-
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΤΖΙΟΛΑΣ
Ο κ. Μητσοτάκης μιλώντας για το βιβλίο του Άλμπερτ Μπουρλά (”Moohshot”), στο Μέγαρο Αθηνών, αφού ανέφερε ήδη γνωστά πράγματα για τον πρόεδρο και CEO της Pfizer, στο τέλος της ομιλία του είπε: ”…Το γεγονός ότι πέρασε και ένα φεγγάρι από την ΠΑΣΠ το ερμηνεύω ως μια προσωρινή αδυναμία, η οποία ελπίζω να διορθωθεί στην πορεία…”.
Τα φιλοκυβερνητικά μέσα, διαπιστώνοντας το σοβαρό ατόπημα Μητσοτάκη και μάλιστα για μια κρίσιμη περίοδο διαμόρφωσης των πολιτικών πεποιθήσεων και της δράσης του κου Μπουρλά, προσπάθησαν να το χαρακτηρίσουν στιγμή ευθυμίας ή να το εκτρέψουν μιλώντας για χαλαρότητα αστεϊσμού.
Κρίνω σκόπιμο, λόγω και της σχέσης μου την περίοδο εκείνη (1974 -1982) με τον πανεπιστημιακό χώρο, το φοιτητικό κίνημα και την ΠΑΣΠ και τη νεολαία ΠΑΣΟΚ, να αναφέρω και να υπογραμμίσω ορισμένα πράγματα:
1ο. Κύριε Μητσοτάκη, κρίνοντας από την αφοσίωση του Άλμπερτ (του Άκη της ΠΑΣΠ Κτηνιατρικής του ΑΠΘ, όπως κι εσείς υποχρεωθήκατε να ονοματίσετε) στους πανανθρώπινους στόχους της επιστημονικής έρευνας, το ”φεγγάρι” εκείνο που υποτιμητικά αναφέρατε ότι ”πέρασε από την ΠΑΣΠ” διαμόρφωσε στον ίδιο έναν ισχυρό κώδικα αξιών που ο ίδιος κράτησε, εξέλιξε και τίμησε. Η σχετική, λοιπόν, υποτιμητική αναφορά σας επιστρέφει στο ίδιο σας το πρόσωπο, σαν ένα είδος αυτο-απαξίωσης. Επιπλέον, ας σημειώσω και τούτο: το απαξιωτικό σας ”πέρασε κι ένα φεγγάρι” (δηλαδή, μια τυχαία, μικρή χρονική περίοδο) δεν ισχύει. Δεν ήταν ”φεγγάρι” γιατί ο Άκης Μπουρλά (Μπουρλάς, τότε για τη νεολαία) δεν ήταν στέλεχος της ΠΑΣΠ στην Κτηνιατρική μόνο καθ΄ όλη την περίοδο της φοιτητικής ζωής του και της περιόδου της υποψηφιότητας ως διδάκτωρ (7 χρόνια περίπου), αλλά και την προηγούμενη της ΠΑΜΚ (Πανελλήνια Μαθητική Αγωνιστική Κίνηση) από το 1977!… Πρέπει να προσέχετε, κύριε Μητσοτάκη, όταν ανοίγετε κεφάλαια μιας Παράταξης τα οποία δεν γνωρίζετε, δεν επιθυμείτε μάλλον να μάθετε, και με την οποία ήσασταν και είσαστε αντίπαλοι.
2ο. Είπατε κ. Μητσοτάκη ότι εκείνη η περίοδος της ΠΑΣΠ, της πολιτικής και φοιτητικής δράσης του κου Μπουρλά αποτέλεσε ”μια προσωρινή αδυναμία, η οποία ελπίζω να διορθωθεί στην πορεία”! Ο ίδιος ο κος Μπουρλά μιλώντας μέχρι σήμερα σε δεκάδες συνεντεύξεις του δεν έκρινε ποτέ αναγκαίο να μιλήσει ότι έχει διορθώσει ή, έστω, πρέπει να διορθώσει κάτι από την πολιτική του διαδρομή και την ενεργή του συμμετοχή. Σε τί, λοιπόν, κ. Μητσοτάκη, τον προ(σ)καλείτε να διορθωθεί;… Και πώς μπορείτε να το κάνετε, να το λέτε αυτό, την ίδια στιγμή που ήδη έχετε εκφωνήσει έναν διθυραμβικό για τον άνθρωπο-επιστήμονα-πολίτη Άλμπερτ Μουρλά!! Αντιλαμβάνεσθε την αντίφαση, τη μικρότητα στην οποία έχετε ξεπέσει;… Σας λέω όμως συμπληρωματικά και τούτο, για να αντιληφθείτε ότι πρέπει την ιστορία των ανθρώπων να την τιμάτε και να μην την απαξιώνετε στη λογική του φθηνού μικροκομματισμού, ότι ο κος Μπουρλά στην Pfizer Hellas έχει στενό του συνεργάτη, σε θέση CEO έναν άλλο επιστήμονα από το ίδιο ”φεγγάρι της ΠΑΣΠ”, τον Ζαχαρία Ραγκούση!! Δείτε, λοιπόν, το νήμα, το δεσμό και μια συνέχεια χρόνων (αυτό κάνει μια ποιοτική διαφορά, μπορείτε, άραγε, να το αντιληφθείτε;…).
3ο. Αλήθεια, κε Μητσοτάκη, γιατί σας ενοχλεί η περίοδος ΠΑΣΠ του Άκη Μπουρλά. Ας μην ανοίξουμε, εδώ, παλιότερες ιστορίες της Παράταξής σας -δεν το θέλω και δεν το κάνω!- σχετικά με την υπόθεση Μέρτεν και τους Ελληνοεβραίους της πόλης μου, της Θεσσαλονίκης… Γιατί όμως αυτή η ενόχληση με την ΠΑΣΠ; Μπορώ να σας πω γιατί: σας ενοχλεί γιατί σηματοδοτεί, γιατί είναι ζωντανό και φωτεινό παράδειγμα ανθρώπων και στελεχών, πέρα από τα δικά σας μέτρα και το δικό σας μοντέλο. Ανθρώπων που από τα νιάτα τους πορεύθηκαν έναν τραχύ δρόμο με ιδανικά, σκοπούς κοινωνικής δικαιοσύνης και πνεύμα άμιλλας -όχι σαν πορφυρογέννητοι, όχι σαν (απο)γόνοι από τζάκια, αλλά σαν παιδιά των αγώνων, των καταφρονεμένων, των αδικημένων, των Λαδάδικων της Θεσσαλονίκης, σαν παιδιά της ΠΑΣΠ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, που οραματίζονταν μαζί με την κοινωνία ένα άλμα στον Ουρανό και δόθηκαν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, καθώς κι η ζωή τους προχωρούσε στο όραμα αυτό!!… Αυτό που εσείς, κε Μητσοτάκη, χαρακτηρίσατε ”προσωρινή αδυναμία” ήταν η δύναμή τους, το όνειρο και το μέταλλο αυτών των νεολαίων!!
Κι ας κλείσω -σαν μήνυμα- με τα λόγια του ίδιου του Αλβέρτου Μπουρλά από τον πρόλογο του βιβλίου του: «Είναι λογικό να ρωτήσουν αν θα μπορούσα να καταφέρω όσα έκανα, εάν δεν ήμουν Έλληνας. Δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος γι’ αυτό, αλλά η εκτίμησή μου είναι πως όχι. Δεν το λέω με αλαζονεία, αλλά με αυθεντική και ανυπόκριτη πεποίθηση ότι υπάρχει κάτι ξεχωριστό στο να είσαι Έλληνας. Ίσως, για να το θέσω καλύτερα: η Ελλάδα δεν είναι ένα τόπος, αλλά τρόπος ζωής!».
Δείτε στα παρακάτω δύο (2) link ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με τα παραπάνω.
