ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΝΗΣ
ΑΝΕΣΤΗΣ
Δεν ήταν μόνο ο Ατάκας, εκείνο τον παλιό καιρό, στη γειτονιά. Ήταν ο Παγκανίνι που έβγαζε και εφημερίδα. Μονόχορδο βιολί αυτός. Ήταν και ο Ανέστης.
Ανέστης ο βαδιστής. Διότι ο κανονικός λαχειοπώλης είναι βαδιστής. Αμπελόκηποι-Ελληνορώσων-Ψυχικό-Γαλάτσι-Κυψέλη-Σεπόλια-Μουσείο-Εξάρχεια-Νεάπολη-Γκύζη-Τουρκοβούνια. Κάθε μέρα εισέπραττε το φόρο της ελπίδας. Αγγελιαφόρος της τύχης αν και ο Ανέστης δεν πίστευε σ’ αυτήν. Διότι για τον Ανέστη πίσω απ’ όλα κρυβόταν η CIA.
Ο Θεός του Σπινόζα είναι εμμενής. Βρίσκεται μέσα σε όλα τα όντα, μέσα σε όλη τη Φύση, είναι η ίδια η Φύση. Κάπως έτσι ήταν και η CIA του Ανέστη. Πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα και κινούσα. Όλα τα όριζε και τα προκαθόριζε.
Μερικοί πελάτες που γνωρίζανε τη θεωρία του τον πειράζανε. Αφού η CIA γνωρίζει εκ των προτέρων και βγάζει τον τυχερό, γιατί να πάρω λαχείο; Διότι κύριε μπορεί να έχει επιλέξει εσένα. Άγνωσται αι βουλαί της CIA. Τότε οι παρευρισκόμενοι εχειροκρότουν με θέρμην και κατέβαλον αυτοβούλως τον φόρον της ελπίδος.
Παρά τη μάλλον μοιρολατρική θεωρία του, ο Ανέστης ήταν επαναστατική φύση. Του άρεσε το ποδόσφαιρο αλλά είχε αγανακτήσει με τη συμμετοχή των ευρωπαϊκών ομάδων στο μουντιάλ της Αργεντινής του δικτάτορα Βιντέλα. Τότε ήταν που έγραψε και το περίφημο ποίημά του, «Δεν έπρεπε η Ευρώπη να πάει στο Μουντιάλ».
Την τελευταία φορά που τον είδα ήταν στην ταβέρνα του Σούλη που τότε ήταν στα κλεισίματα. Ο Σούλης είχε αποφασίσει να επιστρέψει στο παλιό του επάγγελμα και ξεσκόνιζε το ναυτικό του φυλλάδιο. Ήμασταν οι τρεις μας, Σούλης, Ανέστης κι εγώ, για να δούμε μπάλα. Ο Ανέστης έφτιαξε μόνος του μια ντοματοσαλάτα για μεσημεριανό και κάθισε να παρακολουθήσει. Δεν τον ένοιαζε που το παιχνίδι ήταν στημένο. Αυτός δεν ήξερε το αποτέλεσμα.
Μετά από κάμποσο καιρό μίλησα με το Σούλη στο τηλέφωνο. Μέσα στα άλλα νέα, μου είπε για τον Ανέστη ότι γλίτωσε στο τσακ τον θάνατο. Τον βρήκανε στο καμαράκι που έμενε να παραμιλά από τον ψηλό πυρετό. Τον είχαν διατάξει οι εξωγήινοι να φάει σαράντα αυγά και αυτός υπάκουσε.
Ο Σούλης τον επισκέφτηκε στο νοσοκομείο και τον συμβούλεψε να μην εμπιστεύεται τους εξωγήινους διότι και αυτοί τα έχουν κάνει πλακάκια με την CIA.
Πέρασαν χρόνια από τότε. Ο Παγκανίνι έχει σίγουρα ταξιδέψει, εκτός αν έχει σπάσει παγκόσμιο ρεκόρ μακροζωίας. Μάλλον τον έχει ακολουθήσει ο Ατάκας, μπορεί και ο Ανέστης – αν δεν άκουσε τη συμβουλή του Σούλη.
Άλλους σαν κι αυτούς δεν γνώρισα από τότε. Μάλλον φταίει ότι παραμεγάλωσα και τίποτα πια δε μπορεί να με εντυπωσιάσει. Τα λίγα χρόνια που έπονται – εφόσον τα ζήσω – δεν πρόκειται να με εκπλήξουν. Ο χρόνος αυτός δεν θα είναι δικός μου. Αν δεν είναι η ποινή μου, θα είναι η εξορία μου.
