Κάθε δημόσιο πρόσωπο που υπηρετεί έναν θεσμό, μέσα από τις διάφορες δραστηριότητές του, τις πρωτοβουλίες που παίρνει, τους λόγους που εκφωνεί, τον προσωπικό τόνο που καταθέτει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, προσθέτει την δική του πινελιά στην διαμόρφωση της δημόσιας αισθητικής καθημερινότητας που ορίζει την εικόνα της χώρας, την μεγάλη της εικόνα.
Οι συμβολισμοί που εκπέμπονται από τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται αποτελούν το αποτύπωμα της Προεδρικής συνεισφοράς στην μεγάλη εικόνα της χώρας και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ποιότητα της δημόσιας αισθητικής καθημερινότητάς μας
Μας δείχνουν λίγο πολύ το επίπεδο της ποιότητας της καθημερινής μας ζωής ή τουλάχιστον ποιο θα πρέπει να είναι αυτό το επίπεδο.
«Θέλω να βάλω στο κέντρο τους απλούς ανθρώπους, να δώσω φωνή σε αυτούς που δεν έχουν. Αυτό που εγώ θέλησα να δώσω στον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι το άνοιγμα στην κοινωνία. Η επαφή με τους απλούς ανθρώπους, με τις ευάλωτες ομάδες, με αυτούς που έχουν ανάγκη».
Και είναι ιδιαίτερα συνεπής, είναι αλήθεια. Και εύστοχη είναι στις επιλογές που κάνει. Το ζητούμενο βέβαια είναι πως αυτοί οι συμβολισμοί που αναδύονται μέσα από αυτές τις πρωτοβουλίες θα ενσωματωθούν στην κρατική λειτουργία και διοικητική διαδικασία του κρατικού μηχανισμού και βέβαια πως θα μετατραπούν σε απόκτημα της συλλογικής κοινωνικής συμπεριφοράς.
Οι δημόσιες κοινωνικές υποχρεώσεις είναι πάντα πολλές, οι προσκλήσεις για Προεδρική συμμετοχή σε διάφορες εκδηλώσεις είναι επίσης πολλές, η δε επιλογή για το που θα ανταποκριθεί και που όχι είναι εκ των πραγμάτων αναγκαία.
Κάποιες επιλογές όμως – που από την στιγμή που δεν αποφεύγονται ακόμη και με την διπλωματική πρόφαση ενός κρυολογήματος – είναι αν μη τι άλλο τουλάχιστον ατυχείς. Και προσβλητικές για τους πολίτες μιας χώρας που δεν ενθουσιάζονται από την πτωτική πορεία της αξιοπιστίας της δημοσιογραφίας σε τούτη τη χώρα.
Και σαν τέτοιες, πλήττουν βάναυσα την αισθητική μας καθημερινότητα. Και οφείλεται να επισημαίνονται:
«Το 2003 τιμωρήθηκε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με προσωρινή διαγραφή ενός χρόνου, για εμπλοκή ονόματος ατόμου στην υπόθεση της 17 Νοέμβρη, τριών μηνών και δεκαέξι μηνών το 2007 για χρήση “κομπάρσου” αντί πραγματικής συνέντευξης σε ρεπορτάζ, και εμφάνιση σε διαφήμιση αντίστοιχα, ενώ το 2001 είχε διαγραφεί ξανά προσωρινά για ένα χρόνο επειδή έπειτα από καταγγελία του δημοσιογράφου Στέλιου Κούλογλου αποδείχτηκε ότι πλάνα της εκπομπής “Στα στρατόπεδα των Ταλιμπάν” που παρουσιάστηκαν από το κανάλι Tempo, όπου ήταν διευθυντής ειδήσεων, στην πραγματικότητα δεν ήταν από το Αφγανιστάν αλλά από το Πακιστάν.
Το 2020 έλαβε για τις ιστοσελίδες www.newsit.gr , www.tlife.gr και www.iatropedia.gr , τις οποίες διευθύνει, αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ από τα 20.000.000 € της «λίστας Πέτσα». Το ύψος αυτής της επιχορήγησης αποκλίνει σε μεγάλο βαθμό από το μέσο καταβεβλημένο ποσό ανά ιστοσελίδα, γεγονός για το οποίο έχει δεχθεί σφοδρή κριτική.»
Και η απορία έμεινε: Για ποιο απ’ όλα τα παραπάνω δεοντολογικά κατορθώματα βραβεύθηκε ο λεγάμενος; Για το Αφγανιστάν που ήταν Πακιστάν;
Και η απορία έμεινε: Τι κέρδισε ο Θεσμός από όλη αυτή την παρωδία;
Και μια απορία που προστέθηκε: Αναρωτήθηκαν ποτέ οι σύμβουλοι του Θεσμού την προστιθέμενη αξία της επιλογής του κρυολογήματος;
