ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΝΗΣ
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΤΡΙΑΝΟ
Ο Αντριάνο υπήρξε ένας εξαιρετικά χαρισματικός βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής που έκανε σπουδαία καριέρα στην Ίντερ του Μιλάνου και στην Εθνική Βραζιλίας. Η καριέρα αυτή δεν κράτησε πολύ. Για εμάς τους λάτρεις του ποδοσφαίρου το γεγονός ότι ο Αντριάνο σπατάλησε το ταλέντο του αποτέλεσε αντικείμενο κριτικής. Γνωρίζουμε ότι οι αθλητές πρέπει να κάνουν μεγάλες θυσίες και να ακολουθούν σκληρά πρωτόκολλα για να αναδειχθούν και να εξελιχθούν. Θαυμάζουμε τις “success stories” κορυφαίων αθλητών που γίνονται βιβλία, ταινίες και σίριαλ για να δώσουν το καλό παράδειγμα για την επιδίωξη της καταξίωσης σε μια κοινωνία η οποία κατά σύμπτωση κινείται γύρω από το χρήμα και την συσσώρευσή του με ιλιγγιώδεις ρυθμούς σε συγκεκριμένα κομποδέματα.
Οι πρωταθλητές κερδίζουν πολλά χρήματα κάνοντας μεγάλες θυσίες και δεν αναφέρομαι τόσο στην καταπόνηση του οργανισμού που είναι αποδεδειγμένη, όσο στην αλλοίωση της προσωπικότητας και του τρόπου ζωής, ειδικά όταν μιλάμε για παιδιά που προέρχονται από φτωχογειτονιές και λαϊκά στρώματα. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, όσες και οι κατεστραμμένες ζωές από ναρκωτικά, αλκοόλ και αυτοκτονική κατάθλιψη.
Ιδού η μεγάλη αντίφαση. Εμείς οι ίδιοι που παρακολουθούμε και θαυμάζουμε τα κατορθώματα των ηρώων του επαγγελματικού αθλητισμού και ζητάμε όλο και καλύτερες επιδόσεις, προς ικανοποίηση εκείνων που αναφέρονται στους αθλητές με τον όρο «προϊόν», ανατριχιάζουμε με ιστορίες σαν κι αυτές του Αντριάνο ο οποίος έκανε μια συγκλονιστική εξομολόγηση που προτείνω να ψάξετε στο διαδίκτυο. Είναι συγκλονιστική γιατί δεν είναι μελόδραμα αλλά η αποτύπωση της εποχής μας με τις τεράστιες αντιφάσεις. Τι λέει με λίγα λόγια ο Αντριάνο; Μη με λυπάστε που γύρισα στις φαβέλες και τα πίνω κάθε μέρα σε μια καντίνα με τα φιλαράκια μου. Γύρισα στους δικούς μου ανθρώπους. Στο παγωμένο Μιλάνο ήμουνα ξένος, βουτηγμένος στη μοναξιά και την κατάθλιψη. Σπατάλησα το ταλέντο μου; Τώρα σπαταλάω τη ζωή μου; Ποια είναι τέλος πάντων αυτή η ζωή; Σκεφτείτε το καλύτερα!
Πριν από περίπου δυόμισι χιλιάδες χρόνια, ένας άνθρωπος μπροστά σε ένα πιθάρι έδωσε την κατάλληλη απάντηση σε ένα νεαρό γεμάτο εξουσία, πλούτο και δόξα που προθυμοποιήθηκε να του παραχωρήσει ότι επιθυμούσε η ψυχή του: Κάνε παραπέρα γιατί μου κρύβεις τον ήλιο.
