«..κινδυνεύουμε να γίνουμε άκαρδοι, αχάριστοι και άπληστοι. Μα περισσότερο με τρομοκρατεί ένας κόσμος που τίποτε δεν θα επαναστατεί μέσα του.»
Συνέντευξη στη Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου
Η ηθοποιός, σκηνοθέτης ενδυματολόγος, σκηνογράφος , συγγραφέας και χορεύτρια Ανδρονίκη Αβδελιώτη, πολυτάλαντη καλλιτέχνης, που τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται μόνιμα με το θέατρο «Αγγέλων Βήμα, μιλά στο “timesnews.gr” για τα «Πνεύματα του Χιλ Χάους» της Σίρλεϊ Τζάκσον, όπου πρωταγωνιστεί και υπογράφει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία.
«Δεν ξέρω πώς και γιατί αλλά ήθελα να γίνω ηθοποιός από μικρό παιδί» έχει εκμυστηρευτεί η ίδια, η οποία σίγουρα, όταν ήταν το παιδί φορούσε τα ρούχα της μαμάς, καθόταν μπροστά στον καθρέφτη και έκανε μιμήσεις.
Η Ανδρονίκη Αβδελιώτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε νηπιαγωγός γιατί αγαπούσε τα παιδιά. Το 2006 αποφοίτησε από την ανώτερη σχολή δραματικής τέχνης Ίασμος – Βασίλης Διαμαντόπουλος και κάθε παράστασή της από τότε είναι γεγονός…
- Τί ήταν αυτό που σας γοήτευσε τόσο κα. Αβδελιώτη, ώστε να ασχοληθείτε με το θρίλερ «Περί Μυστηρίων και πνευμάτων»;
Τα “Πνεύματα του Χιλ Χάους” ήταν επιλογή της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα – Καλογήρου και εντάσσεται στην θεματική ενότητα της σεζόν 2024-25 του θεάτρου «Αγγέλων Βήμα» “Περί Πνευμάτων και Μυστηρίων”. Μου ανατέθηκε η διασκευή και η σκηνοθεσία του έργου. Είναι ένα υπέροχο κείμενο. Πρόκειται για ένα θρίλερ μυστηρίου αλλά και ένα ψυχογραφικό μυθιστόρημα. Η Σίρλεϊ Τζάκσον ανοίγει στα δύο τις ψυχές των ηρώων. Οι ενδόμυχες σκέψεις τους, οι αδυναμίες τους, οι επιθυμίες τους φανερώνονται αφήνοντας τους εκτεθειμένους. Παρακολουθώντας την παράσταση , δεν ξέρεις , αν οι άνθρωποι αυτοί κινδυνεύουν από τα πνεύματα ή από τον ίδιο τους τον εαυτό.
«Πίσω από κάθε χώρο υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους δημιουργούμε δεσμούς Η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη και από τις δύο πλευρές, το αίσθημα της ελευθερίας είναι σπουδαία αγαθά…»
- Είναι η πρώτη φορά, που μυθιστόρημα της Σίρλεϊ Τζάκσον παίζεται διασκευασμένο σε ελληνικό θέατρο. Τι ιδιαίτερο έχει αυτό το κείμενο;
Παρόλο που η λύση του μυστηρίου έρχεται στο τέλος, οι θεατές έχουν ένα προβάδισμα σε σχέση με τους ήρωες. Έχουν ένα στοιχείο πάντα στην κατοχή τους και τους παρακολουθούν να πέφτουν σε παγίδες και να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο.
- Ποιο στοιχείο του έργου σας έκανε να το αγαπήσετε;
Η ευαισθησία που αντιμετωπίζει η συγγραφέας τους ανθρώπους, το πως φωτίζει τις πληγές τους ενώ ταυτόχρονα τους προστατεύει και τους ζεσταίνει την ψυχή.
- Σε κάθε παραγωγή, συγκεντρώνετε τους περισσότερους ρόλους στους συντελεστές της παράστασης , συν την ερμηνεία του ρόλου σας. Σας προκαλεί μεγάλος άγχος αυτό;
Δεν θα έλεγα ότι μου προκαλεί άγχος. Αγχωνόμαστε όταν αισθανόμαστε βάρος. Για εμένα είναι πάντα ένα όμορφο και δημιουργικό διάστημα αυτό. Όταν ξεκινάω να βλέπω την εικόνα μιας παράστασης και αρχίζω να την δημιουργώ. Έχει αρκετή κούραση γιατί είμαι ψυχαναγκαστική και μπορώ να δουλεύω όλη μέρα και όλη νύχτα με ελάχιστες ώρες ύπνου για να ολοκληρώσω αυτό που έχω ονειρευτεί. Άλλα δεν παύει να με κάνει χαρούμενη.
- Μιλήστε μου για τον ρόλο που υποδύεστε;
Η Ελεονόρα Βανς είναι από αυτούς τους ανθρώπους , οι οποίοι σε συγκινούν. Που κάπου έχει πάει λάθος η ζωή τους, αλλά μέσα τους η φλόγα παραμένει ζωντανή. Που κρέμονται από μια κλωστή, αλλά ακόμα ελπίζουν ότι όλα θα αλλάξουν μαγικά. Σαν σε παραμύθι.
- Πολύς κόσμος έχει δει την παράστασή σας, που έχει επιτυχία. Πώς αντιδρά το κοινό σε ένα θρίλερ;
Η αλήθεια ότι ο κόσμος έχει αγκαλιάσει την παράσταση μας και αυτό μας δίνει μεγάλη χαρά. Δεν είναι ένα είδος που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε στο θέατρο. Νομίζω πως και τρομάζει και συγκινείται. Έχει ενδιαφέρον που σε στιγμές μπορούμε να ακούμε ο ένας την ανάσα του άλλου.
«Το χειροκρότημα είναι τιμητικό. Ας πούμε ότι είναι οι τίτλοι τέλους, όμως κατά τη διάρκεια της παράστασης η επικοινωνία μεταξύ θεατή και ηθοποιού είναι σπουδαία. Έχει ένα άλλο μοίρασμα…»
- Έχετε δηλώσει, ότι από τότε που θυμάστε τον εαυτό σας θέλατε να γίνετε ηθοποιός και κυνηγήσατε το όνειρό σας. Τί σας προσέφερε η υποκριτική;
Μαθαίνω συνέχεια με τον εαυτό μου. Έπειτα, αναλύοντας τους ρόλους καταλαβαίνεις τους ανθρώπους και, προσπαθείς να κατανοήσεις τους ανθρώπους για να μπορέσεις να έρθεις πιο κοντά σε κάποιον ρόλο. Μου έχει προσφέρει αρκετές δυσάρεστες στιγμές, που τις έχω λάβει ως μαθήματα, αλλά μου έχει χαρίσει και πολλές στιγμές ευτυχίας. Και αισθάνομαι ευγνώμων για όλα.
- Τί έχετε βρει στο «Αγγέλων Βήμα» κι έχετε παραμείνει σταθερή συνεργάτης του τα τελευταία χρόνια;
Πίσω από κάθε χώρο υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους δημιουργούμε δεσμούς. Η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη και από τις δύο πλευρές, το αίσθημα της ελευθερίας είναι σπουδαία αγαθά. Χωρίς να χρειάζεται να πεις πολλά αλλά να γνωρίζεις ότι ο άλλος άνθρωπος θα είναι εκεί για εσένα. Το «Αγγέλων Βήμα» έχει ένα όραμα, μια λογική που μου ταιριάζει.
- Είναι το χειροκρότημα κα. Αβδελιώτη η επιβεβαίωση της επικοινωνίας μεταξύ του ηθοποιού και του κοινού;
Το χειροκρότημα είναι τιμητικό. Ας πούμε ότι είναι οι τίτλοι τέλους, όμως κατά τη διάρκεια της παράστασης η επικοινωνία μεταξύ θεατή και ηθοποιού είναι σπουδαία. Έχει ένα άλλο μοίρασμα. Υπάρχουν θεατές, που είναι πραγματικά γενναιόδωροι. Με το βλέμμα τους και ένα χαμόγελο, θα σου προσφέρουν το συναίσθημα τους.
- Είστε ένας άνθρωπος με βαθιές ανησυχίες για τον κόσμο γύρω του. Τι σας τρομάζει στην σημερινή κοινωνία;
Το ότι ακούμε και βλέπουμε το κακό μπροστά μας και μπορεί να μην μας αγγίζει. Το να χαθεί το όποιο συναίσθημα. Το ότι κινδυνεύουμε να γίνουμε άκαρδοι, αχάριστοι και άπληστοι. Μα περισσότερο με τρομοκρατεί ένας κόσμος που τίποτε δεν θα επαναστατεί μέσα του.
- Ποιο είναι το μότο σας για τη ζωή;
Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς.
- Κλείνοντας, ποια είναι τα επόμενα θεατρικά σας σχέδια ;
Αυτόν τον καιρό δίνω όλη μου την ενέργεια στην παράσταση μας “Τα Πνεύματα του Χίλ Χάους” η οποία θα συνεχιστεί ως την Κυριακή των Βαΐων. Μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων θα αρχίσω να κάνω σχέδια!
