ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΝΗΣ
Σήμερα το πρωί ο Σάββας έφυγε. Πήρε το μονοπάτι του αθόρυβα και τον χάσαμε. Διακριτικά, χωρίς φασαρία, όπως έκανε πάντα.
Ήταν γλυκός άνθρωπος. Τρυφερός και υποστηρικτικός. Με το καλοσυνάτο χιούμορ, με τον καλοπροαίρετο λόγο. Πολύτιμος για την οικογένειά του, για τους ανθρώπους του, για τους φίλους του, για όλους.
Στον Σάββα δεν άρεσαν τα μπλεξίματα. Προσπαθούσε να απλοποιήσει τα πράγματα. Είχε εξαιρετική αντίληψη αλλά απόφευγε τις πολύπλοκες καταστάσεις. Του άρεσε να κυκλοφορεί στα δικά του κατατόπια.
Άραγε θα βρει τη σωστή άκρη στο μονοπάτι του; Θυμήθηκα τον φίλο που έρχεται ταχτικά στον ύπνο μου να μου λέει: Όταν φεύγεις, το μονοπάτι σου σε πάει μόνο του. Ο μπερδεμένος μπερδεύεται, ο ντόμπρος βρίσκει το δρόμο ίσιο και καθαρό.
Και αυτά που δεν προλάβαμε να κάνουμε εδωνά; Τα τσιπουράκια που τάξαμε και δεν ήπιαμε, τα μεζεδάκια που δεν ετοιμάσαμε;
Όταν με το καλό ανταμώσετε όλα θα γίνουν, σα ν’ ακούω το φίλο να μου λέει. Κι ο Σάββας θα συναντήσει την Αντριάνα, τον Μιχάλη και όλους τους αγαπημένους του. Σε ένα όνειρο που δεν τελειώνει ποτέ.
Ε τότε, καλή αντάμωση ρε Σάββα. Και να μην ξεχάσω πάλι να σου φέρω τις μεγάλες ελιές που σου είχα τάξει.
*Αποχαιρετισμός στον ξάδερφο και φίλο Σάββα Ματσούκη.
