Ο Γιάκομπ Σεγκ (Jakob Schegk, ή αλλιώς Γιάκομπ Ντέγκεν, Γιόχαν Γιάκομπ Μπρούκερ Σεγκ, Γιάκομπ Σεγκ ο γηραιότερος, Σέγκιους, και Σέκιους) (6 Ιουνίου 1511 – 9 Μαΐου 1587) ήταν πολυμαθής Γερμανός Αριστοτελιστής φιλόσοφος και ακαδημαϊκός φυσικός.
Καταγωγή και εκπαίδευση
Γεννήθηκε στο Σόρντορφ, και ήταν γιος του Μπέρνχαρντ Ντέγκεν. Στη συνέχεια υιοθέτησε το όνομα Σεγκ/Σέγκιους το οποίο χρησιμοποίησε στο υπόλοιπο της ενήλικης ζωής του. Είχε αρκετές γνώσεις στις κλασικές γλώσσες, έχοντας σπουδάσει πλάι στον Γιόχαν Τόμας, μαθητή του Γιόχαν Ρόιχλιν, στο Σόρντορφ. Στη συνέχεια εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν το 1527, από όπου αποφοίτησε το 1529. Έγινε μέλος της συγκλήτου του πανεπιστημίου και άρχισε τις διαλέξεις στην φιλοσοφία και τις κλασικές γλώσσες ενώ ήταν μόλις είκοσι ετών. Παρέμεινε στο Τύμπιγκεν για το υπόλοιπο της σταδιοδρομίας του.
Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία
Ανέλαβε την διεύθυνση του Τύμπιγκερ Στιφτ (Tübinger Stift), γεγονός που το έδωσε την ευκαιρία να αναπτύξει τις ικανότητές του στην θεολογία. Επίσης σπούδασε νομική προτού στραφεί στην ιατρική την δεκαετία του 1530. Έλαβε διδακτορικό στην ιατρική το 1539 σπουδάζοντας με τους Λέοναρντ Φουξ και Μίκαελ Ρούκερ. Παρέμεινε στη σχολή των τεχνών μέχρι την ένταξη του στην ιατρική σχολή το 1553. Παρ’ όλα αυτά, η φιλοσοφική του εξειδίκευση ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να μείνει ανεκμετάλλευτη, και έτσι το πανεπιστήμιο του επέτρεψε να πραγματοποιεί διαλέξεις ιατρικής αλλά και Αριστοτελικής φιλοσοφίας από το 1564 και έπειτα. Τα προβλήματα με την όραση του εμπόδιζαν την κινητικότητα του, και εν τέλει το 1577 τυφλώθηκε ολικά. Παρ’ αυτά συνέχισε την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του. Στην φιλοσοφία, ήταν πρωτοπόρος Γερμανός Λουθηρανός Αριστοτελιστής και θεωρούνταν ως μια από τις μεγαλύτερες φιλοσοφικές αυθεντίες της εποχής του. Πέθανε στο Τύμπιγκεν.
Ενώ έχει παραμεληθεί κατά κάποιο τρόπο από τους σύγχρονους φιλόσοφους, οι πολυάριθμοι σχολιασμοί του σχετικά με τον Αριστοτέλη χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης, ειδικά το De demonstratione libri XV. Ενεπλάκη σε μακροχρόνια διαμάχη με τον Ιταλό Αριστοτελιστή φιλόσοφο Σιμόνε Σιμόνι. Επρόκειτο για δεσμευμένο Αριστοτελιστή, και αντιτάχθηκε πλήρως στις φιλοσοφικές καινοτομίες του Πέτρους Ρέιμους. Ομοίως συμμετείχε σε διάλογο με τον Τόμας Εράστους σχετικά με παρουσία της σάρκας του Χριστού στην Θεία Ευχαριστία.
Στους εξέχοντες μαθητές του περιλαμβάνονταν οι Νικολάους Ταουρέλους και Αντρέας Πλάνερ, αν και ο Σεγκ άσκησε μεγαλύτερη επιρροή στον Γάλλο Παρακελσίτη Ζοζέφ Ντυσέν Κερσετανί. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν την μακροχρόνια επίδραση του στις στη σύγχρονη ιατρική θεωρία. Ο Χανς Βέμπερ ανέφερε για αυτόν πως ήταν «ο πατέρας και πρωτοπόρος του Προτεσταντικού Σχολαστικισμού».
Έργα
- Antisimonius, quo refelluntur supra trecentos errores Simonii … Eivsdem Iacobi Schegkii Apologeticus, oppositus calumniae G. Genebrardi, Parisiensis Theologi. Tübingen: Georg Gruppenbach, 1573 (VD 16 S 2464).
- Antilogia Jacobi Schegkii Schorndorffensis, qua refellit XXVII Propositiones Servetianae Haereseos Tübingen: Ulrich Morhart, 1568 (VD16 S 2463).
- De demonstratione libri XV Basel: Johannes Oporinus et al., 1564 (VD 16 S 2475).
- De Vna Persona & duabus Naturis Christi: Sententia Iacobi Schegkij D. Medici Et Philosophi Clarissimi, Professoris Scholae Tubingensis ex fundamentis quidem Scripturae Sacrae, analysi autem Philosophica, & piè & eruditè explicata. Frankfurt: Peter Braubach, 1565 (VD16 S 2493).
- Hyperaspistes Responsi, ad quatuor Epistolas Petri Rami contra se aeditas Tübingen: Ulrich Morhart, 1570 (VD16 S 2478).
- Organi Aristotelei Pars prima eaq[ue] analytica. Basel: Eusebius Episcopius, 1577 (VD16 S 2483).
- Tractationum physicarum et medicarum tomus unus. Frankfurt: Johann Wechel, 1585 (VD16 S 2492).
Βιβλιογραφία
- Günter Frank, Die Vernunft des Gottesgedankens: Religionsphilosophische Studien zur frühen Neuzeit. Stuttgart, Bad Cannstatt, 2003 (Quaestiones ; 13). [Johann Jacob Brucker Schegk]
- James Hinz, “Jacob Schegk,” Oxford Encyclopedia of the Reformation (Oxford, 1996), τόμ. 4, σελ. 2. (ISBN 0-19-506493-3)
- Hiro Hirai, “The Invisible Hand of God in Seeds: Jacob Schegk’s Theory of Plastic Faculty,” Early Science and Medicine 12 (2007): 377-404.
- Hiro Hirai, “Jacob Schegk on the Plastic Faculty and the Origins of Souls” στο Medical humanism and natural philosophy: Renaissance debates on matter, life, and the soul (Leiden: Brill, 2011), 81-103.
- Sachiko Kusukawa, “Lutheran uses of Aristotle: a comparison between Jacob Schegk and Philip Melanchthon.” στο Philosophy in the Sixteenth and Seventeenth Centuries (Aldershot: Ashgate, 1999), pp. 169–205
- Albert Moll, “Jakob Degen und Oswald Gabelkover,” στο Medicinisches Correspondenzblatt des Württembergischen Ärztlichen Veriens 26 (1856): 81-85, 89-92, 97-103
- Arthur Richter (1877), “Degen, Jakob (Philosoph)“, Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (στα Γερμανικά), 5, Leipzig: Duncker & Humblot, σσ. 21–22
- Christoph Sigwart, Jakob Schegk. Ein Bild aus der Geschichte der Universität Tübingen im 16. Jahrhundert. Στο Staatsanzeiger, Beilage 1883, σσ. 65–79
- Christoph Sigwart, “Jacob Schegk, Professor der Philosophie und Medizin. Στο Kleine Schriften, I, 256-291 (Freiburg, 1889).
