω από την Καλαμάτα, ενώ από την άλλη πλευρά της πόλης πλησίασαν ο Παπαφλέσσας με τον Νικηταρά.
Το πρωί της 23ης Μαρτίου 1821, οι ένοπλοι επαναστάτες μπήκαν στην πόλη. Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης, συνέστησε στον διοικητή της Καλαμάτας Αρναούτογλου, να παραιτηθεί από κάθε μάταια αντίσταση.
Πραγματικά, ο Αρναούτογλου παρέδωσε την ίδια μέρα με πρωτόκολλο την πόλη και τον τουρκικό οπλισμό. Το μεσημέρι, στις όχθες της Νέδας, μπροστά από τη βυζαντινή εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, ενώ χτυπούσαν χαρμόσυνα οι καμπάνες, 24 ιερείς και ιερομόναχοι ευλόγησαν, μετά από μια συγκινητική δοξολογία τις ελληνικές σημαίες και όρκισαν τους αγωνιστές.
Στην Πάτρα, στο μεταξύ στις 23 Μαρτίου ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων .Την επόμενη οι Τούρκοι κλείστηκαν στο κάστρο της πόλης, ενώ στην Πάτρα κατέφθαναν Έλληνες από τα γύρω χωριά.
Στις 25 Μαρτίου, έφτασαν από τα Νεζερά στην πρωτεύουσα της Αχαΐας, ο Α. Ζαΐμης και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός με 500 άνδρες, ο Α. Λόντος με 400 άνδρες από το Αίγιο, ο Μπενιζέλος Ρούφος, ο Κερνίκης Προκόπιος κ.ά. Στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου, παρά τους κανονιοβολισμούς των Τούρκων, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός (το κοσμικό όνομα του οποίου ήταν Γεώργιος Γκόζιας, και καταγόταν απ’ τη Δημητσάνα), έστησε τον Σταυρό στον οποίο ορκίστηκαν οι αγωνιστές: «Ελευθερία ή Θάνατος».
Αυτά ήταν, σύμφωνα με τις πηγές, τα (προ)επαναστατικά γεγονότα στον Μοριά ως τις 25 Μαρτίου 1821.
Στην Αγία Λαύρα έγινε στις 10 (ή στις 13 Μαρτίου), μια κρίσιμη σύσκεψη για την Επανάσταση. Σύμφωνα με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό που ήταν παρών:
«… οι δε συσκεφθέντες απεφάσισαν να μην δώσουν αιτίαν τινά, αλλά ως πεφοβισμένοι να παραμερίσωσι εις ασφαλή μέρη». Άλλοι υποστηρίζουν ότι στη σύσκεψη αυτή όχι μόνο αποφασίστηκε τότε η κήρυξη της Επανάστασης, αλλά και ότι στις 17 Μαρτίου, ημέρα εορτής του τιμώμενου εκεί Αγίου Αλεξίου, έγινε δοξολογία και ακολούθησε ορκωμοσία. Υπάρχει σχετική επιστολή προς τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη που αναφέρει: «Εξοχότατε Α.Μ. Χθες ετελέσθη το στεφάνωμα (=κηρύχθηκε η Επανάσταση και έγινε η ορκωμοσία) και έστω εις γνώσιν Σας. Καλάβρυτα τη 19 Μαρτίου 1821. Υπογραφαί Νικόλαος Χριστοδούλου Σολιώτης, Α. Σκαλτσάς)».
Πολύτιμες είναι οι πληροφορίες που μας δίνει ο Γάλλος πρόξενος στην Πάτρα Hughes Poud Ueville, αδελφός του γνωστού Francois. Πρώτος Έλληνας που σκότωσαν οι Τούρκοι, ήταν ο Κεφαλλονίτης Βασίλειος Ορκουλάτος, υπηρέτης του αγγλικού προξενείου που είχε προσχωρήσει στην Επανάσταση. Τα πρώτα θύματα των Ελλήνων, ήταν δύο μαύρες: γυναίκες «Δεν τις έσωσαν ούτε οι κραυγές ούτε τα παρακάλια μου», γράφει ο H. Pouqueville.
Το αν έγινε την 25η Μαρτίου 1821 στην Αγία Λαύρα δοξολογία από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, όρκιση των αγωνιστών κλπ., έχει απασχολήσει πολλούς ιστορικούς και μη
τα τελευταία χρόνια.
Ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν αναφέρει τίποτα στα απομνημονεύματά του γι΄αυτό, παρά μόνον, ότι η επανάσταση ξεκίνησε από την Πάτρα στις 25 Μαρτίου και συγκεκριμένα στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου όπου όρκισε τους αγωνιστές. Αντίθετα ο Κανέλλος Δεληγιάννης δίνει μέσα από τα απομνημονεύματά του την πληροφορία, ότι η επανάσταση ξεκίνησε στις 23 Μαρτίου από την Αγία Λαύρα.
