18 Απριλίου γιορτάζουν…

• Όσιος Ιωάννης ο Ησυχαστής, μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου
• Άγιος Σάββας ο Στρατηλάτης ο Γότθος
• Οσία Αθανασία εξ Αιγίνης η Θαυματουργός
• Άγιος Ιωάννης ο Ράπτης ο Νεομάρτυρας εξ Ιωαννίνων
• Άγιος Κοσμάς ο Ομολογητής Επίσκοπος Χαλκηδόνας
• Άγιος Τούνομ ο εμίρης, ο Μάρτυς
• Άγιος Ιωάννης ο Κουλικάς
• Άγιος Ακάκιος ο Β’ Επίσκοπος Μελιτηνής
• Όσιος Ευθύμιος ο Θαυματουργός
• Όσιος Ναυκράτιος ο Στουδίτης
• Άγιος Κύριλλος ο ΣΤ’ ο Ιερομάρτυρας
• Όσιος Ευθύμιος ο Φωτιστής της Καρελίας
• Όσιος Ματθαίος
• Όσιοι Αντώνιος και Φήλικας
• Όσιος Βασίλειος ο Θαυματουργός εκ Γεωργίας
• Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Μαξίμου

_____________________________________________________________________________________________________________________

• Όσιος Ιωάννης ο Ησυχαστής, μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου

Ο Όσιος Ιωάννης ο Ησυχαστής έζησε κατά τον 8ο αιώνα μ.Χ. και ήταν μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου (τιμάται 20 Νοεμβρίου). Από νεαρή ηλικία ζήλωσε τον ασκητικό βίο και απήλθε προς τον Άγιο Γρηγόριο τον Δεκαπολίτη, ίσως στον Όλυμπο, γενόμενος μοναχός και διδασκόμενος τα της μοναχικής πολιτείας. Η υπακοή του προς τον διδάσκαλό του υπήρξε περιβόητη, γι’ αυτό δε και ο Άγιος Γρηγόριος έχαιρε και δόξαζε τον Θεό. Μετά τον θάνατο του διδασκάλου του, κατά το παράδειγμα αυτού, αφού περιέτρεξε ξένους τόπους, ήλθε κατόπιν στα Ιεροσόλυμα, όπου και προσκύνησε τους Αγίους Τόπους. Εκεί καλλιεργήθηκαν εντός του περισσότερο οι πηγές της ευσεβούς κατανύξεως και η αφοσίωσή του προς τον Θεό προσέλαβε νέα δύναμη και φλόγα.
Ο Όσιος Ιωάννης εγκαταβίωσε στη μονή Χαρίτωνος, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἁπαλῶν ἐξ ὀνύχων Χριστὸν ἠγάπησας, καὶ τὴν σὴν κλῆσιν θεόφρον καταλαμπρύνεις σαφῶς, πλήρης χάριτος ὀφθεῖς τοῦ θείου Πνεύματος· ἐκκαθάρας γὰρ τὸν νοῦν, τῶν Ἀγγέλων μιμητής, ἐν σώματι ἀνεδείχθης, Πατὴρ ἠμῶν Ἰωάννη, μεθ’ ὧν ἱκέτευε σωθήναι ἠμᾶς.

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’
Ἐν σοί Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ᾽ εἰκόνα· λαβών γάρ τόν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καί πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διό καί μετά Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Ἰωάννη τό πνεῦμά σου.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς
Ὡς Ἀσκητῶν, ὑπογραμμόν καὶ σέμνωμα, τῶν οὐρανίων μέτοχον κατὰ χρέος εὐφημοῦμέν σε, ὦ Ἰωάννη παμμακάριστε· ὁσίως γὰρ τὸν βίον διελήλυθας, καὶ χάριτος ἐνθέου κατετρύφησας, ἐξ ἧς Πάτερ δώρησαι τοῖς δούλοις σου.

• Άγιος Σάββας ο Στρατηλάτης ο Γότθος

Ο Άγιος Μάρτυς Σάββας έζησε κατά τους χρόνους της βασιλείας των αυτοκρατόρων Ουάλεντος (364 – 377 μ.Χ.) και Ουαλεντινιανού (364 – 374 μ.Χ.) και καταγόταν από τη χώρα των Γότθων. Από παιδί ήταν Χριστιανός και όχι μόνο αποστρεφόταν τις τροφές που απέμεναν από τις θυσίες στα είδωλα, αλλά εμπόδιζε και όσους ήθελαν να δοκιμάσουν αυτές. Έτσι έγινε σε πολλούς πρόξενος σωτηρίας. Αφού συνωμότησαν εναντίων του οι ειδωλολάτρες, τον εξόρισαν με την βία από την πόλη. Μετά από κάποιο διάστημα και ενώ ο Αθανάριχος, ο άρχοντας των Γότθων, ξεκίνησε διωγμό κατά των Χριστιανών, τον συνέλαβαν και τον χτύπησαν. Στην συνέχεια τον έδεσαν στον άξονα της άμαξας και τον κρέμασαν σε ένα δοκάρι. Επειδή δεν πείσθηκε να δοκιμάσει ότι απέμεινε από τη θυσία στα είδωλα, οδηγήθηκε στον ποταμό. Και εκεί, αφού τον έδεσαν σε ένα μεγάλο ξύλο στον τράχηλο, τον έριξαν στον ποταμό Μουσαίο. Και έτσι ο Άγιος Μάρτυς Σάββας έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου και της δόξας σε ηλικία 38 ετών.

• Οσία Αθανασία εξ Αιγίνης η Θαυματουργός

Η Οσία Αθανασία γεννήθηκε στην Αίγινα από ευσεβείς γονείς κατά τον 9ο αιώνα και είχε μεγάλη κλήση για τα θεία. Οι γονείς της όμως, ο Νικήτας και η Ειρήνη, την ενύμφευσαν παρά τη θέλησή της. Λίγες μέρες μετά το γάμο ο σύζυγός της εφονεύθη από βάρβαρους πειρατές, που εκείνη την εποχή επέδραμαν στην Αίγινα.

Τότε η Οσία, αφού έμεινε χήρα, θεώρησε κατάλληλη την στιγμή για να εκπληρώσει το ιερό της πόθο για τη μοναχική πολιτεία. Κι ενώ την απασχολούσε αυτό, έφτασε στην Αίγινα πρόσταγμα βασιλικό, δια του οποίου διατάσσονταν όλες οι ανύμφευτες γυναίκες και οι χήρες να παντρευτούν άνδρες εθνικούς. Έτσι λοιπόν η Αθανασία, παρά τη θέλησή της, ήλθε σε δεύτερο γάμο.

Φροντίζοντας πάντοτε για τη σωτηρία της ψυχής της, η Οσία προσευχόταν αδιάλειπτα και προσέφερε αφειδώς από τα πλούτη της στους ενδεείς και πάσχοντες. Ύστερα δε από κάποιο χρονικό διάστημα έπεισε τον σύζυγό της να γίνει μοναχός, αν και ήταν εθνικός. Αυτός, αφού πρόκοψε στις αρετές, μετά από λίγο καιρό παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Τότε η Οσία διαμοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και αφού παρέλαβε και άλλες ευσεβείς γυναίκες, κατέφυγε σε ασκητήριο, όπου ζούσε με αυστηρή άσκηση και νηστεία. Στον τόπο αυτό υπήρχε ωραιότατος και πανάρχαιος ναός του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Μετά παρέλευση τεσσάρων ετών η Οσία προχειρίσθηκε Ηγουμένη του ασκητηρίου, αλλά ανεχώρησε σε τόπο ήσυχο και άγνωστο κι εκεί με τις συνασκήτριές της αγωνιζόταν τον καλό αγώνα και ετρεφόταν από το εργόχειρο που έκανε.

Από κει επισκέφθηκε το Βυζάντιο, όπου ασκήτεψε για επτά χρόνια, και ύστερα επέστρεψε πάλι στον τόπο της ησυχίας της. Η Οσία Αθανασία προαισθάνθηκε την κοίμησή της δώδεκα μέρες πριν, γεγονός που ανακοίνωσε στις μοναχές και για το οποίο εξέφρασε με την προσευχή της τις ευχαριστίες της στον Κύριο. Φρόντισε δε να γίνει εκλογή της Ηγουμένης τους, για να εξακολουθήσει απρόσκοπτα η συμβίωσή τους και να διατηρηθεί ο σύνδεσμος της αδελφικής τους αγάπης. Την ημέρα της κοιμήσεώς της εκάλεσε κοντά της τις μοναχές, απηύθυνε σε αυτές λόγια παρηγορητικά και συνετά, και τις παρακάλεσε να διατηρήσουν πάντοτε μια ψυχή και μια καρδιά. Κατόπιν, αφού έψαλε κι εκείνη και οι μοναχές και ενώ είχε εξομολογηθεί και κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων την προηγούμενη μέρα, παρέδωσε το πνεύμα της με γαλήνη, δηλώνοντας προς όσες παρευρίσκονταν ότι τις περιμένει εκεί πάνω.

Η είδηση του θανάτου της έφερε πολλούς από τους κατοίκους του νησιού στο ασκητήριο. Εκεί γονάτισαν μπροστά στο ιερό λείψανό της πενθώντας και κλαίγοντας όλοι όσοι είχαν δεχθεί από τα χέρια της βοηθήματα και από τα λόγια της παρηγοριά, αρκετοί δε άρρωστοι θεραπεύτηκαν την ώρα του ενταφιασμού της.

• Άγιος Ιωάννης ο Ράπτης ο Νεομάρτυρας εξ Ιωαννίνων

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ράπτης γεννήθηκε στο χωριό Τέροβο των Ιωαννίνων από ευσεβείς γονείς. Εγκαταστάθηκε στα Ιωάννινα και έκανε το επάγγελμα του ράπτη. Μετά τον θάνατο των γονέων του πήγε στην Κωνσταντινούπολη επί Πατριάρχου Ιερεμίου Α’ (1525 – 1545 μ.Χ.) και επί Σουλτάνου Σουλεϊμάν Β’ (1520 – 1560 μ.Χ.).

Επειδή ήταν προικισμένος με σωματικές και ψυχικές αρετές, κίνησε τον φθόνο μερικών Τούρκων, που τον πίεζαν να γίνει μουσουλμάνος. Ο Ιωάννης απέρριψε αμέσως τίς δελεαστικές προτάσεις των Τούρκων και όχι μόνο, αλλά αποφάσισε να μαρτυρήσει για τον Χριστό. Δύο φορές αποπειράθηκε να εκπληρώσει αυτή του την επιθυμία, αλλά τον απέτρεψε ο πνευματικός του.

Την τρίτη φορά όμως, Μεγάλη Παρασκευή, είπε πως είδε σε όραμα να χορεύει μέσα στις φλόγες και έτσι πέτυχε την ποθούμενη ευλογία του πνευματικού του. Όταν πήγε στο εργαστήριο του, είδε να έρχονται οι Τούρκοι που τον προέτρεπαν να γίνει μουσουλμάνος. Αυτή τη φορά όμως τον συκοφαντούσαν ότι δήθεν, όταν ήταν στα Τρίκαλα αρνήθηκε τον Χριστό. Ο νεομάρτυρας τους απάντησε ότι αυτό δεν έγινε ποτέ, αλλά και ούτε πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Συγχρόνως δε με τα λόγια του, περιφρόνησε τη θρησκεία του Μωάμεθ. Οι Τούρκοι θυμωμένοι όρμησαν, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον κριτή. Ομολόγησε και εκεί την πίστη του στον Χριστό, βασανίστηκε και ρίχτηκε στη φυλακή.

Επειδή όμως επέμενε στην ομολογία του, καταδικάστηκε να καεί ζωντανός. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης κατόρθωσε με πολλά χρήματα να αναβάλει για λίγο την εκτέλεση του, αλλά όταν ο Ιωάννης ρωτήθηκε και πάλι αν αρνείται τον Χριστό, απάντησε με θάρρος ότι ποτέ δεν θα τον αρνηθεί και έψαλε μπροστά στους Τούρκους το «Χριστός Ανέστη». Τελικά οι Τούρκοι άναψαν φωτιά έξω από την πόλη, μέσα στην οποία μόνος του αναπήδησε ο Ιωάννης, ψάλλοντας. Ορισμένοι όμως Χριστιανοί, για να απαλλάξουν τον νεομάρτυρα από τους φρικτούς πόνους της φωτιάς, πλήρωσαν τους δήμιους και τον αποκεφάλισαν στίς 18 Απριλίου 1526 μ.Χ.
Τα διασωθέντα λείψανα του, αγοράστηκαν από τους πιστούς και διαφυλάχθηκαν στον Πατριαρχικό ναό.
Ο νεομάρτυρας αυτός, έγινε πασίγνωστος για τα θαύματα του σ’ ολόκληρο το γένος. Μαρτύριο του Αγίου αυτού, συνέγραψε ο επιφανής λόγιος ιερέας Νικόλαος Μαλαξός Πρωτοπαπάς Ναυπλίου (+ 1594 μ.Χ.).
Η μνήμη του στα Ιωάννινα τελείται την Τρίτη της Διακαινησίμου στο ναό της Αγίας Μαρίνας.

• Άγιος Κοσμάς ο Ομολογητής Επίσκοπος Χαλκηδόνας

Ο Άγιος Κοσμάς καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. Αφιέρωσε τον εαυτό του στον ασκητικό βίο, στον οποίο διακρίθηκε με τη θεάρεστη πολιτεία του συνασκούμενος μετά του Οσίου Αυξεντίου. Για τις αρετές του τιμήθηκε με το αξίωμα της θείας ιεροσύνης και κατέστη Επίσκοπος της Εκκλησίας της Χαλκηδόνος.
Ευρισκόμενος αντιμέτωπος με τους εικονομάχους και πιεζόμενος από τους κρατούντες να καταδικάσει τη διδασκαλία περί των ιερών εικόνων, έμενε ανένδοτος, γι’ αυτό εξοριζόταν από τόπο σε τόπο. Έτσι έλαβε και το στέφανο της ομολογίας.
Ο Άγιος Κοσμάς κοιμήθηκε με ειρήνη και το τίμιο λείψανό του ενταφιάσθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

• Άγιος Τούνομ ο εμίρης, ο Μάρτυς

Το Πάσχα του 1579 μ.Χ. οι Αρμένιοι (σημείωση: η αρμενική Εκκλησία είναι μονοφυσιτικών αποκλίσεων, ανήκει δηλαδή στους λεγόμενους «αντιχαλκηδόνιους») κατόρθωσαν να δωροδοκήσουν τον Τούρκο Διοικητή, και να εκδώσει απαγορευτική διαταγή προς τον Έλληνα Ορθόδοξο Πατριάρχη Σωφρόνιο Δ’, ώστε να μην έχει πρόσβαση εντός του Ναού της Αναστάσεως για την τελετή του Αγίου Φωτός. Οι φρουροί έκλεισαν την Αγία Πόρτα και ο Πατριάρχης Σωφρόνιος Δ’ με το ιερατείο και τους πιστούς του παρέμειναν έξω προσευχόμενοι, αναμένοντες την έκβαση των γεγονότων.

Πράγματι η απάντηση του Κυρίου μας ήταν άμεσος. Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες του Αρμενίου Πατριάρχου, το Άγιο Φως δεν έλαμψε στο ιερό Κουβούκλιο ή σε άλλο σημείο εντός του Ναού. Το Άγιο Φως εξήλθε διαπερνόν την Κολόνα, η οποία μέχρι σήμερον φαίνεται σχισμένη και μαυρισμένη, και προς μεγάλη κατάπληξιν άναψαν τα κεριά, τα οποία κρατούσε στα χέρια του ο Ορθόδοξος Πατριάρχης. Στην συνέχεια ο Πατριάρχης έδωσε το Άγιο Φως στους Ορθοδόξους, οι οποίοι βρίσκονταν στην αυλή, ενώ ο Αρμένιος έφυγε ντροπιασμένος.
Το αξιοθαύμαστο γεγονός μαρτύρησε ο Εμίρης Τούνομ, ο οποίος εκείνη την στιγμή ήταν φρουρός στην Αγία Πόρτα. Αυτό έγινε αιτία να πιστέψει και να γίνει Χριστιανός. Οι Τούρκοι τον σκότωσαν για να μην μαθευτεί το γεγονός. Συμφώνα με άλλη εκδοχή, όταν αντελήφθη το θαύμα αναφώνησε προς τους συγκεντρωμένους: «Αυτή είναι η αληθινή πίστη». Οι Τούρκοι για την αλλαξοπιστία του τον έκαψαν ζωντανό.
Όταν ο Σουλτάνος πληροφορήθηκε το θαύμα, εξέδωσε φιρμάνι και ανεγνώρισε το αποκλειστικό δικαίωμα για την λήψη του Αγίου Φωτός στον Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη.
Τα οστά του Αγίου Τούνομ φυλάσσονται στο Μοναστήρι της Μεγάλης Παναγιάς.
Σημείωση
Τα συγγράμματα που αναφέρονται στο γεγονός δεν προσδιορίζουν το ακριβές έτος. Αναφέρουν, όμως, ότι την περίοδο εκείνη πατριάρχης Ιεροσολύμων ήταν ο Σωφρόνιος, ενώ πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας ήταν αντιστοίχως ο Ιερεμίας, ο Σιλβέστρος και ο Ιωακείμ· τέλος, σουλτάνος της οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν ο Μουράτ Γ΄ (1574 – 1595 μ.Χ.). Αν ανατρέξουμε στους επίσημους καταλόγους των τεσσάρων αυτών Πατριαρχείων (βλέπε και εδώ), διαπιστώνουμε πως οι τέσσερις ελληνορθόδοξοι πατριάρχες πράγματι διετέλεσαν τα καθήκοντά τους στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα· και αν εξετάσουμε την ακριβή περίοδο πατριαρχίας του καθενός, και την αντίστοιχη περίοδο βασιλείας του σουλτάνου Μουράτ Γ΄, προκύπτει ότι το μοναδικό έτος που συνέπεσε η διοίκηση των πέντε αντρών είναι το 1579 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς ληστὴν μνήσθητί μου Χριστε, κραυγάσαντα τὴν ἐνδεκάτην τὴν ὥραν, καὶ εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ προσχωρήσαντα, Εμίρην Τούνομ ἄσμασι Μάρτυρα ὥσπερ ἱερὸν ἐν τῇ ὥρα τῆς ἀφῆς τῶν λαμπάδων τῶν Ορθοδόξων ὑπὸ Φωτὸς τοῦ Ἁγίου στεῤῥῶς, ἀθλήσαντα τιμῶμεν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τὸν θεασάμενον ὡς πῦρ τὸ Φῶς τὸ ἅγιον, ἐπ’ ὀρθοδόξους καταβαῖνον ξένως μέλψωμεν, ἐκ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως πύλης στύλου, καὶ καλῶς ἀλλοιωθέντα ὥσπερ κήρυκα, τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐνδεκάτης ὥρας Μάρτυρα, πόθῳ κράζοντες· Χαίροις Τούνομ μακάριε.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις ὁ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καθομολογήσας, ὅτε εἶδες τὸ θεῖον Φῶς, Τούνομ καλλιμάρτυς, λαμπάδα Ὀρθοδόξων, ἀνάπτων καὶ Μαρτύρων, στέφος δεξάμενος.

• Άγιος Ιωάννης ο Κουλικάς

Βλέπε βιογραφία του την 8η Απριλίου. Η μνήμη του αναφέρεται και στις 18 Απριλίου, διότι πιθανώς να συγχέεται μ’ αυτή του Αγίου Ιωάννη του ράπτη.

• Άγιος Ακάκιος ο Β’ Επίσκοπος Μελιτηνής

Ο Άγιος Ακάκιος έζησε κατά το πρώτο ήμισυ του 5ου αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τη Μελιτηνή της Αρμενίας. Διετέλεσε αναγνώστης της εκεί τοπικής Εκκλησίας και διδάσκαλος του Οσίου Ευθυμίου του Μεγάλου, τον οποίο σε ηλικία μόλις τριών ετών, όταν ο Όσιος έχασε τον πατέρα του, η χήρα μητέρα του τον παρέδωσε στον ευλαβή Επίσκοπο της Μελιτηνής Ευτρώιο.

Ο Άγιος διακρίθηκε για το ορθόδοξο ήθος του και τους αγώνες του κατά των δυσσεβών αιρετικών. Παρέστη στην Γ’ Οικουμενική Σύνοδο, το έτος 431 μ.Χ., που συγκλήθηκε στην Έφεσο και υποστήριξε θερμά την ορθόδοξη διδασκαλία περί των δύο εν Χριστώ φύσεων και περί της Αειπαρθένου Μαρίας ως Θεοτόκου, εναντίων του Νεστορίου. Στα Πρακτικά της Συνόδου διασώθηκε σύντομη ομιλία του Αγίου, στην οποία υποστηρίζει την περί δύο φύσεων εκκλησιαστική διδασκαλία.
Ο Άγιος Ακάκιος συνδεόταν στενά διά πνευματικής φιλίας με τον Άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας. Μάλιστα, ο Όσιος Ευθύμιος είχε συστήσει στον Επίσκοπο Πέτρο των Σαρακηνών να ακολουθήσει κατά πάντα τρόπο στη Σύνοδο τους Αγίους Κύριλλο και Ακάκιο, που ήταν Ορθόδοξοι Επίσκοποι και αγωνίζονταν κατά της ασεβείας.
Ο Άγιος Ακάκιος, αφού εργάσθηκε για τη διάδοση και στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και υπήρξε θαυματουργός, κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 445 μ.Χ.

• Όσιος Ευθύμιος ο Θαυματουργός

Ο Όσιος Ευθύμιος είναι άγνωστος στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου και τα Μηναία. Συναντάται στον Συναξαριστή Delehaye, αλλά χωρίς βιογραφικά στοιχεία. Στο Λαυριωτικό Κώδικα Ι 70 φ. 1526 όμως, υπάρχουν τα βιογραφικά στοιχεία του.

Σύμφωνα με αυτά, ο Όσιος Ευθύμιος από την παιδική του ηλικία πόθησε τον ασκητικό βίο. Πιέσθηκε πολύ από τους γονείς του για να νυμφευθεί, αποσκίρτησε όμως από το θέλημα αυτών και κατέφυγε σε μοναστήρι, όπου εκάρη μοναχός. Στην αρχή του ανατέθηκε το διακόνημα του μαγείρου και η φύλαξη του πυλώνος. Αφού διήλθε το στάδιο όλων των διακονημάτων προσφέροντας στους αδελφούς και διδάσκοντάς τους με την υπακοή και την ταπείνωσή του, εξελέγη από τους πατέρες της μονής, ηγούμενος αυτής. Επειδή όμως ο Όσιος δεν επιθυμούσε την πρόσκαιρη δόξα των ανθρώπων και τη ματαιότητα του βίου, έφυγε κρυφά από το μοναστήρι και εγκαταστάθηκε σε τόπο έρημο και ήσυχο, όπου συνέχισε το έργο της προσευχής και της ασκήσεως. Εκεί καλλιέργησε τις αρετές και αξιώθηκε από τον Άγιο Θεό του χαρίσματος της θαυματουργίας.
Ο Όσιος Ευθύμιος, αφού έφθασε σε βαθύ γήρας, κοιμήθηκε με ειρήνη.

• Όσιος Ναυκράτιος ο Στουδίτης

Ο Όσιος Ναυκράτιος έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. Ήταν θερμός υπερασπιστής της προσκυνήσεως των ιερών εικόνων και γι’ αυτό υπέστη διωγμούς και εξορίες επί αυτοκράτορος Λέωντος του Ε’ (813 – 820 μ.Χ.). Όταν πέθανε ο αυτοκράτορας Θεόφιλος (829 – 842 μ.Χ.), επέστρεψε στη μονή του Στουδίου και κατά το έτος 842 μ.Χ. εξελέγη ηγούμενος αυτής από τους συναθροισθέντες μοναχούς.
Ο Όσιος Ναυκράτιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 847 μ.Χ. και το ιερό λείψανό του ενταφιάσθηκε σαν Ομολογητής στη μονή του Στουδίου, όπου ετελείτο και η Σύναξη τού.

• Άγιος Κύριλλος ο ΣΤ’ ο Ιερομάρτυρας

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Κύριλλος ο ΣΤ’ (προστάτης του Πυθίου), ο επιλεγόμενος Σεραπετζόγλου (το κοσμικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Σερπεντζόγλου), καταγόταν από την Αδριανούπολη και διδάχθηκε τα εγκύκλια γράμματα στη σχολή της γενέτειράς του. Υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Το έτος 1803 μ.Χ. χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Ικονίου και μετετέθη στην Αδριανούπολη το έτος 1810 μ.Χ. Στις 4 Μαρτίου του 1813 μ.Χ., εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Ήταν αυτός που συνέστησε τη εκκλησιαστική μουσική σχολή υπό τους τρεις διδασκάλους της νέας μεθόδου, το έτος 1815 μ.Χ. Υπήρξε φίλος των γραμμάτων και κήρυττε συνεχώς τον Θείο λόγο. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1818 μ.Χ. παύθηκε από τον πατριαρχικό θρόνο και αναχώρησε για την πατρίδα του, την Αδριανούπολη, όπου υπέστη μαζί με άλλους είκοσι επτά κληρικούς και προύχοντες τον διά αγχόνης θάνατο, το έτος 1821 μ.Χ., ως ενερχόμενος, σύμφωνα με το φιρμάνι που διέτασσε τον απαγχονισμό, στο κίνημα που προετοίμαζε την ελευθερία του Ρωμαϊκού έθνους.

Η απόφαση για τον απαγχονισμό του Αγίου Κυρίλλου έχει ως εξής: «Ἐπειδὴ ἐξηκριβώθη ὅτι ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει Πατριάρχης τῶν Ρωμαίων, ὁ ἀπολυθεῖς καὶ εἰς Ἀδριανούπολιν ἐξορισθεῖς Κύριλλος, ὁ προκάτοχος τοῦ φονευθέντος Πατριάρχου, ἐνέχεται εἰς τὸ κίνημα τὸ παρασκευαζόμενον μεταξὺ τοῦ Ρωμαϊκοῦ Ἔθνους καὶ πρέπει νὰ ἐξαφανισθῆ καὶ οὗτος ἀπὸ προσώπου γῆς, πρὸς παραδειγματισμόν, ἐξέδωκα τὸ μυστικὸν τοῦτο φιρμάνιον καὶ διατάσσω τὸν ἀπαγχονισμὸν τοῦ Κυρίλλου. Νὰ τὸν συλλάβης ἀμέσως καὶ νὰ τὸν κρεμάσης μὲ τὴν περιβολήν του ἐντὸς τῆς Ἀδριανουπόλεως».

Το σώμα του, αφού παρέμεινε κρεμασμένο για τρείς ημέρες, πετάχτηκε τελικά στον ποταμό του Έβρου για να βρεθεί και να ταφεί λίγο αργότερα από τον χωρικό Χρήστο Αργυρίου. Τα λείψανά του μετεφέρθησαν έπειτα από χρόνια στην μητρόπολη της Ανδριανουπόλεως.

Στο συγγραφικό έργο του Κυρίλλου ανήκει ο Πίναξ χορογραφικός της Μεγάλης Αρχισατραπείας του Ικονίου, ένα έργο που δημοσιεύθηκε στην Βιέννη το 1812 μ.Χ. για να ακολουθήσει η Ιστορική περιγραφή του προεκδοθέντος χορογραφικού πίνακος του Ικονίου. Το δεύτερο αυτό σύγγραμμα, τό οποίο εξεδόθη στην Κωνσταντινούπολη το 1815 μ.Χ., αποτελεί μίαν επεξήγηση του Πίνακος, ενώ περιλαμβάνει και μία περιγραφη της Ανδριανουπόλεως και των περιοχών γύρω από την Θράκη. Των γεωγραφικού περιεχομένου έργων του προηγήθηκε η συλλογή ποιημάτων«Ιερογραφική Αρμονία», με έμμετρα των Θ. Προδρόμου, Γ. Πισιδίου και Ν. Ξανθοπούλου, η οποία τυπώθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1802 μ.Χ. Διασώζονται επίσης 158 κηρύγματά του, καθώς και μία συλλογή από αρχαίες επιγραφές που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ερμής ο Λόγιος.

• Όσιος Ευθύμιος ο Φωτιστής της Καρελίας

Ο Όσιος Ευθύμιος, ο Θαυματουργός, του Αρχαγγέλσκ, όπως καλείται στα αρχαία χειρόγραφα Ημερολόγια, γεννήθηκε το δεύτερο ήμισυ του 14ου αιώνα μ.Χ. Περί το έτος 1400 μ.Χ. πήγε στα βόρεια, για να διάγει αναχωρητικό βίο, αλλά αργότερα, γύρω στο 1410 μ.Χ., περιστοιχισμένος από μαθητές που ήθελαν να ακολουθήσουν την ίδια κλίση, ίδρυσε στις όχθες της Μαύρης Θάλασσας, στην Καρελία (Φινλανδία), μονή αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο.
Στην αρχή τίποτε δεν ευνοούσε την ανάπτυξη του μοναχικού βίου σε εκείνη την περιοχή, όπου κατοικούσαν άνθρωποι με πρωτόγονες συνήθειες. Αλλά ο Όσιος Ευθύμιος ήξερε να είναι σταθερός και πιστός στη βοήθεια του Θεού. Έτσι παρέμεινε στην περιοχή και εργάσθηκε για τη στερέωση του μοναχικού βίου και τη διάδοση της πίστεως.
Ο Όσιος Ευθύμιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1435 μ.Χ. και ενταφιάσθηκε στη μονή της Καρελίας, όπου είχαν ενταφιασθεί και οι μαθητές του Στέφανος ο Ασκητής, Ησαΐας και Νικάνωρ.
Η αναγνώριση των ιερών λειψάνων του Οσίου Ευθυμίου πραγματοποιήθηκε το έτος 1647 μ.Χ. Στο Ημερολόγιο της Αδελφότητας του Αγίου Γερμανού της Αλάσκας μνημονεύεται ως «Φωτιστής της Καρελίας» μαζί με τους Αγίους Αντώνιο και Ευτύχη.

• Όσιος Ματθαίος

Ο Όσιος Ματθαίος (ή Ματθίας) έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. και συνέδεσε τον βίο του με την Οσία Αθανασία (βλέπε 18 Απριλίου). Όταν η Οσία αποφάσισε να μονάσει σε τόπο ήσυχο, χρησιμοποίησε ως συνεργό τον Ματθαίο, ο οποίος πήγαινε στις ασκήτριες τα απαραίτητα για την συντήρησή τους, που προμηθεύονταν από τα εργόχειρα που η Οσία πωλούσε.
Σε αυτόν τον μακάριο Ματθαίο ήλθε ένας άνθρωπος, που όλες του οι κλειδώσεις ήταν παραλυμένες. Ο Όσιος τον λυπήθηκε, έβγαλε τον μανδύα που φορούσε και τον έβαλε στους ώμους του παράλυτου. Τότε έτριξαν φοβερά τα κόκαλά του και αμέσως ο άνθρωπος θεραπεύθηκε. Έναν άλλον άνθρωπο, που από διαβολική ενέργεια το πρόσωπό του είχε παραμορφωθεί, τον σταύρωσε με το χέρι του και του χάρισε τη θεραπεία.
Ο Όσιος Ματθαίος, αφού διέλαμψε με θαύματα και σημεία στον τόπο της ησυχίας και της ασκήσεως, κοιμήθηκε με ειρήνη.

• Όσιοι Αντώνιος και Φήλικας

Οι Όσιοι Αντώνιος και Φήλικας του Κορέλ έζησαν κατά τον 15ο αιώνα μ.Χ. και σκήτεψαν στη μονή του Αγίου Νικολάου, που είχε ιδρύσει ο Όσιος Ευθύμιος, ο Φωτιστής της Καρελίας (βλέπε 18 Απριλίου). Εργάσθηκαν ιεραποστολικά για τη διάδοση του λόγου του Θεού και η στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και κοιμήθηκαν με ειρήνη.

• Όσιος Βασίλειος ο Θαυματουργός εκ Γεωργίας

Ο Όσιος Βασίλειος (Ρατισχβίλι), ο Θαυματουργός, έζησε μεταξύ του 18ου και του 9ου αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία και ασκήτεψε στη μονή του Καμπένι, της οποίας το αρχαίο όνομα ήταν Γεθσημανή. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

• Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Μαξίμου

Η ιερά εικόνα της Θεοτόκου του Μαξίμου αγιογραφήθηκε κατά το έτος 1299 μ.Χ., εξαιτίας ενός οράματος που είδε ο Άγιος Μάξιμος, Μητροπολίτης Βλαντιμίρ (τιμάται 6 Δεκεμβρίου), όταν έφθασε στο Βλαντιμίρ από το Κίεβο. Στο όραμα η Θεοτόκος εμπιστεύεται το ωμοφόριο σε αυτόν, λέγοντας: «Δούλε, Μάξιμε, είναι καλό που έχεις έλθει να επισκεφθείς την πόλη μου. Πάρε αυτό το ωμοφόριο και ποίμανε το ποίμνιο της πόλεως αυτής». Όταν ο Άγιος ξύπνησε, το ωμοφόριο που του έδωσε η Παναγία, ήταν απλωμένο στα χέρια του. Γι’ αυτό και η εικόνα απεικονίζει τη Θεοτόκο σε όρθια θέση μαζί με το παιδίον Ιησού και με τον Άγιο Μάξιμο να είναι γονατιστός και να δέχεται το επισκοπικό ωμοφόριο. Το ωμοφόριο, φυλάχθηκε στον καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου για 112 χρόνια. Το έτος 1412 μ.Χ., κατά την διάρκεια μιας Ταταρικής επιδρομής, το ωμοφόριο κρύφθηκε από το νεωκόρο του καθεδρικού ναού, ο οποίος και μαρτύρησε από τους Τάταρους.