- ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ
Δυο επιστολές από την Επαναστατημένη Σερβία στον Κωνσταντίνο Υψηλάντη. Μία στις 8 Ιουλίου του 1805 και μια τις 4 Απριλίου του 1807.
Υψηλάντης, Κωνσταντίνος (Κωνσταντινούπολη, 1760 ; – Κίεβο Ρωσίας, 1816)
Την περίοδο που η Επτάνησος βρίσκεται στον αστερισμό του Καποδίστρια 1800-1807, η Σερβία βρίσκεται στον Αστερισμό του Κ. Υψηλάντη, πατέρα του Αλεξάνδρου, που σήκωσε το λάβαρο του 21.
Όταν η Ηρωική Επτάνησος Πολιτεία και η Ηρωική Σερβία έβαζαν τα θεμέλια της Απελευθέρωσης των Βαλκανίων. Όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης έβαζαν τα θεμέλια της Βαλκανικής Απελευθέρωσης από τον Οθωμανικό ζυγό. Ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης ανέλαβε ηγεμόνας της Βλαχίας τον Σεπτέμβρη του 1802 μέχρι και το 1806.
Επιστολή Σέρβων οπλαρχηγών με πρώτη υπογραφή του περίφημου Καραγεώργη της Σερβίας…
Καραγιώργης
Ο Καραγιώργης (14/11/1678-26/7/1817), ηγέτης της πρώτης Σέρβικης επανάστασης του 1804-1813, για την ανεξαρτησία από τους Οθωμανούς. Είναι στο τιμόνι του αγώνα των Σέρβων όταν ο Ι. Καποδίστριας ετοιμάζει και ηγείται της εποποιίας της Λευκάδας εναντίον των δυνάμεων του Αλή Πασά που λήγει με θρίαμβο των Ελληνικών οπλών τον Ιούλιο του 1807.
Ημείς οι υπογεγραμμένοι δια τους Βοεβόδας, στρατιωτικούς μπουλουκμπασίδας και αρχηγούς του Σερβικού Έθνους της επαρχίας Βελιγραδίου λαμβάνομεν την τιμήν όπως χαιρετίσωμεν την Υ.Υ εκπροσωπούντες το πασσαλίκιον τούτον, και επικαλούμεθα την φιλίαν και συμμαχίαν του χριστιανικού λαού, ίνα ο Θεός σωτήρ καταδεχθείς ανορθώσει τον σταυρόν εις το ανθρώπινον γένος αιωνίως. Καταφυγόντες προς την Υ.Υ. εκφράζομεν την αείποτε τηρουμένην εν τη καρδία ημών ευγνωμοσύνην δια τας αγαθότητας της Υ.Υ. ην τηρήσωμεν ως επί λίθου εγγεγραμμένην ένεκα των φιλανθρώπων υμών αισθημάτων και της γενναίας υποδοχής ην η Υ.Υ. κατεδέχθη αξιώσασα ημάς και των φρονίμων συμβουλών, ας αύτη ου παύει δίδουσα ημίν καταδεχομένη, ίνα δεικνύει τόσα ευεργετήματα εις τον Σερβικόν λαόν, αναγνωρίζοντα εν υμίν τον ευεργέτην αυτού.
Τούτο δε φαίνεται προ πάντων εκ της εντίμου επιστολής Υμών και τούτο ένεκα η καρδία ημών οφείλει, ίνα δείξει προς την Υ.Υ. ευγνωμοσύνη ημών προσηκόντως δι’ εγγράφου.
Και επειδή εσμέν πάντες άνθρωποι περιωρισμένοι και λίαν καταδεδυναστευμένοι υπό του τυραννικού ζυγού των Οθωμανών ικετεύομεν την Υ.Υ. ταπεινότατα, επειδή αναγνωρίζομεν Υμάς πάντοτε ευεργέτην ημών, όπως ευαρεστηθέντες αναπτύξητε τας εν τη εσωκλείστω επιστολή περιεχομένας λεπτομερείας και διαβιβάσητε αυτήν δια των υπαλλήλων υμών προς τους εν Κωνσταντινουπόλει αντιπροσώπους ημών και εκτός τούτου λάβει την καλωσύνη η Υ.Υ. ίνα γράψει επίσης κατά το περιεχόμενο της επιστολής και την χαρακτηριστικήν της Υ.Υ. φρόνιση εις την πόρτα του Υψηλοτάτου Σουλτάνου παν ότι υπαγορεύει υμίν η φρόνισις ημών. Η Υ.Υ. βλέπει και αυτή ότι πάσχομεν υπό των ασπλάχνων εχθρών ημών. Επομένως ευαρεστηθείτε Γαληνότατε Πρίγκηψ, όπως οι εν Κων/πόλει υπάλληλοι υμών παραδώσωσιν άνευ αναβολής την αίτηση ημών προς τον Υψηλότατον Σουλτάνον και οι υπάλληλοι υμών συνδραμέτωσαν και ούτοι τας καθεαυτούς τους αντιπροσώπους ημών εις τας παρακλήσεις αυτών, ίνα δυνηθώσιν περαιώσαι άνευ αναβολής την υπόθεσιν ημών. Αναφερόμενοι τη Υψηλοτάτη καλοκαγαθία της Υ.Υ. μένομεν μετά σεβασμού…
Εκ του Σερβικού στρατοπέδου τη 8η Ιουλίου 1805
Καραγιώργης, Πεχούτζιτς, Στεφάνοβιτς, Σίμωνος Μάρκοβιτς, Μαλβέυ (κτλ)
Επιστολή Αρχιεπισκόπου Βελιγραδίου Λεοντίου…
“Ωθούμενοι υπό της μάλλον κατεπειγούσης ανάγκης ετολμήσαμεν Κυρίε μου, ίνα επικαλεσθώμεν την ευσπλαχνίαν υμών και καθικετεύσομεν τον κ. Κλουτσιάρη, απεσταλμένον του Υψηλάντου ίνα βοηθήσει ημάς δι’ ικανής ποσότητας ζωοτροφιών εκ του ιδιαιτέρου θησαυρού της Υ.Υ. Αρκούντως εγνωρίζομεν την γενναιότητα και μεγαλοψυχίαν αυτής, ως και την συμπάθειαν, ην δεικνύει υπέρ του όλου κόσμου και κατά ισχυρότερον λόγον υπέρ των εχόντων μεγαλυτέραν ανάγκην, ίνα μη αμφιβάλλομεν υπερ του αποτελέσματος των ενεργειών ημών. Τωόντι ο κ. Κλουτσιάρης προσέξας της παρακλήσεως ημών προμήθευσε εν όνόματι της Υ.Υ. 100 χιλιάδας αλεύρων και άλλην ποσότητα κριθής.
Αυτός ο ίδιος εύρε τον έμπορον των ζωοτροφιών τούτων, ας ήρξαντο ήδη φορτώνοντες και καταβιβάζοντες εις Πορέστ. Ευτυχείς ως απολαμβάνοντες τοιαύτην χάριν εσπευσμένως ειδοποιήσαμεν αυτήν δια του επίτηδες απεσταλμένου του Μηλέγκου (Σέρβου οπλαρχηγού) προς όλους τους εν Κράινα χριστιανούς δια εμψύχωση και πεπεισμένοι εσμέν ότι εάν ο Θεός θέλη απολαύσωσι ούτοι μεγαλύτερα αγαθά και μεγαλυτέραν εύνοιαν…
Βελιγράδιον 4 Απριλίου 1807 Λεόντειος αρχιεπίσκοπος Βελιγραδίου”
Μετά της επιστολής ταύτης ο αρχιεπίσκοπος διεβίβαζε εις τον Υψηλάντην κατάλογον τον κατά την εποχήν εκείνην σερβικών δυνάμεων.
Υστερόγραφο. Ποιος ο Πάγκαλος και ποια η Σχέση του Αναγνωσταρά με τα Ιόνια και τον Καποδίστρια.
Κολοκοτρώνης
α). Ο στρατηγός Πάγκαλος που αναφέρει ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του και συγκεκριμένα στην μύησή του στην Φιλική Εταιρεία, πριν μεταβεί στην Κέρκυρα για να συμμετάσχει στην μεγάλη υπό τον Καποδίστρια συνάντηση των οπλαρχηγών το Πάσχα του 1819. “…την εταιρεία μου την είπε ο Πάγκαλος…” υπήρξε αρχηγός ενόπλου Ελληνικού σώματος που συγκρότησε κατά την υπηρεσία του, υπό τον Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία. Αναμεμειγμένος στο αποκαλούμενο κίνημα των μεσημβρινών επαρχιών της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, μαζί με τον Ναύαρχο Σινιάβιν, κινήματος που επίσης σχεδιάστηκε στην Κέρκυρα.
Το εν Λόγω κίνημα επεδίωκε τον συνδυασμό της επανάστασης της Σερβίας,του Ολύμπου και των ανεξάρτητων Επτανήσων.
(Ι. Φιλήμονος, Φιλική Εταιρεία, εκδόσεις Α. Καραβία Αθήναι σελ. 103-106) (Φιλήμονος Φιλική Εταιρεία σελ. 105).
Στην ίδια σημαντική αποκάλυψη για τον εν λόγω Πάγκαλο αλλά και για τα άγνωστα μέχρι σήμερα δίκτυα που προετοίμασαν το 21… και την ρόλο του Καποδίστρια σε αυτά, αναφέρεται και ο Επτανήσιος ιστορικός Παναγιώτης Χιώτης.
Ο Πάγκαλος λοιπόν, εν τω Ναώ του Αγίου Γεωργίου των Λατίνων, ανέγνωσε επιστολή του Αναγνωσταρά προς τον Θ. Κολοκοτρώνη και τους συνοπαδούς του, όπως ορκισθώσι πρότερον εις την εικόνα του Χριστού ενώπιον του πνευματικού Αργυρόπουλου και είτα ανοίξωσι τας επιστολάς μιάς Αρχής εργαζομένης υπέρ του Έθνους.
Αφού ο όρκος περί της επιστολής και τα λοιπά επράχθησαν, εμυήθησαν άπαντες του μυστήριου και ορκίσθησαν τον μέγα και φρικτόν όρκον των φιλικών.
Ο Χιώτης στην Ιστορία του Ιονίου Κράτους ( τόμος Α σελ. 317) αναφέρει ότι μαζί με τον Κολοκοτρώνη μυήθηκαν ο Νικηταράς και ο Πετιμεζάς.
Νικηταράς
Ο δε Κολοκοτρώνης κατήχησεν εν Ζακύνθου τον προηγούμενον του μεγάλου σπηλαίου Ιωνάν Κανελόπουλον και απέστειλαν αυτόν εις την Πελοπόννησον ως κατηχητήν.
Αυτός δε συνεπηφέρων επιστολήν του Καποδιστρίου και τα άσματα του Ρήγα προς τον Ασημάκη Σκαλτσά και άλλους πολλούς Πελοποννησίους διέδωκεν αυτοίς το Μυστήριον… ( Π. Χιώτης Ιστορία του Ιονίου Κράτους, τόμος Α΄, σελ. 318
β) Ο Αναγνωσταράς. Ο καλύτερος των αποστόλων της Φ.Ε. ο αποκληθείς και Ορφέας των Φιλικών, φίλος του Κολοκοτρώνη, ο Αναγνωσταράς (Τάκης Χ. Κανδηλώρος 251).
Αποκαλυπτική για την μακρόχρονη σχέση Αναγνωσταρά με την Επτανησιακή ηγεσία αλλά και τις σχέσεις αυτών που θα συναντηθούν με τον Καποδίστρια στην Κέρκυρα στα 1819, είναι η θαυμάσια περιγραφή του Νικηταρά, στα απομνημονεύματα του.
Ο Αναγνωσταράς είχε έλθει στην Κέρκυρα από το 1805, τον χρόνο του Θανάτου της πατριαρχικής μορφής των κλεφταρματωλών, του Ζαχαριά. «Αφού σκοτώθηκε ο Ζαχαριάς ο Αναγνωσταράς συμβιβάζει τους εχθρευμένους κλέφτες και πάγει στους Κορφούς. Ο Ζαχαριάς ήταν στύλος των κλεφτών. Ο Αναγνωσταράς ομιλεί με τον Μοντσενίγο (εις τους Κορφούς και με τον Μπενάκη) κάμνει αναφορές (εις τον Αυτοκράτορα). Εις την Ζακυνθο τότε πάγω, γραφόμεθα εις τα στρατεύματα…» (Πραγματείαι της Ακαδημίας Αθηνών τόμος 20 Αριθ 2. Βίος Νικήτα Σταματελόπουλου ή Νικηταρά. Καταγραφή Γεωργίου Τερτσέτη. Εκ Τεσσάρων Χειρογράφων. Υπό Κων/νου. Α. Κονόμου. Εν Αθήναις 1953.)
Περισσότερο αποκαλυπτική της σημασίας της συμμετοχής του Αναγνωσταρά στην μύηση του Κολοκοτρώνη είναι η ιδιαίτερη μεταχείριση που επεφύλαξε ο Καποδίστριας στον Αναγνωσταρά κατά την επίσκεψη των οπλαρχηγών στη Ρωσία στα 1816 και οι σχετικές εντολές που δίνει στον Στρογγάνωφ για οικονομική βοήθεια, για αναγνώριση του ως Ρώσου Αξιωματικού και παροχή προστασίας σε ολόκληρη την Οθωμανική επικράτεια. (ο Ιωάννης Καποδίστριας στη Ρωσία. Γκριγκόρι Αρς σελ, 124.
