- Της Σμαράγδας Μιχλιτσιάνου
«Το θερίον είπαν θερίον κι ο άνθρωπος είναι χερότερος.»
Πόσο δίκιο έχει ο Μακρυγιάννης!
Κι έρχεται ο διανοητής Καζαντζάκης να τεκμηριώσει την άποψη του αγωνιστή:
«Θεριό ’ναι η καρδιά του ανθρώπου. Θεριό ανήμερο… Χριστέ μου, μήτε εσύ μπόρεσες να τη μερώσεις…»
Κι ο σπουδαίος Ντοστογιέφσκι προσομοιάζει τον άνθρωπο με «Ένα άγριο ζώο , το οποίο δεν μπορεί να είναι τόσο αιμοβόρο όσο ένα ανθρώπινο ον.»
Δυστυχώς, το ζήσαμε κι αυτό με τον τραγικό θάνατο του 36χρονου Αντώνη Καρυώτη από τον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης ,ο οποίος έχασε τη ζωή του ,όταν μέλη του πληρώματος του πλοίου Blue Horizon της Attica Group τον έσπρωξαν ,ενώ βρισκόταν στον καταπέλτη – έχοντας εισιτήριο – για να επιβιβαστεί την ώρα που ξεκινούσε ο απόπλους το βράδυ της περασμένης Τρίτης στο λιμάνι του Πειραιά και γέμισε η ψυχή μας θλίψη, απογοήτευση, οδύνη αλλά και μεγάλη οργή.
Κι εκείνος ο χονδρός μέσα κι έξω ύπαρχος της εταιρείας έριξε την οριστική σπρωξιά στον Αντώνη και κοιτούσε σαν αναίσθητο θηρίο γυρίζοντας μαζί με τον συνάδελφό του, δυο ειδεχθείς δολοφόνοι , τις πλάτες τους στον άνθρωπο, που πνιγόταν…
Πώς μπόρεσαν;
Και ο κόσμος παρακινήθηκε σε δυναμικές δράσεις. Αλλά αναρωτιέμαι, αν μια κοιμισμένη κοινωνία π,ου δέχεται καθημερινά τόσες ψυχρολουσίες, ήθελε μια δολοφονία για να αφυπνιστεί;
Πού φτάσαμε…
Ο Μαρκ Τουαίην αναλύοντας ένα τέτοιο συγκλονιστικό γεγονός θα πει:
« Ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της σκέψης του σε σχέση με τα ζώα. Το γεγονός πως παρ’ όλα αυτά, κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική κατωτερότητα σε σχέση με τα ζώα.»
Πολύ βαρύς ο συσχετισμός.
Και ο Σεφέρης που ομολογεί, ότι ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια μας προτείνει :
«Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται.»
Έτσι είναι, για να μην φθάσουμε ποτέ στο σημείο να ασπαστούμε την θέση του Σαρλό:
«Αυτός ο κόσμος είναι αμείλικτος και πρέπει να είναι κανείς αμείλικτος για να αντεπεξέλθει…»
