Ο Χοσέ Ντοροτέο Αράνγκο Αράμπουλα (José Doroteo Arango Arámbula, 5 Ιουνίου 1878 – 20 Ιουλίου 1923), γνωστός ως Πάντσο Βίγια (Pancho Villa) ή Φρανσίσκο Βίγια (Francisco Villa), υπήρξε μαζί με τους Εμιλιάνο Ζαπάτα και Πασκουάλ Ορόσκο, ένας από τους πρώτους επαναστατημένους Μεξικανούς στρατηγούς κατά την επανάσταση του 1910-1917 στο Μεξικό που συντέλεσε στην πτώση του δικτάτορα Πορφίριο Ντίας. Υπήρξε επικεφαλής της Στρατιάς του Βορρά (División del Norte).
Ξεκίνησε σαν ληστής και αργότερα, με δικό του στρατό 3.000 ανδρών, προσχώρησε στην Επανάσταση και πήρε κατ’ἀπονομή τον βαθμό του στρατηγού από τον Πρόεδρο του Μεξικού Μαδέρο. Ο ίδιος κάποτε τον φυλάκισε και , ο αναλφάβητος Βίγια, προσπάθησε και έμαθε να διαβάζει στην φυλακή.
Ο Βίγια διορίστηκε προσωρινός κυβερνήτης της πολιτείας Τσιουάουα του Μεξικού, το 1913-1914 και προσπάθησε να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο του λαού: Οι δημόσιες υπηρεσίες, τράμ, ηλεκτρικό ,τηλέφωνα, ύδρευση, αλευρόμυλοι, τσιφλίκια, όλα ελέγχονταν από τους στρατιώτες του, στους οποίους απαγόρευσε την αγορά αλκοόλ. Εκτελεύσε όποιον στρατιώτη συναντούσε μεθυσμένο. Κυκλοφόρησε δικό του χαρτονόμισμα και απέσπασε τον έλεγχο της οικονομίας από τους τσιφλικάδες, τους κεφαλαιούχους και τους τοκογλύφους. Παρόλο που αρχικά δεν θεωρούνταν πρωτεργάτης της Επανάστασης, αργότερα καθιερώθηκε και αυτός ως ηγετικό της στέλεχος.
Σκοτώθηκε σε ενέδρα στις 20 Ιουλίου του 1923.
