- ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ
Κάποτε λέγαμε ότι δεν πρέπει να μεταφέρουμε στους νεότερους τα δικά μας ψυχικά τραύματα κι αναφέρομαι στα «εθνικά τραύματα». Σέβομαι την άποψη που λέει ότι πρέπει επιτέλους να αποτινάξουμε μίση, πάθη κ.λπ. Τελικά και οι νεότεροι υφίστανται την πίεση που ασκεί η γερμανική πολιτική τακτική σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά είναι δυνατό να αγνοεί κάποιος την ιστορία του τόπου του; Χωρίς τη μνήμη χανόμαστε! Και σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, νιώθουμε απειλητική την ανάσα και των Τούρκων και των Γερμανών. Μην προτρέξετε, δεν κινδυνολογώ. Αυτά τα περί αλληλεγγύης των λαών λίγο τα ενστερνίζομαι. Τον Ερντογάν δεν τον ψηφίζουμε εμείς, αλλά ο τουρκικός λαός. Το ίδιο και με τους Γερμανούς ηγέτες. Υπάρχει καλή πίστη από την πλευρά των Τούρκων; Όχι, δεν υπάρχει. Είναι οι φίλοι μας οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί που θέλουν να τα βρούμε. Απαίτησαν ποτέ οι Έλληνες να ξαναγίνει η Αγία Σοφία αυτή που ήταν, δηλαδή η εκκλησία της Χριστιανοσύνης; Ή ν’ ανοίξει η Θεολογική σχολή της Χάλκης;
Οι Τούρκοι δεν αλλάζουν…
Τούρκος… τούρκαρος, έλεγε ο παππούς… Πολλοί θεωρούν πως η νίκη της αντιπολίτευσης στην Τουρκία σε πολλές μεγάλες πόλεις και το ενδεχόμενο αλλαγής ηγεσίας όταν γίνουν εκλογές, θα φέρει την ηρεμία με τους γείτονες. Μήπως θυμάται κανείς ποια τουρκική κυβέρνηση έκανε την εισβολή στην Κύπρο και κρατάει ακόμα .ένα μεγάλο κομμάτι της υπό κατοχή; Ο Μπουλέντ Ετζεβίτ, όπως διαβάζω ήταν και… ποιητής!! Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα κυβερνούσε τότε, σ’ αυτό ανήκε ο Ετζεβίτ κι αυτός διέταξε την εισβολή. Δηλαδή, στο κόμμα που τώρα ανήκει ο Εκρέμ Ιμάμογλου και οι άλλοι δήμαρχοι της Άγκυρας και της Σμύρνης. Να μην ξεχνάμε και την κουμπαριά του Κωστάκη Καραμανλή με τον Ερντογάν. Καλή η πρόθεση από την πλευρά μας αλλά αποτέλεσμα μηδέν…
Από τότε που προσδιορίστηκε η επόμενη συνάντηση Μητσοτάκη και Ερντογάν, ο Τούρκος δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Τη μια έλεγε ότι έπρεπε να πάρουν ολόκληρη την Κύπρο και να γίνει τουρκικό νησί, την άλλη έλεγε ότι το ’22 μας πέταξαν στη θάλασσα και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός. Η μόνιμη επωδός των δικών μας είναι ότι τα λέει για “εσωτερική κατανάλωση”. Και λοιπόν; Ακόμα χειρότερα, διότι καθημερινά ποτίζει με δηλητήριο τον τουρκικό λαό και τον μαθαίνει να μισεί τους Έλληνες, οπότε όλες οι προσπάθειες “συμφιλίωσης” πάνε χαμένες.
Όσο για τους Γερμανούς είμαι βέβαιος ότι είναι πολύ δύσκολο, για να μην πω αδύνατο, να αποβάλουν την ιδέα του εθνικισμού τους για να προσχωρήσουν σε μιαν υπερεθνική κοινότητα, όπως είναι η ευρωπαϊκή. Μη μας ξεγελάει το γεγονός ότι συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου συμμετέχουμε, υποτίθεται ισότιμα κι εμείς και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Θέλω να πω ότι ο σκεπτικισμός μου δεν έχει στόχο μονάχα τις ηγεσίες των δυο αυτών χωρών, της Τουρκίας και της Γερμανίας.
Δυσπιστώ για την ειλικρίνεια των προθέσεων των ηγετών τους αλλά θα ρωτούσα αν υπάρχει ένας Έλληνας που να μη φοβάται τους Τούρκους που θέλουν το μισό Αιγαίο, που απαιτούν τη Σαντορίνη ή το Καστελόριζο και τόσα άλλα νησιά του Αιγαίου, που θέλουν να διχοτομήσουν την Κύπρο, που δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στη θάλασσά μας, που μας προκαλούν σε μόνιμη βάση…
Και οι Ηνωμένες Πολιτείες στηρίζουν τη γερμανική επικυριαρχία στην Ευρώπη που τη βλέπουν σαν αντίβαρο στη ρωσική αρκούδα, και από την άλλη χαϊδολογάνε μια ζωή τους Τούρκους κι εμείς κάπου χαμένοι στο διάδρομο, παλεύουμε να πάρουμε ανάσες! Κι αυτή η κυβέρνηση, καλώς-κακώς, να δημιουργήσει με τον Τούρκο ένα κοινό τόπο συνεννόησης. Και συνεχώς βλέπουμε επαφές των αξιωματούχων των δυο χωρών να πραγματοποιούν συναντήσεις και να κουβεντιάζουν. Το τι λένε ούτε που ξέρουμε.
Δεν πιστεύω πια στα λόγια του… αέρα! Και πολύ περισσότερο στην ευρωπαϊκή ενοποίηση… Πόσο θ’ ανεχόμαστε την τουρκική κατοχή στην Κύπρο; Εμείς, οι νότιοι είμαστε σαφώς πιο πολιτισμένοι από τους βόρειους και λειτουργούμε όπως οι θερμές μάζες του αέρα που όμως όσο γίνονται πιο αβαρείς, τόσο προκαλούν τη συρροή και τον εκτοπισμό τους από τα ψυχρά αλλά και πιο δυνατά ρεύματα του βορρά.
Πάντως, ένα μόνο έχω να πω, τώρα που γίνονται όλες αυτές οι επαφές με τους Τούρκους, που το έλεγαν παλιά στα χωριά οι γιαγιάδες: Τούρκο άμα κάνεις φίλο, κράτα και κομμάτι ξύλο!
