- Δένα Αναξαγόρου Τουμαζή
Σήμερα η κυρία Κατίνα πήγε πρωί-πρωί κομμωτήριο, να χτενίσει τα μαλλιά της για να φαίνεται ωραία και περιποιημένη στη φωτογραφία της νέα της ταυτότητας, αφού τη δική της άνοιξε η γη και την κατάπιε. Φόρεσε το παλτό και το σάλι, πήρε το μπαστούνι της και με τη βοήθεια του βαφτιστικού της μπήκε στο αμάξι βάζοντας μπρος για τον κεντρικό αστυνομικό σταθμό. Η επέμβαση στο ισχίο πήγε πολύ καλά και ως το Πάσχα, είπε ο γιατρός, θα μπορεί να πάει στην προσκυνηματική εκδρομή στον Άγιο Ραφαήλ της Μυτιλήνης. Σ’ αυτόν άλλωστε είχε κάνει τάμα και οφείλει την επιτυχία της. Εντάξει, μισή σ’ αυτόν και την άλλη μισή στον ορθοπεδικό της.
Η εξαφάνιση της ταυτότητάς της τον τελευταίο χρόνο έδωσε άλλο νόημα στη ζωή της. Την ώρα που ασχολείτο όπως πάντα με το μαγείρεμα, σκούπιζε το πεζοδρόμιο ή πότιζε τα φκιόρα της, έπιανε συχνά τον εαυτό της να αφαιρείται και να χαμογελά. Τι έπαθες πάλε Κατινιώ; Ίντα που σκέφτεσαι τζαι γελάς πουκάτω-πουκάτω, τη ρωτούσαν οι γειτόνισσες και οι συννυφάδες της. Δεν τολμούσε να ομολογήσει πόσο την εξίταρε η ιδέα και μόνο, ότι την ώρα που αυτή καθόταν στην τζαμαρία βουτώντας κουλουράκια στον καφέ της, μια άγνωστη γυναίκα έφτανε στη Ρώμη, δείχνοντας στους τελωνειακούς την ταυτότητα, με το δικό της όνομα, Αικατερίνη Περγαμόντου. Άραγε να είχε αλλάξει και τη φωτογραφία της ή παρέμενε η ίδια και απλά η άλλη Κατίνα, η ψεύτικη, είχε φτιάξει τα μαλλιά της όπως της πραγματικής;
Να ’ταν λαθρέμπορος η άλλη Αικατερίνη, να μετέφερε παράνομα κλεμμένο χρυσό και ναρκωτικά ή αρχαιοκάπηλος με γλυπτά στις αποσκευές της; Μπορεί και να ’ταν μια οικοκυρά σαν την ίδια, η οποία είχε φύγει με ένα σαπιοκάραβο από τη Συρία ή το Ιράν. Τώρα χάρη στη δική της ευρωπαϊκή της ταυτότητα, θα άρχιζε μια νέα ζωή, σε μια χώρα, που η ίδια η Κατίνα δεν επισκέφθηκε ποτέ. Τη μια η προσφυγιά, οι ηλικιωμένοι γονείς, ο κατάκοιτος άντρας της… Πέρασαν τα χρόνια χωρίς να πάει ποτέ Ευρώπη και ειδικά στην Ιταλία, να δει το Βατικανό και να πάει βαρκάδα με τη γόνδολα στη Βενετία.
Μα τζ’ εμείς Ευρώπη είμαστε, συλλογίζεται και δεν έχει παράπονο αφού τόσα προσκυνήματα έκανε, στους Αγίους Τόπους, στο όρος Σινά, στο μοναστήρι του Οσίου Λουκά και στα Μετέωρα. Την ίδια στιγμή που αυτή τηγάνιζε πούλλες, μια Αικατερίνη Περγαμόντου μπορεί και να βρισκόταν έξω από τον ναό του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, τι κι αν ο Πάπας είναι αιρετικός, όπως είπε κι ο Τυχικός Πάφου;
Ο ανιψιός της μόλις έμαθε πως έχασε την ταυτότητά της, έσπευσε να πιάσει άδεια από τη δουλειά για να την πάρει να εκδώσει νέα. Πάρκαραν σ’ ένα χώρο στάθμευσης λίγα τετράγωνα πιο κάτω από τον κεντρικό αστυνομικό σταθμό και κούτσα-κούτσα μπήκαν μέσα για να πληροφορηθούν όμως πως η διεύθυνσή της υπάγεται σε άλλο αστυνομικό τμήμα. Κατευθύνθηκαν στη μακρινή αυτή συνοικία όπου ο αστυνομικός σταθμός στεγαζόταν σ’ ένα όμορφο περιποιημένο σπίτι περιστοιχισμένο από κάγκελα και ττέλια. Έπρεπε να κτυπήσεις κουδούνι για να σου ανοίξουν.
-Είδες γιε μου, μια χαρά ασφαλισμένοι εν οι αστυνομικοί, κλεισμένοι τζειμέσα. Αλή μας εμάς που είμαστεν έξω!
Πρώτη φορά στη ζωή της έμπαινε σε αστυνομικό τμήμα γι’ αυτό και ήταν κατενθουσιασμένη. Τα όργανα της τάξης δεν ήταν ψυχροί και απρόσωποι όπως οι αντίστοιχοι σε αμερικάνικες ταινίες. Αντιθέτως έμοιαζαν με αυτούς της τηλεοπτικής σειράς «Σασμός». Βούρκωσαν τα μάτια της, αφού ο αστυνομικός με το μουστάκι που την εξυπηρέτησε της θύμισε τον αγαπημένο της αστυνόμο Ήμελλο που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, την πραγματική ζωή και όχι στο σήριαλ! Εκείνη την ώρα κάποιοι υπάλληλοι έτρωγαν μπανανούες, που τες καλές τες παφίτικες, είχαν και σοπούες για να βράζουν τα πόδκια τους. Όλοι τους ευγενικοί και εξυπηρετικοί και αφού ο «Φραγκιαδάκης» συμπλήρωσε το κατάλληλο έγγραφο, την παρέπεμψαν να πάει μ’ αυτό στο Γραφείο του Πολίτη. Ξαναπερνώντας την ίδια Οδύσσεια με την εξεύρεση χώρου στάθμευσης, όταν επιτέλους έφτασαν, ανακάλυψαν πως έπρεπε να είχαν κλείσει ραντεβού, κάτι που διευθέτησε πρόθυμα η λειτουργός, για την επόμενη εβδομάδα. Έφυγαν άπραχτοι μες στη βροχή.
-Πάσιν τζαι τα μαλλιά μου αλλά χαλάλι της βροσιής. Άραγες σου να βρέσιει τζαι στη Ρώμη;
Ο βαφτιστικός της τη ρώτησε παραξενευμένος:
-Μα πού εσκέφτηκες τη Ρώμη ρε νούννα;
-Άστο!
Πού να του εξηγεί τώρα; Στο ράδιο ακούστηκε η φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου:
«Δε λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα
Στων χιλιομέτρων την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
ακούγονται τώρα σειρήνες μεταγωγικά κι ασθενοφόρα
Ξέρω τ’ όνομά σου την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας μια αλλιώτική ζωή»
(Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης)
Πηγή: hwww.philenews.com
